Ο Τσίπρας στον τόπο του εγκλήματος με ψεύτικο αφήγημα για την οικονομία

Στον τόπο του…. εγκλήματος, εκεί που είχε ανακοινώσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, επιστρέφει ο Αλέξης Τσίπρας. Και μάλιστα με τον τίτλο του πρώτου μεταμνημονιακού πρωθυπουργού μετά από 8 δύσκολα χρόνια.

Και παρ’ ότι εκείνο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τέσσερα χρόνια πριν, δεν εφαρμόστηκε ποτέ, το «πνεύμα» του κυριάρχησε το πρώτο εξάμηνο του 2015 προκαλώντας τεράστια οικονομική καταστροφή και ένα απίστευτο πισωγύρισμα που οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν έβαλε μυαλό με τον πρωθυπουργό να επιστρέφει έχοντας γεμάτο το καλάθι των παροχών σε μια λογική «Αλέξη δώστα όλα». Κι αυτό προκειμένου να εξωραΐσει μια οικονομική πραγματικότητα που απέχει παρασάγγες από την αλήθεια. Όχι μόνο από το πώς βιώνει ο πολίτης την μεταμνημονιακή εποχή, αλλά και όπως δείχνουν οι δείκτες, οι αγορές, οι αριθμοί.

Οι προειδοποιήσεις προς την κυβέρνηση να μην κάνει οπισθοχωρήσεις από τη συμφωνία που έχει κάνει με τους δανειστές έρχονται καθημερινά. Ακόμη και τα θετικά νέα από τις Βρυξέλλες για «παράθυρο» στη μη εφαρμογή των περικοπών στις συντάξεις, «θολώνουν» καθώς τα σενάρια είναι πολλά. Ένα από αυτά προβλέπει προσωρινή αναστολή του μέτρου ή ακόμη και σταδιακή εφαρμογή του, κάτι που σημαίνει ότι το βάρος μεταφέρεται στην επόμενη κυβέρνηση. Οποια κι αν είναι αυτή ναρκοθετείται από την πρώτη ημέρα καθώς θα υποστεί την κοινωνική πίεση λόγω των περικοπών στις συντάξεις (όποτε κι αν γίνουν και πιθανότατα αναδρομικά) και ταυτόχρονα τη μείωση του αφορολόγητου που θα εκτοξεύσει από το 2020 τους φόρους όλων των Ελλήνων.

Δεν είναι καλά τα στοιχεία

Οσο κι αν το υπ. Οικονομικών προσπάθησε να «επικοινωνήσει» την ανάπτυξη της οικονομίας ως σημαντικό γεγονός, τα στοιχεία δείχνουν άλλα. Αύξηση 1,8% στο δεύτερο τρίμηνο, μόλις 0,9% στο τρίμηνο και με βουτιά στις ιδιωτικές επενδύσεις 5,4% δεν είναι καλά στοιχεία.

Ειδικά από τη στιγμή που όλοι οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι αν η Ελλάδα δεν πετυχαίνει τα επόμενα πολλά χρόνια ανάπτυξη τουλάχιστον 4% τότε θα βρίσκεται σε μια διαρκή «στασιμομιζέρια» επειδή θα πρέπει ταυτόχρονα να εξυπηρετεί υψηλούς στόχους για πλεονάσματα 3,5%.

Μάλιστα, η χαμηλότερη του στόχου ανάπτυξη αφαιρεί από το οικονομικό επιτελείο ένα διαπραγματευτικό χαρτί στις συζητήσεις που θα ξεκινήσει την επαύριο της ΔΕΘ.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που οι επενδύσεις δεν έρχονται, η κατανάλωση δεν είναι ικανοποιητική και οι εισαγωγές συνεχίζουν να αυξάνονται με ρυθμούς κοντά στο 5%, χτυπώντας συναγερμό για το ισοζύγιο.

Ο μεταμνημονιακός εφιάλτης στην οικονομία αποτυπώνεται τόσο στο χρηματιστήριο που θα έπρεπε να έχει «απογειωθεί» αλλά καρκινοβατεί στα επίπεδα των 700 μονάδων. Δηλαδή σε επίπεδα κάτω και από εκεί που βρισκόταν το 2013 ή το 2014.

