Κινητογραφία

Ξαφνικά χάνεται ο περιφρουρημένος χαρακτήρας των εσωκομματικών διαδικασιών. Θα έχουν πλάκα όταν από δω και μπρος στις κλειστές κομματικές διαδικασίες θα απαγορεύουν τα κινητά. Μην τύχει και «γράψει» κάποιος τα τεκταινόμενα και «ξεφωνηθούν», όπως έπαθαν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στη Σπάρτη ή εκτεθούν όπως ο κ. Γεωργαντάς σε κομματική σύσκεψη, με τις σπαρταριστές οδηγίες που έδινε και περιέγραφε τα καθήκοντα των συντρόφων του. (Αλήθεια γιατί κινητο-γράφουν, θέλουν να θυμούνται στα γεράματα τους αγώνες τους;)

Πριν από κάποια χρόνια ο κ. Πάγκαλος είχε συνοδεύσει το περίφημο «μαζί τα φάγαμε» με το «σας διορίσαμε, κύριοι». Και τότε εξεμάνησαν όλοι (φαίνεται) όχι με την ομολογία, αλλά με την ωμότητα. Σόκαρε ο κυνισμός και όχι το διαρκές ευνοιοκρατικό και ανταλλακτικό γεγονός που ρυθμίζει εκλογικές νίκες πολιτικών δωροθετών και προεκλογικές ωφέλειες των ληπτών.

Ο ανταλλακτικός μηχανισμός είναι απλός και παλαιός. Αποτυχών δήμαρχος και αποτυχών υποψήφιος βουλευτής διορίζεται υψηλόμισθος σύμβουλος σε μεγάλη κρατική επιχείρηση. Αποτυχών συνυποψήφιος βουλευτή διορίζεται διοικητής σε νοσοκομείο. Αποτυχούσα περιφερειάρχης διορίζεται υψηλόβαθμό στέλεχος υπουργείου. Αποτυχούσα δημοτική σύμβουλος διορίζεται διοικήτρια Κέντρου Υγείας και πάει λέγοντας. Μου έλεγε παιδικός φίλος, παραδοσιακός δεξιός και εξόχως παραγωγικός άνθρωπος, ότι έχει υπάρξει μια επιχειρηματική και εργασιακή καταστροφή. Πάρα πολλοί νέοι διορίζονται ή προσπαθούν να διοριστούν συνοριοφύλακες, συμβασιούχοι σε δημόσιες δομές και έχουν εγκαταλείψει εντελώς τη ζώνη της πραγματικής παραγωγής (αγροτικής, μικρο-επιχειρηματικής κ.λπ.). Το πρόβλημα δεν είναι η διαιώνιση, διά των διορισμών (αυτού του μοναδικού νεύματος συμπερίληψης στον τόπο μας), μιας εργασιακής και υπηρεσιακής «περιττοκρατίας». Το πρόβλημα είναι η διαιώνιση της ιδεολογίας ενός παρασιτικού κρατισμού που μεταμφιέζεται σε απασχόληση και σε πολιτικό δεσμό. Αυτό διδάσκεται, με αυτό «ιδεολογικοποιείται» η κομματική ένταξη. Με όρους ανταποδοτικότητας. Διορίζω από τις μεγάλες οικογένειες, έχω την εκλογική συνδρομή τους. «Να το υπενθυμίζετε» (στους ευεργετηθέντες) νουθετούσε ο κ. Γεωργαντάς.

Με ένα χορτοκοπτικό, ένα αλυσοπρίονο, ένα ραβδιστικό (ελαιών) και ένα σκαπτικό ένα νέος μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια και αξιόλογο εισόδημα, να στερεώσει μια εργασιακή ανεξαρτησία στην αγροτική περιφέρεια. Αν βρει δε και «ευρωπαϊκό πρόγραμμα» για αγορά μεγάλου μηχανήματος, θα ζήσει με κόπο μεν, αλλά με πολύ καλό εισόδημα. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη αγροτικών χεριών σε έναν πληθυσμό που γερνάει ταχύτατα. Κατά τη χρεοκοπία της χώρας μας αναδύθηκε το πρόβλημα της διατροφικής αυτάρκειας και της ανάγκης χειραφέτησης. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε και μεγαλύτερο διαπραγματευτικό βάθος στις επάλληλες πολυκομματικές απόπειρες. Η δε αγροτική, επιστημονική παραγωγή σπάνιων τοπικών προϊόντων μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτιστική αιχμή.

Τα πρόσφατα επεισόδια (εσωκομματικών καρφωμάτων), πέραν του σκληρού ρεαλισμού τους, αποκαλύπτουν και το πολιτικό αδιέξοδο. Εκείνο όμως που ανθεί περισσότερο από τα βιντεοσκοπημένα ρουσφετο-επεισόδια είναι η υποκρισία. Ολοι έπεσαν από τα σύννεφα. Τα παπαγαλίζουν και μερικοί επιδερμικοί της Αριστεράς. Διδάσκονται απ’ το παλιό και περπατημένο κόμμα, ώστε να μάθουν την τεχνική.

Αυτός ο σύνδεσμος πολιτικής και κοινού που συντηρείται, ενώ έχει ενοχοποιηθεί για την ασχεδίαστη και αντιλειτουργική κρατική δομή, εξακολουθεί τη μακρά περίοδο της ανασφάλειας να έχει τεράστια δύναμη και να διαπερνά την ίδια τη συγκρότηση των κομματικών εντάξεων. Ανταλλακτικός καθηλωτικός πολιτισμός.