Η πραγματική «συμμορία» του ελληνικού ποδοσφαίρου πότε θα καθίσει στο σκαμνί;

Στα ψιλά της ενημέρωσης. Λες και πρέπει απλά να βγει η «υποχρέωση» της καταγραφής. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, από εκείνες που η ιατρική θα κατέγραφε ως «ανίατες»; Ακόμη και τώρα μια άτσαλη προσπάθεια να παραμείνει ο ανεμιστήρας στην πρίζα: Πλάι στη λάσπη. Την αντιλαμβάνεσαι βλέποντας λέξεις «ελαφρά» υπογραμμισμένες στην δημοσίευση της ομόφωνης απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας. Την συναντάς πίσω από την διατύπωση και την σύνταξη της «είδησης».

Σιγά μην έβαζαν την ουρά στα σκέλια, με την –μια ακόμη- αυτονόητη αθώωση του Ολυμπιακού και του Βαγγέλη Μαρινάκη. Σιγά μην τους ενοχλούσε ο θόρυβος από μια ακόμη «φούσκα» που έσκασε. Το ήξεραν από την πρώτη στιγμή. Και εκείνοι και οι «εμπνευστές» ενός –ακόμη- αφηγήματος που έφτασε σε σημείο να γίνει δικογραφία.

Σκοπός ήταν εξ αρχής η «δικαστική ομηρία» και η προπαγάνδα γύρω από αυτή. Κράτησε χρόνια. Σχημάτισε πρωτοσέλιδα για  δήθεν «βόμβες» που απειλούν τους Ερυθρόλευκους με υποβιβασμό, ιστοσελίδες ειδικού σκοπού με παραπλανητικό αθλητικό κέλυφος και τηλεοπτικά πάνελ πρόθυμα να βρουν γωνίες στον κύκλο προκειμένου να υπηρετήσουν την αποστολή τους.

Ήταν δεδομένο όμως πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε δικαστική αίθουσα. Δεδομένο πως ο βασικός «μάρτυρας» της υπόθεσης Ολυμπιακός-Ατρόμητος, ο τότε τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού και νυν της εθνικής μας ομάδας, Τάκης Φύσσας θα κατάπινε τη γλώσσα του όταν έρχονταν η ώρα να υποστηρίξει εκείνο το «μου είπε ο βοηθός του Φερνάντο Σάντος, ότι του είπε ο Φερνάντο Σάντος, πως του είπε ο Σα Πίντο, ότι του είπε ο Αγγελόπουλος, πως του είπε ο Σπανός…» ενώπιον ενός δικαστικού σώματος.

Η απόφαση

«Από κανένα αποδεικτικό στοιχείο της δικογραφίας δεν προέκυψε προσυνεννόηση για τη διαμόρφωση του αποτελέσματος οιουδήποτε εκ των ελεγχομένων αγώνων ή αθέμιτης παρέμβασης για τον ίδιο λόγο, ούτε προς εξυπηρέτηση αγωνιστικών στόχων ούτε προς το σκοπό πορισμού περιουσιακού οφέλους μέσω στοιχηματισμού των επίμαχων, φερόμενων ως χειραγωγημένων, αγώνων εκ μέρους οιουδήποτε εκ των πειθαρχικών ελεγχομένων προσώπων και μάλιστα δεν προέκυψαν στοιχεία ούτε κατευθυνόμενου στοιχηματισμού για τους ίδιους αγώνες, ούτε καν του ύψους των χρηματικών αποδόσεων εκ του στοιχηματισμού για καθένα εκ των εμπλεκομένων» αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ κλείνοντας οριστικά την υπόθεση των «28» τουλάχιστον στην «ποδοσφαιρική εκδοχή της».

Ναι, αλλά «να συμπληρώσουμε επίσης ότι η υπόθεση παραμένει ακόμα ανοιχτή σε ποινικό επίπεδο, με τη δίκη να συνεχίζεται κανονικά στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, όπου ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ακόμη 27 πρόσωπα αντιμετωπίζουν κατηγορίες για αλλοίωση αποτελεσμάτων και σύσταση συμμορίας» προσθέτουν οι «ανίατοι» στα ρεπορτάζ τους. Έστω στον επίλογο. Αλλά «Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος» όπως διατύπωσε ο Καρλ Μαρξ.

Ο Ολυμπιακός του Βαγγέλη Μαρινάκη είναι ο πιο επιτυχημένος αθλητικός οργανισμός της χώρας. Μάλλον ο μοναδικός που με συνέπεια από το 2010 μέχρι σήμερα στην δεκαετία μιας αχαρτογράφητης κρίσης έκανε σταθερά βήματα προς τα εμπρός. Αποδεικνύεται αυτό από τους τίτλους, την οικονομική ευμάρεια του συλλόγου, τα άλματα στην Ευρώπη. Από το 2012 καταγράφεται μια συντονισμένη προσπάθεια απαξίωσής του. Το «ποιος» και το «γιατί» είναι καταγεγραμμένο ήδη από την Ιστορία. Ιστός κεντημένος με υπομονή αλλά και περιφρόνηση στην ίδια την αλήθεια.

Αυτή η τελευταία όμως είναι που αξίζει τον κόπο. Για να πέσουν οι μάσκες, οριστικά. Η σημερινή απόφαση δεν απονέμει μόνο δικαιοσύνη. Προσφέρει μια αληθινή ευκαιρία. Για μια άλλη δίκη.

Εκείνη που στο εδώλιο της θα καθίσει την πραγματική «συμμορία» που έχει βάλει στο χέρι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ενίοτε και την ίδια την κοινωνία. Μια δίκη που δεν μπορούσε να φιλοξενηθεί σε κάποια αίθουσα.

Μάλλον «κερκίδα» γηπέδου θα χρειάζονταν για την τέλεση της. Αλλά ποιος ξέρει, ίσως η ΕΠΟ μπορεί να προσφέρει την Ριζούπολη για κάτι τέτοιο. Αφού δεν έκανε τον τελικό κυπέλλου εκεί, ας κάνει κάτι θα έδινε νόημα στην ύπαρξη της.