Μετά από μένα το χάος

Ωρες ώρες σκέφτομαι ότι ο έλληνας Πρωθυπουργός, όσο περνά ο καιρός, δείχνει να συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερα χαρακτηριστικά μεγαλομανίας, ανάλογα με εκείνα ιστορικών προσώπων, όπως ο Λουδοβίκος ΙΔ’, ο οποίος, μεταξύ άλλων, θεωρούσε ότι μετά τον θάνατό του θα προκαλούνταν χάος στη Γαλλία. Δεν ζει, βεβαίως, για να δει πόσο λάθος έκανε. Ωστόσο, έκανε ό,τι μπορούσε για να το πετύχει όσο ήταν εν ζωή κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.

Σε ό,τι αφορά στον κ. Τσίπρα δείχνει να έχει έναν ανησυχητικά παρεμφερή τρόπο σκέψης. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν κάποιες – τουλάχιστον αμφιλεγόμενες – κινήσεις του το τελευταίο διάστημα.

Προσέξτε: Επειδή έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι δεν θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, άρχισε να εξυφαίνει κάτι περίεργα σχέδια, που αποκαλύπτονται πίσω από δημόσιες επιλογές.

Για παράδειγμα, αποφάσισε να επιβάλει αδύναμους υποψηφίους σε σημαντικούς δήμους, όπως η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι χάνοντας δεν δημιουργεί νέους δελφίνους. Και για όσους σπεύσουν να θεωρήσουν υπερβολική την εκτίμηση, συνιστούμε να ξανακούσουν προσεκτικά την τελευταία ραδιοφωνική συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου και ειδικά το σημείο εκείνο στο οποίο αναφέρεται στην επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ, που σαφώς, όπως λέει, ανήκει στη νεότερη γενιά από τη δική του και του κ. Τσίπρα.

Σε αυτή τη φάση, ο Πρωθυπουργός θέλει απλώς να καταδείξει ότι το κόμμα του δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς τον ίδιο. Οτι, με δυο λόγια, μετά από αυτόν το χάος και οι ήττες.

Ομως, το λάθος του είναι ότι μαζί με τον ίδιο, την ήττα στις επερχόμενες εκλογές αρχίζουν να αντιλαμβάνονται και οι στενοί συνεργάτες του, τόσο στο Μαξίμου όσο και σε βασικά υπουργεία. Ας ενημερώσει λοιπόν κάποιος τον Πρωθυπουργό ότι κάπως έτσι αρχίζει να ξηλώνεται το πουλόβερ. Και μια πρώην κυβέρνηση καταλήγει να περιφέρεται ανά τον κόσμο για να διδάσκει crisis management, όπως έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου και υπουργοί του. Κι όλοι μαζί σήμερα κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε πολιτική ανάμνηση.

Το ίδιο κινδυνεύει να πάθει και ο ίδιος. Κι αν θεωρεί ότι είναι κάτι ξεχωριστό, όπως ο… Λουδοβίκος ΙΔ’, δεν έχει παρά να εντρυφήσει σε μια σοφή αφρικανική παροιμία που λέει ότι «η σκιά της ζέβρας δεν έχει ρίγες». Είναι μαύρη, όπως όλες οι σκιές.