Το σκάνδαλο με το προσφυγικό και ο απόλυτος κυνισμός της κυβέρνησης

Η υπόθεση με τα κονδύλια για το προσφυγικό «βρομάει» περισσότερο κι από τα… αντιμνημονιακά σκουπίδια που θέλει τώρα να διευθετήσει η Ρένα Δούρου. Η παρέμβαση και η έρευνα της Κομισιόν είναι το πρώτο βήμα, όμως, δημιουργεί ερωτήματα η καθυστέρηση της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Τι χρειάζεται δηλαδή προκειμένου να παρέμβει ένας εισαγγελέας και να διερευνήσει αν τα χρήματα που έχουν δοθεί – και είναι πολλά – δεν καταχρώνται από επιτήδειους του συστήματος.

Το γεγονός ότι ένας διευθυντής του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής μιλά ξεκάθαρα για σκάνδαλο και λέει «θα τα πούμε στο εισαγγελέα», δεν ξυπνά κανέναν; Είναι δυνατόν να ασχολούμαστε π.χ. με μια ανόητη μήνυση που καταθέτει ένας υπουργός και στέλνει στο κρατητήριο δημοσιογράφους κι όχι με την ουσία του θέματος;

Ο κ. Καμμένος δεν θα ήθελε να πέσει φως στην υπόθεση ώστε αν δεν έχει συμβεί τίποτε να βγει πάλλευκος σαν περιστέρι στην κοινωνία και να κουνά το χέρι του; Δικαιολογημένα να το κουνήσει αν ο ίδιος ή κάποιες υπηρεσίες του υπουργείου που εποπτεύει έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους.

Ομοίως ο κ. Δ. Βίτσας δεν θα έπρεπε ο ίδιος να καλέσει τον εισαγγελέα και να διερευνηθούν τα καταγγελλόμενα; Ετσι δε θα μιλά για σπέκουλα κι αν όντως δεν υπάρχει σκάνδαλο θα μπορεί να καταγγέλλει αυτούς που παίζουν παιχνίδια με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.

Μια υπόθεση που ζέχνει από παντού και αφορά κονδύλια όσο το 10% του ελληνικού ΑΕΠ ή όσο είναι περίπου οι περικοπές στους συνταξιούχους, θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στη δικαιοσύνη.

Συνάγουμε το συμπέρασμα ότι κάποιοι παρεμβαίνουν ώστε να υπάρξει καθυστέρηση στην έρευνα. Προεκλογική περίοδο έχουμε δεν είναι και ό,τι καλύτερο δύο – τρεις υπουργοί να ελέγχονται από OLAF κι έλληνες ανακριτές για τα κονδύλια του προσφυγικού.

Ούτε βεβαίως συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ να «σέρνεται» μια τέτοια υπόθεση από τη στιγμή που το δίλημμα των εκλογών θα είναι «ή εμείς οι ηθικοί ή οι άλλοι οι διεφθαρμένοι».

Ωστόσο, πέραν της οικονομικής πλευράς της υπόθεσης, κι αν αυτή αποτελεί σκάνδαλο ή όχι θα πρέπει να ασχοληθούμε και με μια άλλη πτυχή. Τον κυνισμό αυτή της κυβέρνησης.

Στην Ελλάδα έχουμε το εξής απίθανο γεγονός: Εχουμε προσφυγική – ανθρωπιστική κρίση χωρίς να έχουμε πρόσφυγες. Διότι η φιλοξενία 60-70 χιλιάδες ανθρώπων είναι σταγόνα στον ωκεανό του προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι άλλες χώρες. Το κολαστήριο της Μόριας δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση, ειδικά από τη στιγμή που έχουν έρθει στην Ελλάδα 1,6 δις ευρώ για τη διαχείριση του προσφυγικού.

Ο κυνισμός της αριστερής κυβέρνησης έγκειται στο γεγονός ότι αφήνουν να λειτουργεί το hot spot στη Λέσβο ως αποτρεπτικό μέσο. Να βλέπουν οι άλλοι πρόσφυγες το δράμα που είναι σε εξέλιξη στη Μόρια και να αποφεύγουν να περάσουν στην Ελλάδα. Είναι η λογική «άστους μωρέ να πεθάνουν. Αστους να σκοτώνονται μεταξύ τους. Γιατί να τους φτιάξουμε σύγχρονες δομές; Για να μας έλθουν κι άλλοι;»

Αυτοί που μιλούσαν για κολαστήριο της Αμυγδαλέζας είναι οι υπεύθυνοι για την ντροπή της Μόριας και δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να βελτιώσουν την κατάσταση. Θέλουν ένα τέτοιο κολαστήριο ως φόβητρο. Κι αυτή η κατάσταση είναι ακόμη μεγαλύτερη ντροπή για την Ελλάδα, τη χώρα της φιλοξενίας.