Ναι, η μολότοφ στην τράπεζα είναι ίδια με την τρομοκρατία της «17Ν»

Εδώ και μερικές δεκαετίες η Αριστερά έχει επιλέξει να κάνει πολλές εκπτώσεις στους ορισμούς της τρομοκρατίας, της πολιτικής βίας, του ακτιβισμού, των τάχα ανώδυνων ενεργειών και διαφόρων άλλων εννοιών, που κατά βούληση και κατά περίσταση χρησιμοποιεί.

Ετσι, έχουμε δει και ακούσει τα περιβόητα περί «δικών μας παιδιών», τις εκδηλώσεις και εκφράσεις ανοχής για τον Ρουβίκωνα, τις απόπειρες διαφοροποίησης της βόμβας μολότοφ από τα εκρηκτικά κατά άλλων στόχων, όπως π.χ. ενός τηλεοπτικού σταθμού.

Εχουμε ακούσει ότι είναι άλλο να πετάς πέτρες και μολότοφ και άλλο να εκτελείς έναν πολίτη. Ότι δεν υπάρχει «συνεχές βίας» και ότι είναι η μέρα με την νύχτα να βάλεις 10 κιλά εκρηκτικά ή να πετάξεις μία μολότοφ στην τράπεζα.

Κι έπειτα; Επειτα έρχεται ο αρχιεκτελεστής της 17Ν, στην πολλοστή του άδεια από τις φυλακές και βολτάρει στους δρόμους του εγκλήματος. Εκεί όπου είχε δράσει και είχε εκτελέσει κόσμο.

Και συνοδεύεται από ένα μέλος του Ρουβίκωνα. Που δεν είναι το ίδιο με την τρομοκρατία και δεν πρέπει κανείς να τον συσχετίζει. Και είναι το ίδιο αυτό πρόσωπο, ο συνοδός του αρχιεκτελεστή, που θεωρεί και διαλαλεί ότι «αυτοί οι δρόμοι φτιάχτηκαν για να περπατάμε εμείς». Τι ακριβώς να σημαίνει αυτό; Ότι δεν φτιάχτηκαν για να περπατούν οι άλλοι; Οι εκτελεσθέντες; Ή ποιοι ακριβώς;

Τι άλλο χρειάζεται ώστε να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς συμβαίνει;

Πόσο θέλει ακόμη για να πάψει η αερολογία της Αριστεράς να σχετικοποιεί και να δίνει συγχωροχάρτια;

Το ότι υπάρχει «συνεχές βίας» είναι σαφές από το παρεάκι που βόλταρε στο κέντρο και  από τα σημεία που επισκέφτηκε.

Όπως θα έπρεπε να είναι σαφές και ότι, ναι, είναι το ίδιο να πετάς μολότοφ σε τράπεζα με το να βάζεις εκρηκτικά σε τηλεοπτικούς σταθμούς ή οπουδήποτε αλλού. Για όσους δεν καταλαβαίνουν ότι είναι το ίδιο, χρειάζεται μία υπενθύμιση: στην Marfin πέθαναν τρεις άνθρωποι από μία «αθώα» επίθεση με μολότοφ.

Όσο λοιπόν οι αθώοι ακτιβιστές που ανέχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (Και) ΑΝΕΛ θέλουν να επιδεικνύουν την σχέση τους με την 17 Ν και τον θαυμασμό τους για αυτήν, κάποιοι οφείλουν τουλάχιστον να μετρούν τα λόγια τους. Οφείλουν να το κάνουν, αν μη τι άλλο επειδή προς το παρόν έχουν την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στην χώρα. Αν το έχουν ξεχάσει, είναι ακόμη στην κυβέρνηση.