Μιθριδατισμός με δόσεις «χούντας»

Το σουξέ ήταν πετυχημένο, λέει, επειδή αντέδρασαν όσοι το θεωρούν λαϊκιστικό. Hταν επίσης πετυχημένο, επειδή «περιγράφει όσα ζούμε». Αλλά κυρίως, επειδή ασκεί κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με την ελευθεριότητα που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Το εφήμερο τραγούδι του Μιθριδάτη – αυτή είναι η φύση του, δεν πρόκειται για απαξιωτικό χαρακτηρισμό – έδωσε άλλα 15 λεπτά στους ελεύθερους ακροβολιστές για να αφήσουν το ψηφιακό αποτύπωμά τους με κροκοδείλια δάκρυα περί δημοκρατίας. Το σουξέ δεν κρίνεται καν με όρους στιχουργήματος. Είναι ο πόλεμος με άλλα μέσα, όπως λίγο πριν ήταν οι φωτογραφίες με την «τσιμενταρισμένη Ακρόπολη» και οι πληροφορίες για τα εννιάμετρα φορτηγά που θα περάσουν ξυστά απ’ τις Καρυάτιδες.

Τι λέει, αλήθεια, ο ακάθιστος ύμνος του ράπερ που δεν το έχουμε ξανακούσει; Κάνει λόγο για «συνταγματική εκτρόπα, χωρίς ντρόπα / μια κατάστα ψυχοτρόπα, χωρίς ντόπα». Και: «Αστεία δυναστεία που φλερτάρει επταετία / και το Σύνταγμα, ένα όνομα απλά σε μια πλατεία». Αφοπλιστική η πρωτοτυπία του ιδεολογήματος, για την οποία ζητωκραυγάζουν στα στασίδια οι μοιρολογίστρες των social media. «Πώς κατάφερε η χούντα να παραμείνει επτά χρόνια στην εξουσία» αναρωτιόταν προ ημερών ο Θανάσης Καρτερός εξισώνοντάς την με την «κανονικότητα του Μητσοτάκη». Η «χούντα» είναι το σχήμα – από τα κοινοβουλευτικά έδρανα ως τους κονφερασιέ της ραπ – που επικαλείται ο αντισυστημικός συρφετός. Σαν να την έχει ανάγκη σε δόσεις για να δικαιολογήσει το μένος της. Σαν να απαιτεί τον μιθριδατισμό. Αρκεί να βγάλει τον σκελετό απ’ το χρονοντούλαπο της ελληνικής τραγωδίας και να τον περιφέρει σαν σκιάχτρο αναμνήσεων. Ταιριάζει άλλωστε σε περιόδους αβεβαιότητας, όταν ο λαϊκισμός πασχίζει να αποκομίσει κεφάλαιο από τον κοινωνικό θυμό. «Εχουμε πραξικόπημα», επειδή η κοινοβουλευτική πλειοψηφία περνάει νόμους στη Βουλή. «Εχουμε χούντα», αλλά επιτρέπονται τα στιχάκια που την καταγγέλλουν.

Στα στιχάκια αυτά, πάντως, δεν περίσσεψε η αυτοκριτική για τις περιπέτειες μιας χώρας όπου επί μία δεκαετία απαξιωνόταν το κοινοβουλευτικό σύστημα, πολιτικά πρόσωπα τσουβαλιάζονταν στην κατηγορία των «προδοτών», η λίστα Λαγκάρντ γινόταν αφίσα για επικηρυγμένους και έπαιζε ρόλο σε ποια πλευρά έπεφταν οι μολότοφ για να ονοματίσεις την καλή ή την κακή βία. Το τραγούδι διεκτραγωδεί και άλλα ντέρτια της φυλής. «Καθώς βουτάνε τράτα οι δίπλα στο Αιγαίο / γι’ αυτό πήρε φρεγάτα το αγόρι το μοιραίο». Εδώ η παρτιτούρα επιβάλλει την καταγγελία των εξοπλισμών, τους οποίους υπαγορεύει στην Ελλαδίτσα η παγκόσμια ολιγαρχία των φιλοπόλεμων λόμπι. Από τη σούμα δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα αγαπημένα σε όλους τους «καλλιτέχνες του λαού» ΜΜΕ. «Ενημέρωση απ’ τα Μου Μου Ε κι αλίμονο / κι είναι όλα ανάποδα σαν σε δεξιοτίμονο / Της κοινής γνώμης η διαμόρφωση / σε κάτω του μετρίου αντίληψη και μόρφωση». Εντάξει, δεν τα αποκάλεσε και «βοθροκάναλα», εδώ που τα λέμε.

Οι διερμηνείς των στίχων σαγηνεύτηκαν από όσους αφορούσαν την κυβερνητική πολιτική και τους αναπαρήγαγαν στο πολυβολείο του Twitter. Δεν φαίνεται να έδειξαν το ίδιο ενδιαφέρον για ορισμένους άλλους… προσχηματικούς. «Με τον ιό σαν πρόσχημα για απαγόρευση» ακούγεται σε ένα σημείο. Εχει και μπιζάρισμα, παρεμπιπτόντως: «Μέτρα προστασίας, με βάρκα την ελπίδα / μέτρα που από άσυλο έχουνε σφραγίδα».

Ισως δεν επέμειναν επειδή το βιτριόλι της ραπ έπεσε και στα δικά τους κεφάλια. «Με τη χαζομάρα σου σε προφίλ προσόψεις / συνοπτικά συνάψεις μπορείς να πετσοκόψεις / Κάθε σκρολ, λιθοβόλα και αφόρα / πληθώρα από troll στην εργατοώρα / Σαρκοβόρα σχόλια, κλακαδόρα support / από Θανατοφάγους του λόρδου Voldemort». Εκτός αν τα τρολ είναι μόνο ακροδεξιά. Και υπάρχουν άλλα που κρατούν για τον εαυτό τους το ηθικό πλεονέκτημα.

ΥΓ: Ο Μιθριδάτης και οι συνακροατές του δεν πρέπει να αισθάνονται μόνοι. Ηδη προέκυψε νέο «κοινωνικό τραγούδι» με τη φωνή του Γρηγόρη Πετράκου και τίτλο «Οι ειδικοί», που αλιεύει στίχους βγαλμένους από τη ζωή και τοποθετεί στο φόντο του βιντεοκλίπ γιατρούς, νοσηλευτές και μάσκες. Δυστυχώς ο χώρος της στήλης είναι περιορισμένος και έτσι οι αναγνώστες θα πρέπει να αρκεστούν σε ένα ελάχιστο δείγμα: «Οι ειδικοί δεν επιδέχονται καμία κριτική / δείξε λιγάκι σεβασμό και ηθική / για το καλό σου σε κρατάνε φυλακή». Μπαλάντα για απείθαρχους.