Τι ζητούν οι πολιτικοί αρχηγοί από τον Αγιο Βασίλη

Η προεκλογική περίοδος δεν κοιτάει γιορτές, μελομακάρονα και Χριστούγεννα. Αντιθέτως, ακόμα και τις τελευταίες ώρες πριν από τα μεγάλα τραπέζια, οι πολιτικοί αρχηγοί σε όλον τον κόσμο μεριμνούν για τα κόμματά τους. Και αυτό κάνουν και οι δικοί μας, χρησιμοποιώντας ακόμα και τη δύναμη του Αγιου Βασίλη. Τι θα μπορούσαν να ζητούν για τη χρονιά που έρχεται, ως δώρο για την πρόοδό τους το 2022;

«ΤΑ ΝΕΑ» φαντάστηκαν τι έγραψαν οι πολιτικοί αρχηγοί, λίγο προτού τα γράμματα πάρουν τον δρόμο προς τη Φινλανδία. Και για να μάθουμε ποιος πήρε τα δώρα του, δεν πρέπει να περιμένουμε μόνο μέχρι την αλλαγή του χρόνου, αλλά μέχρι τις πρώτες κάλπες. Το μόνο βέβαιο είναι πως, για να ικανοποιηθούν οι ευχές του ενός, πρέπει να απορριφθούν οι ευχές του άλλου.

«Δεν ζητάω πολλά, παρά μόνο ένα δώρο: την αυτοδυναμία»

Φίλε Βασίλη,

Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ πως υπήρξα καλό παιδί αυτή τη χρονιά. Το λέω πάντα σε εκείνους που συναντώ στις περιοδείες μου: ό,τι είπα, το έκανα. Και μεταρρυθμίσεις έφερα προς ψήφιση, και ανοίγματα σχεδίασα για τις μεγάλες εταιρείες που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, και Ραφάλ αγόρασα για την αμυντική υποστήριξη της χώρας. Υπήρξα συνεπής στις προεκλογικές μου δεσμεύσεις. Και με τσαχπινιά, αν μου επιτρέπεται: φιλελεύθερος μεν, προσαρμοστικός δε.
Οταν χρειάστηκαν κρατικές παρεμβάσεις για τη στήριξη της κοινωνίας, από το Kαλάθι του Νοικοκυριού έως το Fuel Pass, τις έκανα, κι ας λένε οι αντίπαλοί μου ότι άλλαξα θέσεις για την επιδοματική πολιτική. Ημουν αυστηρός με την Τουρκία, αλληλέγγυος με την Ουκρανία: στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, μ’ αρέσει να λέω. Και στα εσωκομματικά, παρότι αφορμές υπήρξαν, δεν τράβηξα το σκοινί. Ε, κι αν μου ξέφυγαν πράγματα στο ΕΣΥ ή τη Δικαιοσύνη, μη με μαλώσεις. Μπήκαν ήδη στους επόμενους μπλε φακέλους. «Συνέπεια, συνέχεια, σταθερότητα» – πώς σου φαίνεται το σύνθημα;
Ξέρω, βέβαια, τι περιμένεις να σου πω: δεν τα κάναμε όλα σωστά στην υπόθεση των παρακολουθήσεων. Δεν σου κρύβω πως μου κόστισε και μου κοστίζει ακόμα. Προσπάθησα να διορθώσω τα κακώς κείμενα και ακούω ξανά γκρίνιες. Αλήθεια, όμως, εσύ θεωρείς ότι μια κυβέρνηση που κάνει λάθος είναι χειρότερη από μια λάθος κυβέρνηση; Είναι τώρα εποχές για πειράματα και τερατογενέσεις;
Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς πρωθυπουργός, φίλε Βασίλη, το γνωρίζω πια από πρώτο χέρι. Μάθαμε να δουλεύουμε στις υπάρχουσες συνθήκες. Σίγουρα, θα προτιμούσα να μην έχω να διαχειριστώ τη μια κρίση μετά την άλλη, αλλά ρώτησα τον Ακη, που συμβουλεύτηκε το Excel του και με ενημέρωσε πως οι πιθανότητες για λίγη νηνεμία δεν είναι απαραίτητα εναντίον μας στην επόμενη τετραετία. Ψύχραιμα και μεθοδικά, είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρουμε.
Αν βάλεις, βέβαια, και εσύ το χεράκι σου. Δεν ζητάω πολλά, παρά μόνο ένα δώρο: την αυτοδυναμία. Δεν πετάω στα σύννεφα, δεν μιλάω για την απλή αναλογική. Ομως ένα καλό αποτέλεσμα την πρώτη Κυριακή δείχνει τον δρόμο για τη δεύτερη, δεν βρίσκεις; Αν πάντως έχεις αποφασίσει να βοηθήσεις, παίρνω το θάρρος να ζητήσω κάτι ακόμα – μια συμφωνία για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και την επενδυτική βαθμίδα. Και τα δύο, όπως καταλαβαίνεις, στο πιο σωστό τάιμινγκ (για περισσότερες πληροφορίες, θα πρέπει να περιμένεις να κατέβω από το βουνό). Και βέβαια, αν μπορείς, κάνε να με ξανασυμπαθήσουν οι κεντρώοι και να ξεκολλήσουν από τους αναποφάσιστους. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον εκείνοι που δεν τους άκουγε η ΕΥΠ.

