«Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου» – Πρώτη ανάγνωση πριν την έκδοση

Τα ποιήματα  της συλλογής του νέου ποιητή Νίκου Φιλντίση, «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου», διάβασε ο  συνθέτης Μιχάλης Καλογεράκης πριν εκδοθούν.

Σταμάτησε πάνω τους, τα αγάπησε –άλλωστε είχε έναν επιπλέον λόγο να δεθεί μαζί τους, αφού ανήκουν και οι δύο δημιουργοί στην ίδια γενιά. Η συνάντησή τους πάτησε πάνω στον δυνατό ποιητικό λόγο του Νίκου Φιλντίση (σύγχρονο και ζωντανό, πολύτροπο και στοχαστικό) και στην αγάπη του Μιχάλη Καλογεράκη να διαβάζει μουσικά τους ποιητές.

Η Μικρή  Άρκτος λοιπόν, παρουσιάζει  μια πρώτη γεύση της ποιητικής συλλογής του νέου ποιητή Νίκου Φιλντίση, Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου:  το ποίημα της συλλογής Η λύπη είναι  αλλά και της μελοποίησης του συγκεκριμένου  ποιήματος  που έγινε από τον νέο συνθέτη  Μιχάλη Καλογεράκη, ο οποίος και το ερμηνεύει.

Η έκδοση που θα  πραγματοποιηθεί  μέσα στο Μάρτιο, θα  περιλαμβάνει  το βιβλίο με τα ποιήματα  του Νίκου Φιλντίση και το cd  με τρία από αυτά, μελοποιημένα και ερμηνευμένα από τον Μιχάλη Καλογεράκη.

Η λύπη είναι…

Ποίηση: Νίκος Φιλντίσης

Μουσική & Ερμηνεία: Μιχάλης Καλογεράκης

Ενορχήστρωση: Θάνος Καλέας

Διεύθυνση παραγωγής: Παρασκευάς Καρασούλος

It’s not the large things that send a

man to the madhouse […]

no, it’s the continuing series of small

tragedies

that send a man to the madhouse

(Charles Bukowski, The Shoelace)

α

τώρα θα φύγεις;

μισό λεπτό

για στάσου Charles

μια που πας

πάρε και λίγη λύπη

έτσι, με το μάτι

η λύπη;

η λύπη

είναι το κλειδί

στην πόρτα που κρέμεται

κοίτα πώς είναι για να ξέρεις

η γύψινη γιρλάντα στο ταβάνι

αυτή κι εγώ από κάτω

να μετρώ ζευγαρωτά

όσα φιλιά

το χείλος επωμίστηκε

κυρτώνει

νυχτώνει

βλέπεις πώς είναι, κατάλαβες;

φιλιά

να εδώ

και εδώ

α

μην ξεχάσεις

η λύπη

είναι και

τα καλά ποτήρια του νερού που ποτέ

δεν χρησιμοποιούμε

το τραπέζι με τον μουσαμά στον ήλιο

που ζαρώνει

τα ξαδέλφια που μας φορτώνονται

μετά το φαγητό

τα μπακιρένια κορίτσια που

πρασινίζουν νυχθημερόν στην κουζίνα

α

κι η αγκαλιά στη μοτοσικλέτα αφού

μια σωστή αγκαλιά

θέλει τα στέρνα αντικριστά –

ο βραδινός ηλεκτριγμός που εκπέμπει

τις ειδήσεις

του ψυγείου

τα θυμάσαι όλα;

να φέρω ένα χαρτί;

ε

κι άμα ξεχάσεις κάτι

μην σκας

δεν χάθηκε ο κόσμος

εκεί που θα πας

ξέρουν αυτοί

τι να σου δώσουν

εσύ μόνο

πες

πως

είναι για μένα

και

πες

στο κάτω κάτω

χαμηλά

η λύπη

η λύπη

είναι το κορδόνι

σ’ ένα παπούτσι που δεν λύνεται

Η λύπη είναι

Από την συλλογή Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου