Κοινοτοπίες

Σαββατόβραδο στη βρεγμένη Αθήνα, έξι μέρες αφότου η «Ελπίδα» ήρθε και έφυγε. Μέσα στη Βουλή εξελίσσεται το πρώτο εκτός προγράμματος ημίχρονο της αντιπαράθεσης κορυφής για όσα έγιναν και δεν έγιναν στις μέρες του χιονιά. Στην Καλλιρρόης μια γκρίζα, τεράστια και ασήκωτη χιονόμπαλα είναι στρογγυλοκαθήμενη στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, δοκιμάζοντας τα αντανακλαστικά των οδηγών.

Στην περιοχή του Καλλιμάρμαρου εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τους πεζούς να… χαρούν (!) μικρές τσουλήθρες στα πεζοδρόμια. Στα στενά του Κολωνακίου, πάνω από την Ακαδημίας και κάτω από τη Σκουφά, το σχέδιο καθαρισμού ολοκληρώνεται επιχειρησιακά με το «παρκάρισμα» μεγάλων όγκων κλαδιών στις λευκές διαγραμμίσεις για τα ΙΧ, ενίοτε καβαλώντας και λίγο πεζοδρόμιο. Ταυτόχρονα στα σόσιαλ αναδεικνύονται διάφορα άλλα: καταγγελίες πολιτών κυρίως από τα βόρεια προάστια για δήμους που δεν απαντούν στα τηλέφωνα, αναρτήσεις τοπικών αρχόντων για τις… μη αρμοδιότητές τους, η ιστορία της σκυλίτσας που τινάχτηκε από το ρεύμα στο Ελληνικό, όταν άγγιξε τα πεσμένα στον δρόμο γυμνά καλώδια κ.ο.κ.

Από την έλευση της «Ελπίδας» την περασμένη Δευτέρα μέχρι τη κορύφωση της πολιτικής κόντρας για όλα (παρελθόν, παρόν), καταγράφονταν παντού κοινοτοπίες. Καμία θετική έκπληξη, πουθενά. Μάλλον το αντίθετο. Αναμενόμενο ήταν το περιεχόμενο και το πρακτικό αποτέλεσμα της τριήμερης πολιτικής σύγκρουσης με μια ατελείωτη μάχη της (υπουργικής –  βουλευτικής) ατάκας. Αναμενόμενες εν πολλοίς ήταν και οι ίδιες οι ατάκες. Προβλέψιμες οι δικαιολογίες και το επικοινωνιακό παιχνίδι όλων αυτών των ημερών, «δεν φταίω εγώ, φταίει ο άλλος, ούτε εγώ φταίω τόσο πολύ, φταίει περισσότερο εκείνος». Προβλέψιμα τα χειροκροτήματα μέσα στη Βουλή και οι προσπάθειες συσπείρωσης ακροατηρίων. Αναμενόμενες (κάπως μοιρολατρικά, δυστυχώς) και οι επιχειρησιακές αστοχίες των αρμοδίων, ακόμα και την έκτη μέρα μετά το ξέσπασμα της κακοκαιρίας.

Επειτα από «πρωτόγνωρες» και «έκτακτες» καταστάσεις (ανα)ζητείται πλέον οτιδήποτε άλλο εκτός από κοινοτοπίες. Να δοκιμαστούν όρια και να ξεπεραστούν, όπως λέει και ο στίχος σε μια από τις μπαλάντες που τραγουδούσε η εθελόντρια-διασώστρια στην τραυματισμένη φάλαινα στα νερά του Σαρωνικού.