Η ώρα των περισσότερων

Πιο καθαρό αποτέλεσμα από αυτό των ευρωεκλογών του Μαΐου 2019 δεν γινόταν να υπάρξει. Η κυβέρνηση αποδοκιμάστηκε με θόρυβο, η διαφορά με την οποία αναδείχθηκε νικήτρια η ΝΔ είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί ποτέ σε κάλπες για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο από το 1981 κι έπειτα.

Υπάρχουν κάποια συμπεράσματα σε ό,τι αφορά τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Η ισχνή έστω ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ ήταν κάτι σαν φιλί της ζωής για έναν χώρο που απειλήθηκε με εξαφάνιση και φαίνεται ότι οι πολίτες του δίνουν μία ευκαιρία να επανασυσταθεί, ειδικώς σε μία περίοδο κατά την οποία δέχεται ασφυκτικές πιέσεις και έναν ανορθόδοξο πόλεμο από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η δε υποχώρηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής και η πτώση της από την τρίτη στην πέμπτη θέση, δεν είναι απλώς ενθαρρυντική για το πώς συμπεριφέρονται πλέον πολιτικά οι πολίτες. Η οργή για τις Πρέσπες π.χ. θα μπορούσε να έχει εκτοξεύσει τα ποσοστά της. Δεν συνέβη. Ο μόνος που κατά τα αναμενόμενα επωφελήθηκε από αυτό είναι ο Βελόπουλος.

Από εδώ κι έπειτα και αφότου παρήλθαν τέσσερα χρόνια από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, υπάρχει μία νέα, αλλά ιδιαιτέρως σημαντική λεπτομέρεια. Το κοντέρ έγραψε, οι πολιτικές δυνάμεις ξαναμετρήθηκαν. Εχουμε μπροστά μας μία πολιτική πραγματικότητα.

Η ΝΔ κατέγραψε μία σημαντική άνοδο από τις προηγούμενες ευρωπαϊκές και εθνικές εκλογές. Κέρδισε περί τις 10 μονάδες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πανηγυρίζει ψιθυρίζοντας για το ότι δεν εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη. Σύρεται σε εκλογές και ελπίζει ότι με κάποιον τρόπο θα μπορέσει να παίξει ρόλο στην επόμενη Βουλή, με την ελπίδα ότι θα διεξαχθούν κάποια στιγμή σύντομα δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική.

Αλλά εδώ ξεκινά πάλι μία σεναριολογία, ενώ μπροστά μας έχουμε κάποια αντικειμενικά δεδομένα.

Υπό αυτό το πρίσμα, το σημαντικό και το πραγματικό είναι ότι μία νέα πολιτική πραγματικότητα είναι πλέον καταγεγραμμένη και με βάση αυτήν η χώρα θα οδηγηθεί στις εθνικές εκλογές.

Όλα τα κόμματα και τα επιτελεία θα παίξουν πλέον τα τελευταία τους χαρτιά, όμως η δυναμική είναι καταγεγραμμένη.

Κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες ο κ. Τσίπρας θα συνεχίσει να ασκεί πιέσεις προς το ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ με την πρόφαση του αγώνα κατά της ακροδεξιάς. Μάλλον θα εξαντλήσει δε κάθε περιθώριο παροχολογίας και προεκλογικών υποσχέσεων, χωρίς να αναλογίζεται και να υπολογίζει τις συνέπειες και υποκρινόμενος τον ηγέτη του αγώνα κατά της «Ευρώπης του Βέμπερ», όσο και αν δεν είναι απολύτως σαφές στους περισσότερους τι ακριβώς μπορεί αυτό να σημαίνει.

Παρά ταύτα και εν όψει της επόμενης πολιτικής περιόδου, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε μία ολοκληρωτική διάψευση των προσδοκιών που ο ίδιος καλλιέργησε.

Επέμενε να διατυμπανίζει ότι είναι με τους πολλούς. Όμως οι άλλοι είναι απλώς περισσότεροι.