«Η αγγελιαφόρος» του Sam Jinks στο Μουσείο Μπενάκη

Ο Αυστραλός γλύπτης Sam Jinks αντλεί την έμπνευσή του για την καινούργια του δουλειά από το άγαλμα της θεάς Ίριδος που κάποτε κοσμούσε το δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα. Η Ίρις ήταν η θεά του γοργού αγγελιοφόρου με την ικανότητα να επικοινωνεί ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Κινείτο πέρα από το βασίλειο των ζωντανών και μεταφερόταν ελεύθερα στον Κάτω Κόσμο.

Η Ίρις, η θεά που κινείται μεταξύ δύο τόπων, είναι για τον Jinks μια μεταφορά για τον τρόπο που εμείς παρατηρούμε τα γλυπτά του Παρθενώνα. Ενώ απέχουμε περισσότερα από 2000 χρόνια από τους δημιουργούς τους, αν εστιάσουμε σε λεπτομέρειες-  στα περιγράμματα του μαρμάρου, στις λεπτές κινήσεις του γλύπτη, στην απαλή φροντίδα που περιβάλει τη διαμόρφωση των σωμάτων και στην αντίσταση των εργαλείων πάνω στην μαρμάρινη επιφάνεια- το χάσμα ανάμεσα στο σύγχρονο και το αρχαίο περιορίζεται. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε το νόημα και το συναίσθημα που αφήνουν πίσω τους οι αρχαίοι γλύπτες, για τους οποίους τα έργα υπήρξαν ένας ύμνος στη δύναμη και το μεγαλείο των θεών.

Το έργο του Jinks είναι αλληγορικό και λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Η μορφή της Ίριδος να ατενίζει την Στύγα είναι παρόμοια με την δική μας άποψη για την ιστορία – κοιτάζοντας από μακριά μέσα από τον φακό του μύθου και της μνήμης. Το γλυπτό παίζει το ρόλο του αγγελιοφόρου, προσκαλώντας μας να κινηθούμε πίσω από την αυλαία και να εισχωρήσουμε σε έναν απομακρυσμένο, αλλά και παράξενα οικείο κόσμο. Όπως η αρχαία τέχνη φωτίζει το μοντέρνο, έτσι και η μοντέρνα τέχνη διαφωτίζει το αρχαίο.

Δημιουργώντας ένα έργο με τις ρίζες του στην κλασική γλυπτική και τη μυθολογία, ο Jinks αναζητά τη σύνδεση με μία αρχαία παράδοση, καθοδηγούμενος από  τις σύγχρονες ευαισθησίες και χρησιμοποιώντας τα εργαλεία ενός σύγχρονου γλύπτη.