Αποχαιρετισμός στον Στρατή

Όταν ήμουν παιδί μια θεία, στην οποία οφείλω την καλή σχέση μου με το βιβλίο, με πήγαινε συχνά στο «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» προτρέποντάς με «διάλεξε ό,τι θέλεις». Οχι μόνο διάλεγα, άλλα έφευγα πάντα και με ένα έξτρα δώρο.

Ο Στρατής Φιλιππότης, ο συντοπίτη μου που εκείνα τα χρόνια εργαζόταν εκεί, πάντα μου χάριζε κάποια από τις πρόσφατες εκδόσεις. Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία μου με τη γενναιόδωρη πλευρά ενός πληθωρικού ανθρώπου που και στα χρόνια που ακολούθησαν, κάθε φορά που συναντιόμασταν με γέμιζε δώρα. Και εμένα και κάθε Τηνιακό που τον επισκεπτόταν στο δικό του από το 1978 βιβλιοπωλείο, στην οδό Σόλωνος 69.

Τα δώρα ήταν πάντα τα βιβλία που ο ίδιος εξέδιδε (εκδόσεις Φιλιππότη και «Ερίννη») και που ενίοτε φιλοξενούσαν και δικά του κείμενα. Μεγάλος αριθμός αυτών των εκδόσεων αναφερόταν στην Τήνο.

Ο θάνατος του Στρατή χθες το απόγευμα ξύπνησε μέσα μου αναμνήσεις από τις συχνότερες παλιά, πιο αραιές τα τελευταία χρόνια συναντήσεις μας. Με τον σπάνιο (όσο και δύσκολο στις συναναστροφές του) αυτόν άνθρωπο να δίνει κάθε φορά μια μικρή απολαυστική παράσταση, καυτηριάζοντας με το πληθωρικό ταμπεραμέντο του όλα τα ελαττώματα των Τηνιακών, τα κακώς κείμενα του εκδοτικού χώρου, τους πολιτικούς, τους συγγραφείς, τους πάντες.

Ενώ μιλούσε τύλιγε τα βιβλία που είχε αποφασίσει να μου χαρίσει, όσο και αν επέμενα πώς «με έχεις καταϋποχρεώσει, φτάνει, άσε με να αγοράσω και κάτι», για να μου δώσει και «κάτι για τη μάνα σου, και κάτι για τη θεία σου την Ελένη _ τη βλέπεις, δεν τη βλέπεις;  _ και για τον Γιώργο και την Κατερίνα…».

Αυτή την εικόνα του Στρατή Φιλιππότη κρατώ. Νιώθοντας ισόβια υποχρέωση για όλα αυτά τα δώρα που όσο και αν προσπάθησα πηγαίνοντάς του πότε – πότε κανένα μπουκάλι ούζο, δεν μπόρεσα να ξεπληρώσω. Έτσι, μεγάλη υποχρέωση πρέπει να αισθάνονται απέναντί του και όλοι οι Τηνιακοί που μπορεί να μην τους χαρίστηκε ποτέ στα λόγια, αλλά διάσωσε την ιδιαίτερη ιστορία του τόπου τους στις εκδόσεις του. Για την προσφορά του φαντάζομαι θα γράψουν εκείνοι που τον ήξεραν καλύτερα και που συνεργάστηκαν μαζί του. Εγώ αποχαιρετώ έναν γενναιόδωρο φίλο.