Η απύθμενη υποκρισία και τόσα αυτογκόλ μαζεμένα στο… μπακότερμα δεν αντέχονται

Όταν ήμασταν μικροί και δεν είχαμε γήπεδα ποδοσφαίρου, παίζαμε με σκασμένες μπάλες, χωρίς γραμμές και κανόνες.

Παίζαμε και μπακότερμα, πράγμα που σημαίνει ότι ένας ποδοσφαιριστής έπαιζε και τέρμα, αλλά τον έβρισκες και στην επίθεση να βάλει γκολ. Με κίνδυνο βεβαίως για το τέρμα του.

Καμιά φορά έβαζε κατά λάθος και αυτογκόλ στην ομάδα του, όμως, όλα κυλούσανε ωραία.

Τη σήμερον ημέρα, στην πολιτική όταν παίζεις μπάλα μόνος, ο αντίπαλός σου σέρνεται στην κυριολεξία, ρίχνει στραβοκλωτσιές, οι επιθετικοί του είναι άμπαλοι και οι αμυντικοί είναι σουρωτήρια, τότε δεν μπορεί παρά να είσαι ο νικητής.

Να, όμως, που η αλαζονεία του «παικταρά», που νομίζει ότι τα κάνει όλα σωστά, που βάζει απανωτά γκολ και δε δέχεται κανένα, είναι ο χειρότερος εχθρός.

Και ειδικά στην πολιτική όλοι πρέπει να θυμούνται ότι ανεβαίνεις δύσκολα ψηλά, αλλά πέφτεις πολύ εύκολα και απότομα.

Τι μάθαμε, λοιπόν, την 14η Μαίου του σωτηρίου έτους 2020 από την κυβέρνηση;

Μάθαμε ότι το να παρεμβαίνεις με «προσωπικές απόψεις» στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, είναι σωστό. Κι ασχέτως αν η εισαγγελέας της δίκης για τη δολοφονία της άτυχης Ελένης Τοπαλούδη ξέφυγε από το καθαρά νομικό καθήκον της, μπορεί να βγαίνει ένα κυβερνητικό στέλεχος να την «ψέγει» ωσάν να είναι απλός σχολιαστής στα social media.

Πρώτο αυτογκόλ και μαζί πέναλτι. Δε μπορεί να κάνεις το ίδιο με αυτό που κατηγορούσες π.χ. τον Παύλο Πολάκη. Τόσα χρόνια ο μάγκας Κρητικός μας απασχολούσε με ό,τι αήθες έγραφε στο facebook.

Ε, λοιπόν, δε μπορεί να γίνεται κανένα κυβερνητικό στέλεχος σχολιαστής του ποδαριού. Όχι τίποτε άλλο αλλά γιατί δίνεις επιχειρήματα στους «άμπαλους» να σε ξεσκίσουν.

Να σε κατηγορήσουν για υποκρισία, να σου που ότι κρύβονται ύποπτες σχέσεις κι ότι η παρέμβαση γίνεται προκειμένου να επηρεαστεί η απόφαση των δικαστών.

Κοίτα ποιοι μιλάνε

Και ποιοι θα σε κατηγορήσουν; Αυτοί που έστησαν παραδικαστικά και «Ρασπούτιν», εκείνοι που έκαναν εφόδους σε σπίτια και γραφεία γυναικών, εκείνοι που έλεγαν ότι η Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού έθνους, επειδή είχαν διαβάσει τη δικογραφία.

Κι εκείνοι που πήγαιναν στον Αρειο Πάγο για να «ενημερωθούν» για μια υπόθεση που ερευνούσε η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.

Σε κατηγορεί, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και βάζει στο ίδιο τσουβάλι την «εισπήδηση» στη Δικαιοσύνη επί 4,5 χρόνια, με την παρέμβαση σε μια ποινική δίκη. Η οποία θα έχει σίγουρα την κατάληξη που πρέπει: Την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Ομως, ένας πρέπει να είναι ο κανόνας και απαράβατος: Αφήστε τη Δικαιοσύνη ανεπηρέαστη.

Τι άλλο μάθαμε, την 14η Μαίου; Ότι η υποκρισία δεν έχει χρώμα. Κι ότι μπορεί να εξοργίζει τους πολίτες ή να τους στέλνει λάθος μηνύματα.

