Κώστας Τσαούσης: H ιστορία πίσω από έναν μεγάλο δάσκαλο

Μυαλό που δεν σταματούσε ποτέ να γεννά ιδέες. Αυτό ήταν κυρίως ο Κώστας Τσαούσης.

Δυνατή πένα, οξυδερκές πνεύμα, με τρομερό ένστικτο και ικανότητα να γράφει συναρπαστικές ιστορίες.

Δάσκαλος στο οικονομικό ρεπορτάζ, με πολυετή πορεία σε περιοδικά, εφημερίδες και sites.

Με ότι και να καταπιανόταν το έφερνε εις πέρας και ήξερες πάντα ότι ένα κείμενο ήταν δικό του πριν καν δεις την υπογραφή του.

Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί είναι όμως η αγάπη του για τις τέχνες. Συλλέκτης έργων τέχνης, πιστός θεατρόφιλος και Αθηναίος σαν τους παλιούς.

Που ήθελε να ξέρει τι γίνεται σε κάθε γωνιά της πόλης. Να πιάνει το σφυγμό της. Και τα κατάφερνε.

Αυτή του η αγάπη μας οδήγησε σε μια νύχτα σχεδόν να φτιάξουμε την εβδομαδιαία free press Metropolis, αυτό το πάθος του δημιούργησε το City Life και τόσα άλλα μικρά και μεγάλα project που ονειρεύτηκε και είχε το σθένος να υπερασπιστεί μέχρι τέλους.

Γιατί ο Κώστας Τσαούσης είχε 100 ιδέες και τις κυνηγούσε με μανία. Και ξέραμε όλοι ότι αυτές οι πέντε που θα γινόντουσαν πράξη θα είχαν και επιτυχία.

Στα χρόνια της Metropolis πέρασαν από τις σελίδες της καλλιτέχνες που σήμερα μεσουρανούν. Ακόμα και εμείς που ζήσαμε αυτό το ταξίδι δίπλα του πολλές φορές ξαφνιαζόμαστε με τον αριθμό των νέων προσώπων που παρουσιάσαμε -τις περισσότερες φορές- πρώτοι.

Τραγουδιστές, ηθοποιοί, χορευτές αλλά και μπάρμαν, startuppers, πολιτικοί, τεχνολόγοι τροφίμων και τόσοι και τόσοι άλλοι φιλοξενήθηκαν με δική του επιμονή και παρουσίασαν το όραμά τους.

O Kώστας Τσαούσης ήταν για όλους εμάς που μάθαμε την δημοσιογραφία δίπλα του μεγάλος δάσκαλος.

Όχι μόνο γιατί σε ωθούσε να γράφεις καλά. Αυτό ήταν το λιγότερο. Γιατί ήθελε, όπως έλεγε, να μάθεις τη δουλειά. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Να κάνεις ρεπορτάζ, να στήνεις ένα θέμα, να το επιβλέπεις μέχρι το τέλος -και για εμάς τους τυχερούς που ζούσαμε στο διπλανό γραφείο- να το παραδίνεις έτοιμο στο τυπογραφείο.

Τίποτα λιγότερο δεν ήταν για εκείνο αρκετό. Την εποχή που ήταν υπεύθυνος για τον The Economist στην Ελλάδα και κυρίως τα πολλά χρόνια που η Metropolis έπαιζε τον δικό της ξεχωριστό ρόλο στην αθηναϊκή πιάτσα ο Κώστας τα ήθελε όλα τέλεια. Και για να είσαι μαζί του έπρεπε να μάθεις να λειτουργείς έτσι. Με μεγάλη πίεση πολλές φορές, κούραση και άγχος ακόμα μεγαλύτερο.

Αλλά όταν κάθε Παρασκευή παίρναμε στα χέρια μας το καινούργιο φύλλο της Metropolis νιώθαμε το λιγότερο περήφανοι. Και μαζί με εμάς ένα μεγάλο κομμάτι της πολιτιστικής ζωής της χώρας.

Δεν είναι καθόλου τυχαία τα δεκάδες post που έχουν κατακλύσει από χθες τα social media.

Τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από ανθρώπους που συνεργάστηκαν με τον Κώστα και θέλουν τώρα στο τέλος να του πουν ένα ευχαριστώ. Για εκείνη την πρώτη συνέντευξη, για εκείνο τον πίνακα τους που αγόρασε, για εκείνο το εξώφυλλο που τους φιλοξένησε, για το βίντεο που έκανε για τη δουλειά τους.

Και όλοι τους τονίζουν ότι η φροντίδα του δεν έμενε μόνο σε αυτό. Ήταν πάντα δίπλα στα «παιδιά» που πίστευε και τα βοήθαγε με κάθε τρόπο.

Όπως ήταν δίπλα σε όσους αγαπούσε. Με τις ευκολίες και τις δυσκολίες που είχαν οι σχέσεις ζωής που δημιουργούσε.

Εμείς, τα παιδιά της Metropolis, και μαζί μας δεκάδες συνεργάτες που πέρασαν από τις σελίδες της, θα τον αποχαιρετίσουμε την Πέμπτη με χαμόγελο.

«Ες αύριον τα σπουδαία» έλεγες πάντα. Αυτή τη φορά θα έρθουν, αλλά εσύ θα λείπεις.