Οι Ναζί πρέπει να μείνουν στη φυλακή

Ήταν από τις λίγες φορές που πραγματικά «αποδόθηκε δικαιοσύνη».

Αναφέρομαι στην απόφαση του δικαστηρίου που καταδίκασε την ηγεσία της Χρυσής Αυγής για αυτό ακριβώς που ήταν: μια εγκληματική νεοναζιστική οργάνωση.

Ήταν μια απόφαση που πραγματικά συναντήθηκε με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» και ήρθε να αποδείξει ότι σε αυτή τη χώρα και μνήμη υπάρχει και κρίση.

Για να κάνει σαφές ότι οι νοσταλγοί του Χίτλερ δεν έχουν θέση στην ελληνική πολιτική ζωή και ότι οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν μόνο στη φυλακή πρέπει να βρίσκονται.

Ήταν μια απόφαση που δικαίωσε ένα ολόκληρο κίνημα που χρόνια τώρα με επιμονή αλλά και μεγάλο κόστος αγωνίστηκε ενάντια στις φασιστικές συμμορίες.

Τώρα έρχεται η ώρα της εκδίκασης της απόφασης σε δεύτερο βαθμό.

Πιστεύω ότι και πάλι το δικαστήριο θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Και θα στείλει το μήνυμα ξανά ότι στη δημόσια ζωή δεν έχουν θέση εγκληματικές συμμορίες με ναζιστική ιδεολογία.

Μήνυμα που όπως και στην πρώτη δίκη πρέπει να στείλει και όλο το πολιτικό σύστημα.

Ιδίως τώρα που διάφοροι, συμπεριλαμβανομένων και στελεχών της ναζιστικής οργάνωσης, θεωρούν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν την κοινωνική δυσαρέσκεια και ανασφάλεια για να δώσουν νέα εκλογική ορμή στην ακροδεξιά.

Προφανώς και ο φασισμός δεν παλεύεται μόνο με δικαστικές αποφάσεις.

Στο δρόμο παλεύεται, στη γειτονιά, στα σχολεία, στις πλατείες σε όλους τους χώρους όπου προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι και να παρασύρει και χειραγωγήσει ανθρώπους.

Και κυρίως παλεύεται με την προσπάθεια να ξεριζωθεί η ιδεολογία του, που είναι βαθιά αντιδραστική, ρατσιστική και κανιβαλική στην ουσία της, αφού κάνει τους ανθρώπους να μισούν πρώτα και κύρια αυτούς που μοιράζονται τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες αγωνίες αλλά απλώς τυχαίνει να έχουν άλλη εθνική προέλευση.

Προσπάθεια στην οποία πρέπει να βάλουν πλάτη και η εκπαίδευση και τα πολιτικά κόμματα (που ουκ ολίγες φορές έχουν ρατσιστικά «φάλτσα» στη ρητορική τους που εκμεταλλεύεται η ακροδεξιά ως νομιμοποίηση) και εμείς στα ΜΜΕ.

Όμως, όλα αυτά δεν μειώνουν τη σημασία της δίκης.

Γιατί πρέπει να καταστεί ξανά σαφές ότι η Χρυσή Αυγή δεν ήταν ποτέ «πολιτικό κόμμα» αλλά εγκληματική οργάνωση και ναζιστική συμμορία.