Τυχεροί στην ατυχία μας

Από τις αρχές του 2020, όταν δηλαδή ο SARS-CoV-2 δεν άφησε καμία αμφιβολία για τη δυναμική του, η ερευνητική δραστηριότητα έγινε σχεδόν μονοθεματική καθώς χιλιάδες επιστήμονες ανά τον κόσμο έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στον ιό. Λογικό και αναμενόμενο το φαινόμενο αυτής της μεταστροφής, χωρίς την οποία ούτε εμβόλια θα είχαμε σήμερα ούτε θεραπείες θα βρίσκονταν σε κλινικές δοκιμές.

Ωστόσο η εμφάνιση ενός παθογόνου που σαρώνει την υφήλιο δεν σημαίνει ότι οι άλλες ασθένειες εξαφανίζονται ως διά μαγείας! Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές, έως και 40% λιγότεροι καρκίνοι διαγνώστηκαν πέρυσι σε σχέση με το 2019, και αυτό δυστυχώς δεν σημαίνει ότι μειώθηκαν οι καρκίνοι, αλλά ότι η πανδημία εμπόδισε τη διενέργεια των εξετάσεων για τη διάγνωσή τους. Οι ειδήμονες φοβούνται ότι σύντομα θα διαπιστώσουμε τις συνέπειες…

Ευτυχώς ορισμένες κλινικές δοκιμές φαρμάκων που δεν αφορούσαν την COVID-19 συνεχίστηκαν μεσούσης της πανδημίας. Ετσι, την εβδομάδα που πέρασε υπήρξε ένα καλό νέο για τους ασθενείς με νόσο Αλτσάιμερ: ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ έδωσε την έγκρισή του για την κυκλοφορία ενός φαρμάκου το οποίο διαλύει τις χαρακτηριστικές για τη νόσο πλάκες του αμυλοειδούς (των συσσωματωμάτων στον εγκέφαλο των ασθενών της ομώνυμης πρωτεΐνης, τα οποία θεωρούνται αιτία καταστροφής των νευρικών κυττάρων).

Το νέο φάρμακο, το οποίο χορηγείται ενδοφλέβια μία φορά κάθε τέσσερις εβδομάδες, δεν είναι φθηνό: το ετήσιο κόστος του υπολογίζεται γύρω στις 56.000 δολάρια! Και όπως φαίνεται από τις κλινικές δοκιμές μάλλον καθυστερεί την εξέλιξη, αλλά δεν θεραπεύει τη νόσο. Ωστόσο η κυκλοφορία του εκτιμάται ως μεγάλη πρόοδος καθώς πρόκειται για την πρώτη έγκριση φαρμάκου για την Αλτσχάιμερ τα τελευταία 20 χρόνια! Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η δεκαετία του 1990 είχε ονομαστεί δεκαετία του εγκεφάλου και ο τότε αμερικανός πρόεδρος (Μπους ο πρεσβύτερος) είχε υποσχεθεί νίκη κατά κράτος έναντι της νόσου και σημαντική κρατική και ιδιωτική χρηματοδότηση είχε διατεθεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Το παράδειγμα της νόσου Αλτσχάιμερ μας υπενθυμίζει ότι οι ερευνητικές προσπάθειες των επιστημόνων ενάντια στις ασθένειες δεν καρποφορούν πάντοτε, ούτε σύντομα. Υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να εκτιμήσουμε το πόσο τυχεροί είμαστε που υπάρχουν ήδη τόσα εμβόλια ενάντια στον SARS-CoV-2! Ας ελπίσουμε η τύχη μας να συνεχιστεί με τις αντι-ιικές θεραπείες.