Επί δύο μήνες η Ελλάδα ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Οι Ελληνες έδωσαν τιτάνιο αγώνα με τα μειονεκτήματά τους. Οι περισσότεροι έθαψαν τον «Ελληνάρα» που έκρυβαν μέσα τους, κλείστηκαν στα σπίτια, αυτοπεριορίστηκαν, δεν έκαναν Πάσχα, ξέχασαν φίλους και συγγενείς.

Μέχρι και τα χιλιάδες ίδια σποτάκια «μένουμε σπίτι» ή «μένουμε ασφαλείς» αντέξαμε όλον αυτόν τον καιρό.

Κι έρχεται μια φιέστα να τα χαλάσει όλα. Ένα εμβληματικό έργο για την πρωτεύουσα και για όλη την Ελλάδα εγκαινιάζεται και γίνεται χαμός.

Η Ομόνοια αντί να ενώσει διχάζει. Μαζεύτηκαν δεκάδες, επίσημοι και περαστικοί, χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης, ο ένας πάνω στον άλλο, για να δουν το σπουδαίο αυτό έργο.

Μια κακή εικόνα που ακυρώνει τα πάντα

Όμως, επειδή η εικόνα είναι πάντα δυνατή και στέλνει μηνύματα, αυτό που έγινε έδειξε ότι το λάθος, η υποκρισία ή ακόμη και η κακή εκτίμηση της κατάστασης κρύβονται στις λεπτομέρειες.

Γιατί έπρεπε να γίνει φιέστα; Δεν μπορούσε ο δήμαρχος να πατήσει μόνος του το κουμπί; Γιατί δεν υπήρχε αστυνομία να διώχνει τους περίεργους; Ή γιατί δεν οργανώθηκε μια εκδήλωση με πλήρη τήρηση των κανόνων;

Αυτό που έγινε στην Ομόνοια «ακύρωσε» τον Τσιόδρα και τον Χαρδαλιά.

Ακύρωσε την Αστυνομία που με ύφος κυρίαρχου πλάκωνε στο ξύλο παιδάκια στην Αγία Παρασκευή.

Ακύρωσε όσους έδωσαν εντολή να ρίχνουν χημικά και να κάνουν επεμβάσεις σε πλατείες που μαζευόταν κόσμος.

Ακύρωσε τη… Λέχου και τον Λούλη που μας λένε να «μαζευτούμε» γιατί είναι επικίνδυνο.

Ακύρωσε τους γιατρούς που μας προειδοποιούν ότι ο κίνδυνος δεν έχει περάσει.

Ακύρωσε και όλες τις προσπάθειες που γίνονται προκειμένου να μη παρατηρείται συγκέντρωση κόσμου σε μικρούς χώρους, χωρίς μάσκες, αντισηπτικά ή άλλα μέτρα.

Τόσα γκολ μαζεμένα ούτε ο… Ελ Αραμπί δεν θα έβαζε.

Όταν βλέπει ο κόσμος από επίσημους φορείς και την Πολιτεία να καταπατώνται οι κανόνες που όλος ο υπόλοιπος λαός τηρεί και είναι ήδη στα κάγκελα, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Και η Εκκλησία

Εκτός κι αν όλοι όσοι πήγαν στην Ομόνοια είχαν… μεταλάβει ή τους έραναν με αγιασμό.

Διότι απ’ ότι μας είπε μια κάποια ηθοποιός ονόματι Σολωμού, ένας κάποιος αοιδός ονόματι Οικονομόπουλος, η γιατρός Γιαμαρέλου και μερικοί μητροπολίτες, ο… αγιασμός και η μεταλαβιά σκοτώνουν τον κοροναϊό.

Ελεος με την υποκρισία των πάντων. Ο ελληνικός λαός επέδειξε απίστευτη υπομονή και ψυχραιμία.

Ξεχάσαμε τόσο εύκολα ότι κάναμε 40 μέρες να βγούμε από το σπίτι μας;

Ξεχάσαμε κι ότι οι παππούδες και οι γιαγιάδες μαράζωσαν πίσω από τα παράθυρα βλέποντας τα εγγόνια τους;

Ας μαζευτούν, λοιπόν, όλοι. Και η κυβέρνηση, και η αντιπολίτευση και η Εκκλησία και όλοι οι πολιτικοί, εκκλησιαστικοί και πνευματικοί ταγοί.

Σε όλα τα επίπεδα πρέπει να επικρατήσει η λογική. Ειδικά η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να παίζει… μπακότερμα γιατί όταν ο τερματοφύλακας θέλει να βάλει κι αυτός γκολ είναι σίγουρο ότι η άμυνα θα είναι για τα μπάζα. Και θα νικάει ο κάθε άμπαλος.