Κυριακή, γιορτή και σχόλη να ‘ταν η βδομάδα όλη…

Είναι πράγματι φιλότιμη η απόπειρα του Πρωθυπουργού και της ομάδας των υποστηρικτών του να διαμορφώσουν την εικονική τους πραγματικότητα εν όψει εκλογών.

Ωστόσο, σε κάθε παράσταση υπάρχει ένα στοιχείο που κρίνει και την ποιότητα του θεάματος: πόσο είναι αισθητή και ορατή η προσπάθεια που καταβάλλεται ή πόσο το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται αβίαστα.

Στην περίπτωση του κ. Τσίπρα, ο κόπος είναι φανερός και στερεί τις εμφανίσεις του από πρωτοτυπία, αυθεντικότητα και πειστικότητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκστρατεία που ξεκίνησε από την Κυριακή το μεσημέρι, με τίτλο «Ο Μητσοτάκης θα επιβάλει την επταήμερη εργασία και τον εργασιακό μεσαίωνα». Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πάνω κάτω «Κυριακή γιορτή και σχόλη να ‘ταν η βδομάδα όλη»…

Είπε επί λέξει o Μητσοτάκης στην συνέντευξη Τύπου την Κυριακή το μεσημέρι:

«Θυμάμαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να με κατηγορεί ότι εγώ είμαι κατά του οκταώρου και διάφορες άλλες σαχλαμάρες. Το μόνο το οποίο κάνω είναι να αναγνωρίζω ότι στο νέο κόσμο που έρχεται οι άνθρωποι θα δουλεύουν με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι δούλευαν μέχρι σήμερα. Και ότι το Κράτος πρέπει να έρθει να εξασφαλίσει εργασιακά δικαιώματα για ανθρώπους που έχουν άλλες συνήθειες. Και ότι ναι, μερικές φορές το να δώσουμε σε μια γυναίκα τη δυνατότητα να δουλεύει από το σπίτι της, είναι καλό, δεν είναι κακό -μπορεί να πηγαίνει κόντρα στην παραδοσιακή εργασία 8 ώρες, 5 μέρες την εβδομάδα- αλλά είναι καλό».

Και συνέχισε με την εξής, επίμαχη, αναφορά: «Όπως και όταν μία επιχείρηση -αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα- συμφωνεί με τους εργαζόμενους, συμφωνεί με επιχειρησιακή σύμβαση να πάει από πενθήμερο σε επταήμερο με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και με πολύ καλύτερες απολαβές απ’ ό,τι θα είχαν οι εργαζόμενοι πριν, και με αυξημένα δικαιώματα, και συμφωνούν τα δύο μέρη. Δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει. Και πρέπει οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις να προσαρμοστούν -και το Κράτος βέβαια- σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα».

Λίγες ώρες αργότερα, ο κ. Τσίπρας παρουσίασε την εξής, δική του εκδοχή για αυτά, με μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παραπομπή στην… Αλίκη Βουγιουκλάκη:

«Σήμερα, όμως, ομολογώ ότι κατά τη συνέντευξη Τύπου, το τερμάτισε (σ.σ. ο κ. Μητσοτάκης). Έσπασε όλα τα κοντέρ. Αντί να δεσμευθεί για τη διατήρηση της μόνιμης 13ης σύνταξης που θα ψηφίσουμε μεθαύριο στη Βουλή, αυτός δεσμεύθηκε για την κατάργηση του 5ήμερου και την καθιέρωση της 7ήμερης εργασίας.

Να συνάπτεται, λέει, επιχειρησιακή σύμβαση που να προβλέπει επταήμερη εργασία αντί για πενθήμερη. Με δυο λόγια, δηλαδή, να μην υπάρχουν ούτε Κυριακές, ούτε γιορτές, ούτε σχόλες ούτε ανάπαυλα για τους εργαζόμενους.

Και όλο αυτό μάλιστα, φίλες και φίλοι, στο όνομα της προόδου. Που εμείς αυτή την πρόοδο δεν την καταλαβαίνουμε γιατί είμαστε κολλημένοι στο χτες.

Γιατί βρε αδελφέ, όλο αυτό θα γίνεται στο όνομα της συμφωνίας που θα έχουν οι εργοδότες με τους εργαζόμενους.

Που σε μια αγορά εργασίας όπως η σημερινή που έχει περίπου ένα εκατομμύριο άνεργους, θα είναι μια συμφωνία με απολύτως ισότιμους όρους με τον εργοδότη, ίδιοι οι όροι θα είναι και για τον εργοδότη και για τον εργαζόμενο, με τη μόνη διαφορά ότι για έναν εργαζόμενο που δεν συμφωνεί, θα απολύεται. Αν δεν συμφωνεί να δουλεύει ήλιο με ήλιο και χωρίς σχόλες, θα απολύεται. Αυτή είναι η ισοτιμία».

Το πιο χαριτωμένο από όλα είναι ότι ο Πρωθυπουργός κάνει σαν να μην ισχύουν όλα αυτά ήδη. Σαν να μην υπάρχουν επιχειρήσεις που να λειτουργούν (γιατί περί αυτού πρόκειται) επτά ημέρες την εβδομάδα. Όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν με βάρδιες. Στον τουρισμό, την εστίαση, την ενημέρωση, την τροφοδοσία καυσίμων, την Υγεία και πόσους άλλους κλάδους.

Πολλή φασαρία για το τίποτε, θα πρέπει μάλλον να αναγνωρίσουμε. Και να μην ξεχνάμε: ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…