Μετά την πετυχημένη παράσταση του Άγιου Βαλεντίνου και μετά από άλλες δύο παραστάσεις με με καλεσμένους τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Γιώργο Παπαγεωργίου (Polkar) και Νατάσσα Μποφίλιου, ο Σπύρος Γραμμένος συνεχίζει για δύο ακόμα Παρασκευές, 6 και 13 Μαρτίου, τις εμφανίσεις του και κάθε φορά καλεί φίλους, μουσικούς, ηθοποιούς, τραγουδιστές, χειροπράκτες, δικηγόρους, μια σφήκα και έναν CEO και δοκιμάζουν τις αντοχές τους στην σκηνή.

Συνέχεια στο Σταυρό του Νότου τι να περιμένει να δει κανείς στο πρόγραμμα;

Θα είναι καλό να μην περιμένει τίποτα, για να νιώσει έκπληξη με οτιδήποτε. Κάθε παράσταση είναι ζωντανή και αλλάζει κατά την διάρκεια της.  Ακόμα κι εμείς που την σχεδιάσαμε, δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε. Φέτος έχω φτιάξει δύο τραγούδια για την έναρξη της παράστασης, τόσο συγκεκριμένα που δεν θα τα παίξουμε ποτέ ξανά. Τα χαίρομαι πολύ και όταν τελειώνουν θέλω να τα πιάσουμε πάλι από την αρχή. Άλλη ενδιαφέρουσα στιγμή, τουλάχιστον για μας, είναι η στιγμή που αναλύω κάπως την σύγχρονη ελληνική μουσική.

Στις πρώτες παραστάσεις ανέβηκαν στη σκηνή αγαπημένοι σου φίλοι, ποιοι άλλοι θα τραγουδήσουν μαζί σου;

Κάθε βδομάδα έρχονται φίλοι και βγάζουμε τα απωθημένα μας στο κοινό. Πέρασαν προς το παρόν, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Γιώργος Παπαγεωργίου, η Νατάσα Μποφίλιου ο Δημήτρης Χριστοφορίδης κ.α. Την Παρασκευή που μας έρχεται, θα είναι μαζί μας ο Μπάμπης Μπατμανίδης, η Μιρέλα Πάχου και η Βαγγελιώ Φασουλάκη.

Έχει πει ότι είναι έτοιμος ο νέος σου δίσκος. Πότε θα βγει;

Στο άμεσο μέλλον. Προς το παρόν τον ακούμε μεταξύ μας. Θα κυκλοφορήσει μαζί με κάποια διηγήματα. Αυτά είναι στο φινίρισμα. Μόλις τελειώσει η διακόσμηση, θα φύγουν όλα μαζί από τα χέρια μας.

Θέατρο, συγγραφή, μουσική. Σε τι από όλα νιώθεις πιο πολύ ο εαυτός σου;

Όταν μπορώ να επικοινωνήσω, μέσα από την δημιουργία γενικά. Το κάθε κομμάτι αυτής της δουλειάς έχει τις ομορφιές του, τις στιγμές του. Νομίζω πως η στιγμή που είναι πιο δικιά μου, είναι η σκηνή.

Χιούμορ πάντα και παντού; Έτσι λες τις πιο μεγάλες αλήθειες;

Προσπαθώ να το χρησιμοποιώ όσο μπορώ. Έχω βέβαια τις στιγμές που δεν βρίσκω την δύναμη να χρησιμοποιήσω χιούμορ. Αυτό σημαίνει πως τα πράγματα είναι μάλλον περίεργα. Αλλά γενικά είναι μια άμυνα που την έχω στο μανίκι μου.