100 ημέρες πολέμου: Οι ΛΟΑΤΚΙ+ Ουκρανοί χρειάζονται βοήθεια περισσότερο από ποτέ

Ο Φραντς προσπαθεί να καταλάβει πώς πέρασαν 100 ημέρες από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.

«Ξέρεις, δεν είχα καν συνειδητοποιήσει ότι έχουν περάσει ήδη 100 μέρες », λέει ο Φραντς, ο οποίος είναι μόλις 18 ετών. «Δεν μπορώ να νιώσω ότι είναι καλοκαίρι. Κάποιο μέρος του εαυτού μου εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα δει χιόνι έξω από το παράθυρο, σαν να ήταν μόνο ένας Φεβρουάριος που δεν τελείωσε ποτέ».

Αυτή τη στιγμή, ο Φραντς βρίσκεται στη Σλοβακία, όπου σπουδάζει στο πανεπιστήμιο. Περνά τις μέρες του να αναρωτιέται πού πηγαίνει ο χρόνος – γιατί οι μέρες μοιάζουν να χάνονται μπροστά από τα μάτια του.

«Είναι σαν να μην υπήρχε καθόλου άνοιξη», λέει. «Η άνοιξη πρέπει να είναι γεμάτα λουλούδια, απογευματινές βόλτες και ατελείωτη μελέτη. Η αρχή του καλοκαιριού θα έπρεπε να ήταν πορείες υπερηφάνειας και να κάνουμε σχέδια και και περνώντας πολίτικο χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μας σε αυτή τη σύντομη περίοδο του χρόνου που όλοι μπορούν επιτέλους να κάνουν ένα διάλειμμα»

Αλλά δεν υπήρξε διάλειμμα για τον ουκρανικό λαό. Ο πόλεμος έχει μαίνεται, με τον Πούτιν να αρνείται να υποχωρήσει, ακόμη και ενόψει της σκληρής άμυνας της Ουκρανίας.

Στις 100 ημέρες από την εισβολή της Ρωσίας, υπολογίζεται ότι 14 εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Γι’ αυτό το PinkNews ξεκίνησε την καμπάνια LGBTQ+ Refugees Welcome, η οποία συγκεντρώνει χρήματα για φιλανθρωπικές οργανώσεις που εργάζονται με queer άτομα που φεύγουν από τον πόλεμο.

Ο έρανος θα ωφελήσει το Ταμείο Έκτακτης Ανάγκης LGBTIQ Ukraine της OutRight Action International, το οποίο βοηθά ακτιβιστές και οργανισμούς επί τόπου στην Ουκρανία να υποστηρίξουν την queer κοινότητα. Η εκστρατεία LGBTQ+ Refugees Welcome θα ωφελήσει επίσης τη Micro Rainbow, έναν οργανισμό που δημιουργεί ασφαλή σπίτια για ΛΟΑΤΚΙ+ αιτούντες άσυλο που εγκαταλείπουν την Ουκρανία, το Αφγανιστάν και άλλες χώρες.

«Η παλιά ζωή χάθηκε για πάντα»

Είναι ζωτικής σημασίας ο κόσμος να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία, επειδή άνθρωποι όπως ο Φραντς υποφέρουν. Λέει ότι η παλιά του ζωή «έφυγε για πάντα» – χρειάστηκε να κάνει τρομακτικές συζητήσεις με τα αγαπημένα του πρόσωπα για το μέλλον.

«Περισσότερο δυσκολεύομαι να μετράω τις μέρες παρά τις αεροπορικές επιδρομές στο μακρινό Λβιβ», λέει ο Φραντς. «Αν δεν ήταν οι Σλοβάκοι φοιτητές που συζητούσαν ενθουσιασμένοι για τα καλοκαιρινά σχέδια, τις εξετάσεις και γενικά τη ζωή που φαντάζει εντελώς αδύνατη τώρα, μάλλον θα είχα ξεχάσει ότι υπάρχει κάτι που δεν διαλύεται από τον πόλεμο.

Οι Ουκρανοί φοιτητές με τους οποίους σπουδάζει ο Φραντς στη Σλοβακία θέλουν όλοι απελπισμένα να επιστρέψουν σπίτι τους, παρόλο που γνωρίζουν ότι ο πόλεμος είναι ακόμη σε εξέλιξη.

«Θέλω να πεθάνω με την οικογένειά μου»

«Την περασμένη εβδομάδα ένας ντόπιος φοιτητής από την ομάδα μου είπε ότι ανυπομονεί να γυρίσει σπίτι για να φάει σπιτικό φαγητό και να απολαύσει λίγη ησυχία, καθώς δεν υπάρχουν φοιτητικές εστίες. Χθες το βράδυ, η Ουκρανή συγκάτοικός μου σχεδόν έκλαιγε στο τηλέφωνο λέγοντας ότι ανυπομονούσε να γυρίσει σπίτι γιατί αν συμβεί κάτι στην οικογένειά της, θέλει να πεθάνει μαζί τους».

Ο Φραντς είναι πολύ νέος, με όλη του τη ζωή μπροστά του, αλλά έχει κάνει τις ίδιες συζητήσεις για τον θάνατο με τους αγαπημένους του. Οι περισσότεροι Ουκρανοί που γνωρίζει χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της βίας με τρόπους που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα έπρεπε.

Όσοι έφυγαν από την Ουκρανία ζουν σε διαρκή τρόμο

Μεγάλο μέρος της συζήτησης σε όλη την Ευρώπη για τον πόλεμο έχει επικεντρωθεί στη μαζική εκτόπιση του ουκρανικού λαού – αλλά ο Φραντς επισημαίνει ότι όσοι φεύγουν δεν μπορούν απλώς να προχωρήσουν.

«Η ασφάλεια μοιάζει με ψέμα όταν ξέρεις πόσοι άνθρωποι κινδυνεύουν και το μόνο που κάνει η απόσταση είναι να προσθέτει άγχος ότι τα νέα θα σου φτάσουν πολύ αργά».

Ο Μήνας Υπερηφάνειας

Είναι επίσης κατάλληλο για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα της Ουκρανίας το γεγονός ότι γιορτάζουν 100 ημέρες πολέμου κατά τη διάρκεια του Μήνα Υπερηφάνειας. Φέτος, η περίσταση έχει ιδιαίτερη σημασία για τον Φραντς, ο οποίος παρακολουθεί από μακριά τα queer αδέρφια του να παλεύουν για την ελευθερία.

Καθώς ο Μήνας Υπερηφάνειας ξεκινά, ο Φραντς παρακαλεί τον κόσμο να δείξει αλληλεγγύη και να συνεχίσει να δωρίζει χρήματα για να βοηθήσει τον ουκρανικό λαό να επιβιώσει σε μια απίστευτα δύσκολη περίοδο.

«Η αλληλεγγύη τώρα είναι η άμεση δράση για την επίτευξη του στόχου που, τελικά, όλοι μοιραζόμαστε: να είμαστε ο εαυτός μας και να είμαστε ελεύθεροι».