Ο επόμενος…

Συνέβη το μεσημέρι του Σαββάτου. Και ίσως για πρώτη φορά έπειτα από παρά πολύ καιρό έδωσε την εντύπωση ότι η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία έχει ακόμη σχέση με το ποδόσφαιρο.

Η δήλωση του Θοδωρή Ζαγοράκη για την τιμωρία του Αρη. Για μια υπόθεση που προφανώς και αλλοιώνει το πρωτάθλημα λίγο πριν από την έναρξή του. «Δεν έχω μάθει στη ζωή μου να κρύβομαι. Ανεξάρτητα από τη θέση, την ιδιότητα ή τις σωματειακές μου προτιμήσεις. Για αυτό θα είμαι ξεκάθαρος. Η απόφαση για την επιβολή αφαίρεσης βαθμών στην ΠΑΕ Αρης είναι μια απόφαση άδικη για το ίδιο το ποδόσφαιρο» υποστήριξε ο πρόεδρος της ΕΠΟ για το -6. Και μέρα-μεσημέρι σαν να βγήκε ο ήλιος από τη… Δύση!

Πόσος καιρός έχει περάσει που ένα «νέο» ή μια «παρέμβαση» από το πάρκο Γουδή μοιάζει με κάτι «κανονικό» ένας Θεός το ξέρει; Κάτι που να έχει σχέση με το ποδόσφαιρο και με τη λογική. Τι να θυμηθεί κανείς: Τη διαχείριση γύρω από την εθνική ομάδα που χθες βράδυ βρέθηκε να δίνει από την 3η αγωνιστική των προκριματικών do or die «ντέρμπι» με το Κόσοβο; Τους τελικούς Κυπέλλου με αποκορύφωμα τη «φάρσα» γύρω από εκείνον του ’20; Τις πρόσφατες εκλογές και τον τρόπο με τον οποίο ο Ζαγοράκης έμεινε μόνος του από «συμπαίκτες»; Τις διαρροές ως και συμβολαίων ποδοσφαιριστών προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις;

Υπάρχει μια κατάσταση σχεδόν παγιωμένη εδώ και χρόνια. Η ΕΠΟ να λογίζεται ως πρόβλημα και όχι ως «λύση» για το ποδόσφαιρο. Σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι ότι ξέρουμε, σε κοινή θέα συμβαίνει άλλωστε. Είναι ότι σχεδόν άπαντες το έχουν αποδεχθεί. Λες και πρόκειται για κάτι φυσιολογικό.

Αν μπορεί αυτό να αλλάξει και αν τέλος πάντων είναι μια αφετηρία η κίνηση του Ζαγοράκη να διαπιστώσει έστω κάτι που φαντάζει αυτονόητο, θα φανεί στη διαδρομή. Δεν είναι καν το πιθανότερο για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Ο ίδιος πάντως στο μήνυμά του προειδοποίησε πως «δεν πρόκειται να παίξω τον ρόλο της Ιφιγένειας». Κοινώς ότι δεν θα καθίσει με τα χέρια σταυρωμένα. Περιμένοντας να γίνει ο επόμενος… Γραμμένος.

Να δούμε…