Ρίνγκ

Πώς – αναρωτιούνται διάφοροι- θα αντιμετωπίσει ο Νίκος Ανδρουλάκης τον Στέφανο Κασσελάκη στις λίγες μέρες μέχρι τις ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη; Θα υποκύψει στα μαρμαρένια αλώνια της γκροτέσκο επικοινωνίας ή θα περιμένει το λάθος του νέου αντιπάλου του; Θα κάτσει στην γωνία μουρτζούφλης ή θα επιχειρήσει κάτι από τικ τοκ με ολίγη από καλές ατάκες, μαγειρέματα, σκάφη και give me five με μαγαζάτορες σε περιοδείες;

Καλώς ή κακώς ο Κασσελάκης ήδη έχει μετατοπίσει ένα μέρος της Πολιτικής. Κάνει και τον Μητσοτάκη να φαίνεται παλιός. Τα ραντάρ των αντιπάλων του δεν τον σκανάρουν ορθά, ενώ οι επιθέσεις εναντίον του φαίνεται να λειτουργούν υπέρ του.

Είναι η ικανότητα της διάχυσης του μηνύματος; Είναι η εποχή που με δίψα αναζητά το νέο στα κράσπεδα των κοινωνικών δικτύων; Είναι όλα αυτά μαζί αν και στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Το ίδιο ισχύει για τον Ανδρουλάκη.

Η συνάντησή του με την κοινωνία, η αφύπνιση του κόσμου του ΠΑΣΟΚ, ένα πειστικό πολιτικό σχέδιο που θα συμπεριλαμβάνει τις πιο δυναμικές τάξεις της χώρας, είναι ίσως το μέρος της απάντησης.

Ούτε ένας αντι- Μητσοτάκης είναι στρατηγική με προσδοκίες, ούτε ένας αντι-Κασσελάκης. Η επιστροφή της Πολιτικής και η διάνθιση του σχεδίου του με μια νέα κυβερνησιμότητα είναι μια δύσκολη αποστολή μα και ίσως μονόδρομος. Αργά ή γρήγορα το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί εξάλλου να μετέχει σε μια νέα διεργασία που θα αφορά το σύνολο της δημοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα.

Η εξισορρόπηση του πολιτικού σκηνικού και η απομάκρυνση από το επικίνδυνο μοντέλο του ενάμιση κόμματος, αργά ή γρήγορα θα τεθεί επί χάρτου. Ακόμη και σε μια διαδικασία διαγκωνισμού της Κεντροαριστεράς ή και μπα ντε φερ για τον χώρο, η συζήτηση θα ανοίξει. Εκεί η Επικοινωνία θα έχει υποχωρήσει. Το τελευταίο δεν θα έχει σχέση με μια εικόνα σοβαροφάνειας ή ενός κουρασμένου πόλου. Θα έχει όμως σχέση με το κύρος του φορέα και την συνείδηση της κρίσιμης κατάστασης για την χώρα.