Οσο για τα ομόλογα, όταν οι αποδόσεις του 10ετούς βρίσκονταν χθες στο 4,5% και μάλιστα για μια χώρα όπως η Ελλάδα που δεν θέλει να βγει στις αγορές (γιατί έχει το μαξιλαράκι) τότε δεν μπορεί κανείς να μιλά για έξοδο από το μνημόνιο. Την Τετάρτη οι αποδόσεις έσπασαν το φράγμα του 4,6% ένα επίπεδο που είχαμε να δούμε από τον Δεκέμβριο του 2017. Οι αγορές «τιμωρούν» την ακατάσχετη παροχολογία της κυβέρνησης…

Το καράβι θα βουλιάξει

Ο Αλέξης Τσίπρας στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο είπε ότι ευτυχώς η Ελλάδα πρόλαβε και βγήκε στη θάλασσα πριν ξεκινήσει η φουρτούνα, εννοώντας τις επικίνδυνες εστίες κρίσης στην παγκόσμια οικονομία (Ιταλία, Τουρκία, εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας). Μήπως, όμως, ο καλός καπετάνιος θα έπρεπε να αναζητά σε συνθήκες πιθανής φουρτούντας ένα απάνεμο λιμάνι; Διότι η ελληνική οικονομία μοιάζει με «καρυδότσουφλο» και στην πρώτη καταιγίδα θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα, ενδεχομένως μια νέα μεγάλη κρίση που θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω.

Η βιαστική και άκρως επικοινωνιακή έξοδος από το μνημόνιο (γραβάτες στο Ζάππειο, αναζήτηση του Οδυσσέα στην Ιθάκη) μπορεί να βάλει σε νέους μπελάδες της χώρα. Ειδικά από τη στιγμή που η κυβέρνηση εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο με ακατάσχετη παροχολογία, με πολιτική ένταση άνευ προηγουμένου και με ένα κλίμα που σε καμιά περίπτωση δεν ευνοεί την έλευση επενδυτών, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στις αγορές, την ομαλή μετάβαση σε μια βιώσιμη ανάπτυξη που δεν θα στηρίζεται μόνο στον τουρισμό.

Αλλά ακόμη μια σειρά από γεγονότα που συμβαίνουν δείχνουν ότι το χαρτί της «νέας εποχής» χωρίς μνημόνια που επαγγέλλεται ο Αλέξης Τσίπρας έχει καεί.

Σήμερα, Τετάρτη ξεκινούν εκατοντάδες πλειστηριασμοί κι αυτό δεν είναι… μεταμνημονιακή ομαλότητα. Μέχρι το τέλος του έτους χιλιάδες πολίτες θα χάσουν τα σπίτια τους, κι αυτό σίγουρα δεν είναι κοινωνική πολιτική.

Ούτε βεβαίως μπορεί να κάνει κάποιον να χαίρεται το γεγονός ότι μέσα στον Σεπτέμβριο θα πληρώσει δόση του φόρου εισοδήματος και πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ.

Ακόμη περισσότερο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να επικαλείται το αριστερό πρόσημο της πολιτικής της όταν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Ελλάδα το 2015-2016 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια φόρων καθώς υπήρξε αύξηση 7,4% του ΑΕΠ.

Αντέχει η χώρα;

Εν κατακλείδι, ο Τσίπρας θα πάει στη ΔΕΘ υποσχόμενος τα πάντα. Μέχρι και γήπεδα ποδοσφαίρου τάζει ενώ στο καλάθι βάζει οποιαδήποτε πρόταση του φέρνουν οι υπουργοί και οι φορείς προκειμένου να ενισχύσει το φιλολαϊκό του προφίλ. Ένα «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης νούμερο 2» δηλαδή που θα ήταν ευχής έργον να συμβεί αν η οικονομία ήταν σταθερή. Κι αν η χώρα ήταν όντως σε μεταμνημονιακή τροχιά.

Όμως, η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια για «μαυρογιαλούριες» πρακτικές από κανέναν πολιτικό. Ειδικά από τη στιγμή που κανείς δεν ξέρει πώς οι εστίες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δεν ξέρει πώς θα εξελιχθούν μέχρι το τέλος του έτους.