«Στην πρώτη απώλεια πήγαινα σε ψυχολόγο ανά τακτά χρονικά διαστήματα, χωρίς φάρμακα, αλλά υπήρχε η Τζωρτζίνα πίσω η οποία ήταν τεράστια δύναμη» ανέφερε η μητέρα των τριών κοριτσιών στην Πάτρα, μιλώντας στο «Τούνελ».

Είπε, επίσης: «Εχω θρηνήσει μέσα στο σπίτι αρκετά, αλλά όχι όσο θα ήθελα. Το έχω ακόμα μέσα μου. Ευτυχώς, είχα και τη βοήθεια από την πεθερά μου, τη μαμά, την αδελφή και τον σύζυγό μου.

»Δεν έχω μπει καθόλου στο δωμάτιο των κοριτσιών. Οταν χάθηκαν οι αδελφές της η Τζωρτζίνα δεν το σχολίαζε καθόλου παρά μόνο πήγαινε στις φίλες της και έλεγε:

»“Πρέπει να φύγω να πάω στη μαμά μου γιατί θα κλαίει και δεν θέλω.” Ερχόταν με τον πατέρα της και μου έλεγε “κοίτα ο μπαμπάς κι εγώ. Είμαστε δυνατοί”.

»Η κόρη μου, μου έλεγε να βγάλω τα μαύρα από τον ίδιο χρόνο κιόλας».

Και πρόσθεσε: «Ο,τι και να πω στον κόσμο, πάλι ενάντιά μου θα στραφούν. Βγήκα και πάλι με κατακρίνανε. Δεν έκλαψε, δεν έκανε… δεν, δεν, δεν… Αυτό που τονίζω είναι ότι καλή είναι η γνώμη και σεβαστή όλων των ανθρώπων, αλλά όχι στην υπερβολή. Αυτό το πράγμα έχει καταντήσει εμμονή».

Σε ερώτηση της δημοσιογράφου για το εάν η ίδια έχει αναζητήσει τη βοήθεια πνευματικού ή ειδικού, απάντησε:

«Εχω πνευματικό και έχω μιλήσει και σε ψυχίατρο, αλλά είχε κάποια δικά της θέματα και έχει ακυρώσει τα ραντεβού και δεν έχω προλάβει να πάω».

Headlines