Ιστορίες ανασφάλειας και αγωνίας για την επόμενη μέρα είναι οι ιστορίες των νέων ανθρώπων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την κρίση.

Η «γενιά της καραντίνας» μιλάει στο MEGA και ψάχνει τον δρόμο για να μην καταλήξει να είναι άλλη μία χαμένη γενιά.

Ελαστικές μορφές εργασίας παράλληλα με σπουδές, ανεργία ή χαμηλοί μισθοί για κατόχους πτυχίων και μεταπτυχιακών.

Η επανεκκίνηση για τους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα μετά από την καραντίνα, απαιτεί πλέον μεγάλες αντοχές.

Ο Χρήστος Ζήσης τελειώνει παράλληλα τις σπουδές του στα τουριστικά επαγγέλματα.

«Θα δούμε» η αγαπημένη φράση της γενιάς της καραντίνας βάζει «φρένο» και στα δικά του όνειρα που ήταν να γίνει σεφ σε κάποιο μεγάλο ξενοδοχείο.

«Είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Δεν το περίμενα να γίνει ποτέ».

Οικονομικά και χορός. Την Μαργαρίτα Τσελίκη κέρδισε τελικά η τέχνη όμως ο κοροναϊός είχε άλλα σχέδια.

«Έκλεισαν τα θέατρα, τα πάντα».

Φοιτητές που εργάζονταν θα χρειαστεί να διακόψουν τις σπουδές τους.

Ο Μάριος που σπουδάζει λογιστική στην Πρέβεζα έχασε τη δουλειά του μετά την καραντίνα όμως νιώθει τυχερός γιατί θα τον στηρίξουν οι γονείς του.

Αρκετοί φίλοι του δε θα επιστρέψουν στις σχολές τους επειδή έμειναν άνεργοι.

Θα είναι παροδικές οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης στην αγορά εργασίας ή έχουν έρθει για να μείνουν και να οξύνουν ακόμη περισσότερο τα προβλήματα των πιο ευάλωτων ομάδων;

Βέβαιη απάντηση δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο εκτιμήσεις και για τους νέους το μέλλον που θα είναι μακρύ, προφανώς χρειάζεται και ιδέες.