ΥΓ: Ανδρέας Πάτσης; Οχι, δεν μου θυμίζει κάτι αυτό το όνομα.

Κυριάκος Μητσοτάκης

«Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές να ξεκινάει από 3…»

Σύντροφε Βασίλη,

Τώρα ξέρω. Το λέω και σε σένα, που είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή με παρεξήγησες. Στ’ αλήθεια, τώρα πια ξέρω. Ούτε εγώ είμαι ο ίδιος που ήμουν τότε, πάνω στην εξέδρα αγκαλιά με τον Πάνο Καμμένο, ούτε το κόμμα είναι το ίδιο. Φρόντισα και γι’ αυτό – μέσα σε ένα τριήμερο, όσο χρειάστηκε για να μιλήσουν και να μουρμουρίσουν όλοι, το σουλουπώσαμε, το πρασινίσαμε και προτρέψαμε ευγενικά τον Παύλο Πολάκη να κάθεται στα πίσω έδρανα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Εντάξει, δεν έχουμε ακόμα γίνει ΠΑΣΟΚ, αλλά θέλω να πιστεύω πως είμαστε σε καλό δρόμο. Φέτος παραδέχτηκα ακόμα και την ευθύνη της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή για τα μνημόνια.
Μου κρατάς ακόμα κακία, σύντροφε, για εκείνα τα τέσσερα χρόνια; Πιστεύεις πως αντέχει ακόμα το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, όταν το παλιό πολιτικό σύστημα παραμένει το ίδιο; Ας δούμε τα πράγματα που άλλαξαν: ο Μητσοτάκης περηφανεύεται για το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας που ανακοινώθηκε όταν εμείς ήμασταν κυβέρνηση, δίνει επιδόματα για τα οποία πριν από μερικά χρόνια δεν ήθελε να ακούσει λέξη και οι βουλευτές του ελέγχονται για υποθέσεις διαφθοράς. Δεν θα αναφέρω καν τις λεπτομέρειες των παρακολουθήσεων, μη τυχόν και αυτό το γράμμα υποκλαπεί (τα υπόλοιπα, αν θες, στο Signal).
Μη συνοφρυώνεσαι, σύντροφε Βασίλη, καταλαβαίνω γιατί ακόμα διστάζεις να με εμπιστευτείς. Κι εμείς δεν είμαστε η ιδανική αξιωματική αντιπολίτευση, το γνωρίζω. Και θολά μηνύματα στείλαμε και αποφάσεις πήραμε πίσω στην Ολομέλεια, ενώ άλλα λέγαμε στην αρχή, και καμία αμυντική συμφωνία δεν έχουμε ψηφίσει το τελευταίο διάστημα. Και αν μπήκαμε στον πειρασμό των «χρήσιμων εχθρών» στα ελληνοτουρκικά ή δαγκώσαμε το μήλο του λαϊκισμού για τα θέματα της ακρίβειας, πες μου ειλικρινά, τι είναι η αντιπολίτευση χωρίς λίγο αλατοπίπερο; Ξέρεις κι εσύ πως θα μπορούσαμε να έχουμε πει χειρότερα. Δεν είναι κι αυτό ένα δείγμα ωριμότητας; Οντως, η μεσαία τάξη ακόμα μας κοιτά με δυσπιστία και η δική μου καταλληλότητα δεν ανεβαίνει, παρά τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα. Σκέφτομαι όμως αισιόδοξα, «δεν τάζω τίποτα παρά Δικαιοσύνη παντού» – πάντα τα πηγαίναμε καλά στα λόγια, στις πράξεις είχαμε το πρόβλημα.

