Sachima: Το επιδόρπιο από την Σιγκαπούρη που τάισε βασιλιάδες και πολεμιστές

Ο Poon Sun Hay ξυπνά νωρίς το πρωί, έτοιμος να επιστρέψει στο Chinatown Complex Hawker Center της Σιγκαπούρης και να ολοκληρώσει την δουλειά που ξεκίνησε το προηγούμενο βράδυ. Οι μέρες μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά είναι όλες συναρπαστικές στα σημεία.

Ο 65χρονος φτάνει στο μαγαζάκι του, γνωστό ως Pan Ji Cooked Food, εγκαθίσταται στην ανοιχτή κουζίνα του μικρού χώρου και αρχίζει να ζεσταίνει ένα σιρόπι από μείγμα ζάχαρης και μαλτόζης (μια λιγότερο γλυκιά ζάχαρη βύνης).

Ύστερα, το περιχύνει πάνω σε τραγανές λωρίδες ζύμης που τηγανίστηκε το προηγούμενο βράδυ και έχει πια κρυώσει.

Μόλις οι μακριές λωρίδες επικαλυφθούν γενναιόδωρα από το λαχταριστό σιρόπι, τις συσκευάζει σε έναν ρηχό δίσκο, στη συνέχεια γυρίζει τον δίσκο πάνω σε μια επιτραπέζια επιφάνεια και αρχίζει να κόβει σε μπάρες.

Είναι μια διαδικασία που ο Poon έχει τελειοποιήσει, αφού την επαναλαμβάνει σχολαστικά για σχεδόν 38 χρόνια.

Το Sachima υπάρχει εδώ και αιώνες και αποτελεί παραδοσιακό, ιστορικό σχεδόν σνακ. Στην πραγματικότητα, το ζαχαρούχο αυτό ενεργειακό σνακ προέρχεται από τη βορειοανατολική Κίνα και λέγεται ότι χρησίμευσε ως ενεργειακή μπάρα για τους ιππείς του στρατού Manchu της Κίνας, παρέχοντάς τους τη δύναμη και την αντοχή που απαιτείται για να νικήσουν τη δυναστεία των Μινγκ το 1600!

Το Sachima τρώγεται συχνά κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Πρωτοχρονιάς. Υπάρχουν τοπικές παραλλαγές, συμπεριλαμβανομένης μιας καντονέζικης έκδοσης που συνήθως πασπαλίζεται με σουσάμι ή / και σταφίδες.
Ωστόσο, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθεί στη Σιγκαπούρη, όπου ο Poon διοικεί έναν από τους τελευταίους χειροποίητους πάγκους sachima του νησιού.

«Δεν θυμάμαι την πρώτη φορά που δοκίμασα το sachima», λέει στο CNN. «Πρέπει να ήμουν πάρα πολύ μικρός»

Γεννημένος το 1956 στη Σιγκαπούρη, ο Πουν μπήκε στην επιχείρηση παραγωγής από παιδί σχεδόν. Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει στο νησιωτικό έθνος αρκετά χρόνια νωρίτερα από την επαρχία Γκουανγκντόνγκ της Κίνας (πρώην καντονέζικη επαρχία), και άνοιξαν ένα μαγαζάκι που σέρβιρε τσάι και sachima.

Ο Πουν άρχισε να εργάζεται εκεί όταν ήταν μόλις 12. Ωστόσο, επειδή ο Πον γεννήθηκε χωρίς δάχτυλα στο αριστερό του χέρι, ο πατέρας του ήθελε να μάθει μια τέχνη που θα μπορούσε να τιν συντηρήσει οικονομικά.

Το Pan Ji Cooked Food αποτελεί μέρος του Chinatown Complex Hawker Center από το 1983, όταν η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης έβγαλε για πρώτη φορά τους πωλητές δρόμων από τους γειτονικούς δρόμους Trengganu, Sago και Banda κάτω από μια στέγη.

Σήμερα παραμένει ένας από τους 226  πάγκους σπιτικού φαγητού του συγκροτήματος, καθένας από τους οποίους ειδικεύεται στη δική του μοναδική κουζίνα ή λιχουδιά, όπως κοκκινιστές πάπιες, κεφάλια στον ατμό με καυτή σάλτσα και σατέν χοιρινού κινέζικου στιλ.

Ο Poon είναι ένας από τους λίγους παραδοσιακούς πωλητές του συγκροτήματος, που δημιουργεί τα χειροποίητα  σνακ του σε καντονέζικο στιλ, αν και χωρίς τους πρόσθετους σπόρους ή σταφίδες για τις οποίες το στυλ είναι παραδοσιακά γνωστό.

«Πολλοί άνθρωποι έχουν δοκιμάσει μόνο το εργοστασιακό sachima», λέει ο Poon. «Πιστεύω όμως ότι πρέπει να δοκιμάσετε το χειροποίητο sachima για να αντιληφθείτετην πραγματική του γεύση και υφή.»

Στην ανοιχτή κουζίνα του πάγκου sachima του Poon, ο τεχνίτης ζαχαροπλάστης εργάζεται επιμελώς και αφήνει τον κόσμο να δει την ρέχνη και την δουλειά του.
«Είναι ένα από τα πράγματα που λατρεύουν οι άνθρωποι», λέει. «Η διαδικασίς παρακολούθησης της διαδικασίας από την αρχή έως το τέλος.»

Αν και οι περισσότεροι επισκέπτες δεν έχουν ούτε τον χρόνο, ούτε το πραγματικό ενδιαφέρον. Αυτό συμβαίνει επειδή μια τυπική παρτίδα sachima για να φτιαχτεί απαιτεί από περίπου τρεις έως πέντε ώρες!

Με τον εγχώριο τουρισμό να αυξάνεται και τον σχετικά χαμηλό αριθμό περιπτώσεων COVID-19 στη Σιγκαπούρη, το Pan Ji Cooked Food συνεχίζει να αντιμετωπίζει την καταιγίδα, προς το παρόν.

Αλλά χωρίς δική του οικογένεια, ο Πουν φοβάται ότι η τελική αποχώρησή του μπορεί να σημαίνει το τέλος του χειροποίητου sachima – για να μην αναφέρουμε ένα μεγάλο κομμάτι της κινεζικής μαγειρικής ιστορίας – στη Σιγκαπούρη.

Λέει ότι παρόλο που πολλοί νέοι ενδιαφέρονται να μάθουν να κάνουν sachima, η πλειοψηφία τους δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο από μία ή δύο μέρες από τη σκληρή εργασία και τις πολλές ώρες που χρειάζονται.

Με πληροφορίες από το CNN