100 θάνατοι στο Μάτι! Έγκλημα χωρίς φυλακή;

Μετά την άσκηση ποινικών διώξεων για την τραγωδία στο Μάτι από την οποία έχασαν τη ζωή τους 100 άτομα , κακώς ασχολούνται πολλοί με την περιφερειάρχη Αττικής κυρία Δούρου.

Η περιφερειάρχης Αττικής έδειξε από την αρχή αυτής της ιστορίας, ότι δεν διαθέτει το μέγεθος εκείνο το οποίο ονομάζεται «τυραννία της μεταμέλειας» και τώρα πλέον ως κατηγορούμενη είναι προστατευμένη και από το «τεκμήριο της αθωότητας» .

Εξάλλου ας μη λησμονούμε, ότι η κυρία Δούρου είχε θεωρήσει ότι η συγνώμη προς τους κατοίκους της περιοχής ήταν μια «λεκτική άσκηση» !

Ωστόσο πέραν αυτού στα μυαλά όλων των πολιτών αυτής της χωράς αιωρείται ένα εκρηκτικό ερώτημα. Ποιο; Εάν θεμελιωθούν με αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση ποινικές ευθύνες θα «μπεί» κανείς κρατικός αξιωματούχος στη φυλακή;

Υπενθυμίζω μελαγχολικά , ότι για τις πυρκαγιές της Ηλείας το 2007 ο νομάρχης και ο δήμαρχος είχαν καταδικαστεί για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας και του εμπρησμού  αμελείας – κατά συρροή- και τους είχε επιβληθεί η γιγαντιαία ποινή  των 480 μηνών ( ήτοι των 40 ετών)!

Από αυτή την τεράστια ποινή – με το σύστημα έκτισης των ποινών που ισχύει στην Ελλάδα-  μπορούσαν να εκτιθούν μόνο τα 10 χρόνια ( σύμφωνα με το άρθρο 94 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα)!

Επιπλέον . η ανωτέρω ποινή φυλάκισης είχε μετατραπεί σε χρήμα  (και μάλιστα με το κατώτατο όριο μετατρεψιμότητας , δηλαδή προς 5 ευρώ την ημέρα). Και έτσι οι δύο κατηγορούμενοι είχαν βγει έξω πληρώνοντας περίπου 36. 500 ευρώ!

Τόσο περίπου είχε κοστολογηθεί η ζωή των 36 συνανθρώπων μας που είχαν πεθάνει τότε!

Και αυτή η «μακάβρια εξίσωση» ( 36 νεκροί =36.500 ευρώ) έρχεται στο μυαλό μου ακριβώς τώρα μετά την κίνηση των ποινικών διώξεων για την τραγωδία στο Μάτι .

Υπό αυτήν την έννοια τίθεται το εξής βασανιστικό ερώτημα : Εάν θεμελιωθούν ποινικές ευθύνες εναντίον της κυρίας Δούρου και των άλλων κρατικών αξιωματούχων -με αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση- για τα πλημμελήματα της ανθρωποκτονίας εξ αμέλειας (κλπ), τότε τι θα γίνει;

Θα εξαγοράσουν και αυτοί την ποινή τους με χρήμα ; Και θα βγουν έξω από τις φυλακές , «αμόλυντοι και αλώβητοι», όπως ακριβώς είχε γίνει και με την υπόθεση των πυρκαγιών της Ηλείας την οποία σκιαγραφήσαμε παραπάνω;

Κατά τη γνώμη μου υπάρχει μια διέξοδος ( που απαιτεί όμως θάρρος ). Ποια; Οι δικαστές να εφαρμόσουν προσεκτικά το άρθρο 82 του ΠΚ και να μη μετατρέψουν τις ποινές φυλάκισης σε χρήμα !

Γιατί; Γιατί ακριβώς υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός θυμάτων  (και άρα και μια εμπειρικά θεμελιωμένη επικινδυνότητα των κρατικών αξιωματούχων οι οποίοι ενδεχόμενα θα καταδικασθούν)!

Ο νομοθέτης δίνει αυτή τη δυνατότητα στους Δικαστές. Ας τη εφαρμόσουν ( με την κατάλληλη αιτιολογία)!

Το συμπέρασμα; Η αμελής εγκληματική συμπροφορά , όταν οδηγεί σε μια εκατόμβη νεκρών, δεν είναι δυνατό να εξαγοράζεται εύκολα με χρήμα!

Σε αυτήν την τραγική υπόθεση , όπου πέθαναν παιδάκια και γονείς , ισχύει αυτό που έλεγε ο Θουκυδίδης : «ουδέν έστιν ότι ουκ απώλετο» ( (δεν υπάρχει τίποτε που να μη χάθηκε)!

O Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής  της  Νομικής Σχολής  του ΑΠΘ (kalfelis@law.auth.gr)