Για όλα αυτά, πιστεύω πως θα μου κάνεις την χάρη: για να γίνει πράξη η προοδευτική κυβέρνηση, θα ήθελα, αν μπορείς, να ξεθολώσεις την κρίση των δημοσκόπων και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές να ξεκινάει από τρία. Και αν στην πορεία καταφέρεις λίγο να ζεστάνεις την καρδιά ενός βλοσυρού κρητικού πολιτικού αρχηγού, σε διαβεβαιώνω πως δεν θα του έκλεινα την πόρτα της μεγάλης παράταξης. Για τους δικούς μας, μη σε νοιάζει. Αυτούς τους κουμαντάρω και μόνος μου.

Αλέξης Τσίπρας

«Δεν θα έλεγα “όχι” σε ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό»

Σύντεκνε Βασίλη,

Είναι η πρώτη φορά που σου απευθύνομαι αρμοδίως – και, ξέρεις, στην Κρήτη οι κουραμπιέδες αρωματίζονται με κανέλα και γαρίφαλο. Θέλω να σε διαβεβαιώσω πως, από την πλευρά μου, τον έναν χρόνο που βρίσκομαι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ προσπαθώ να τους μάθω πώς να κάνουν τα πράγματα «αλλιώς» για να συμβαδίζουν με την εποχή: επανέφερα το όνομα του κόμματος, έφτιαξα νέες τοπικές οργανώσεις, έστησα τον κομματικό μηχανισμό από την αρχή, έβαλα στα πράγματα πρόσωπα της ίδιας ηλικίας που προέρχονται από τη γενιά μου.
Εμαθα να μην ενθουσιάζομαι με τις πρώτες καλές ενδείξεις, γιατί όντως αυτές οι κινήσεις δεν κερδίζουν εκλογές. Ομως έκανα τα πέρα-δώθε μου, μάζεψα βέλτιστες πρακτικές από τη Λισαβόνα και τη Βιέννη. Μίλησα για την κοινωνική στέγαση και τη δίκαιη «πράσινη» μετάβαση όταν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ πλακώνονταν ο ένας με τον άλλο. Οποιον και να ρωτήσεις, το ΠΑΣΟΚ έχει το καλύτερο προεκλογικό πρόγραμμα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, η αποκάλυψη της παρακολούθησής μου ανέδειξε την αντίληψη της κυβέρνησης για τους θεσμούς και τη δημοκρατία, άνοιξε έναν κύκλο νέων αποκαλύψεων. Κάτι έχουμε καταφέρει, Βασίλη, γι’ αυτό να είσαι σίγουρος.
Ξέρω τι αντιρρήσεις θα μου φέρεις: αυτή η εικόνα της ανάκαμψης δεν αποτυπώνεται ακριβώς στις δημοσκοπήσεις. Μια το σκάνδαλο του Κατάρ και η συμμετοχή της Καϊλή, μια οι μετεκλογικές συνεργασίες, βλέπω τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να πιέζουν προς το μέρος μας. Δεν είναι όμως άδικο να ζητούν από το τρίτο κόμμα να τους πει με ποιον θα συνεργαστεί πριν από τις κάλπες; Αν είχα πει «σοσιαλδημοκρατική» και όχι «προοδευτική» κυβέρνηση, αν δεν είχα μιλήσει για «δούρειο ίππο», θα ήταν αλλιώς τα πράγματα; Δεν νομίζω, σύντεκνε – και, αν μη τι άλλο, ξέρω πως μίλησα και έπραξα εγκαίρως. Γι’ αυτό από την κυβέρνηση λένε πως ταυτιζόμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ και από τον ΣΥΡΙΖΑ μας κάνουν επιθέσεις φιλίας και εμείς μιλάμε για δίπολο τοξικότητας.
Δεν θα το αρνηθώ, πάντως, πάνω που μπήκαμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές, δυσκόλεψαν τα πράγματα. Δεν γνωριζόμαστε καλά ακόμη και δεν έχω την άνεση να ζητήσω υπερβολές – και μόνο αν μάθω γιατί με παρακολουθούσαν θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή. Αλλά άμα ο πράσινος ήλιος σε συγκινεί και εσένα, μήπως θα μπορούσες να τους κάνεις να καταλάβουν τι εννοώ όταν μιλάω για προγραμματική συμφωνία; Αν πάλι μπορώ να σου ζητήσω κάτι για τις εκλογές, δεν θα έλεγα «όχι» σε ένα ισχυρό διψήφιο. Μη ρωτάς ακριβές νούμερο, ξέρεις εσύ. Κι αν δεν σ’ αρέσουν οι κρητικοί κουραμπιέδες, έχω και με ανθόνερο.

Νίκος Ανδρουλάκης

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