Μοιάζει με… Δευτέρα Παρουσία!

O Oυίνστον Τσόρτσιλ είχε πει ότι «η επιτυχία δεν είναι ποτέ οριστική», αλλά εάν τον είχε απέναντί του ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος, θα του έβγαζε κοροϊδευτικά τη γλώσσα και θα του έτριβε στη μούρη όλα τα παράσημα τα οποία έδρεψε εφέτος το (εθνικό) άθλημα της υδατοσφαίρισης, χώρια που επιφυλάσσεται και διά τα περαιτέρω…
Από τον Μάρτιο και εντεύθεν το ελληνικό γουότερ πόλο έχει βάλει στην ούτως ή άλλως πλούσια συλλογή του πλείστα όσα τρόπαια και μετάλλια, που εάν υπόκειντο στη φορομπηχτική πολιτική και στον ΕΝΦΙΑ τότε θα μας έπαιρναν και την πέτσα!
Φτου να μη μας ματιάσω, αλλά το 2018 μοιάζει να επιβεβαιώνει το λαλήσαν διά των προφητών επιφέροντας τη Δευτέρα Παρουσία! Χρησιμοποιώ επίτηδες ενεστώτα χρόνο διότι ο λογαριασμός είναι ακόμη ελλιπής, υπό την έννοια ότι απομένουν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Γυναικών στη Μαδέιρα και ο τελικός του Super Cup, όπου ο Ολυμπιακός σημαδεύει το απόλυτο Grand Slam!

Εχουμε και λέμε λοιπόν, με τον ενδόμυχο φόβο πως μέσα στην πλημμυρίδα μπορεί να έχω χάσει κάποια τεύχη: ένα τρόπαιο Champions League στη Τζένοα. Τρία μετάλλια από την Εθνική Γυναικών: χρυσό στο νεοπαγές Εuropa Cup της Ποντεβέδρα, ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης, χάλκινο στους Μεσογειακούς της Ταραγόνα. Ασημένιο από τους Ανδρες στους Μεσογειακούς Αγώνες. Χρυσό από την Εθνική Εφήβων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Σομπάτελι.

Χρυσό από την Εθνική Νέων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μινσκ. Και χάλκινο από την Εθνική Νεανίδων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Βελιγραδίου, που μας κακοφάνηκε κιόλας και φοβάμαι μπας και τις στείλουμε στη Γυάρο ή στη Μακρόνησο προς γνώσιν και συμμόρφωσιν!
Τις προάλλες στην υποδοχή της χρυσοφόρας Εθνικής Εφήβων ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού  Ιούλιος Συνοδινός έταξε τη δημιουργία του «σπιτιού του γουότερ πόλο» και άλλα τινά. Ιδού λοιπόν και το Μινσκ και το Βελιγράδι, ιδού και το (νέο) πήδημα!