Σε ένα χώρο που έχει προ πολλού μετατραπεί από σοβαρό (ή έστω «σοβαροφανή») χώρο πολιτικής αντιπαράθεσης σε έναν τοξικό συνδυασμό αρχαίας ρωμαϊκής αρένας με τηλεοπτικό σκουπίδι επιπέδου ριάλιτι σώου, ο Μπόρις Τζόνσον είναι λογικό να προσελκύει το φως πάνω του όπως οι λάμπες τα κουνούπια. Ή όπως τα κόπρανα τις μύγες.

Κι αυτό γιατί αποτελεί ίσως τον πιο θαυμαστό εκπρόσωπο ενός νέου είδους πολιτικής: αυτού που «τα λέει απλά και σταράτα». Λέγοντας απολύτως τίποτα, θα προσθέταμε εμείς για τον νέο ΥΠ.ΕΞ. της Βρετανίας και τέως δήμαρχο του Λονδίνου.

«Οι Βρετανοί τον αποκαλούν «Ξανθιά βόμβα», ένα παρατσούκλι που έχει περισσότερο να κάνει με την πληθωρική πολιτική του προσωπικότητα και λιγότερο με το σεξαπίλ του», γράφει η δημοσιογράφος Μπάρμπαρα Βέσελ της Deutsche Welle.

«Στα συνέδρια των Τόρις έκανε την παρουσία του αισθητή χρησιμοποιώντας λεκτικές προκλήσεις και αποσπώντας το χειροκρότημα. Ψυχαγωγούσε το κοινό του με λογοπαίγνια, λατινικές εκφράσεις και παροιμίες ή ανέκδοτα. Και το κοινό του τον αγαπάει για αυτόν ακριβώς το λόγο. Όσον αφορά σε ζητήματα λαϊκισμού, ο Τζόνσον πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια μεγαλοφυΐα», συνοψίζει η ίδια.

«Το να υποδύεται τον κλόουν είναι ένας ρόλος που ταίριαξε απόλυτα στον Μπόρις καθώς δημιούργησε ένα προστατευτικό μαξιλαράκι γύρω από την πληθωρικότητα του χαρακτήρα του» γράφουν σε πρόσφατο άρθρο τους οι New York Times.

Ο νεαρός ρεπόρτερ που απολύθηκε από τους λονδρέζικους Times το 1988 επειδή παραποίησε τα λεγόμενα ενός εκ των συνεντευξιαζομένων του κατάφερε 11 χρόνια μετά, το 1999 να γίνει αρχισυντάκτης του πολιτικού περιοδικού The Spectator -μια κίνηση που, όπως σχολίασε ο βρετανός πολιτικός συντάκτης Αντριου Γκίμσον, ήταν «σαν να δίνεις σε έναν πίθηκο το πιο ακριβό Μινγκ βάζο του κόσμου».

«[Είναι ανήκουστο] το πώς ο ίδιος άνθρωπος που το 2002 έγραφε στην εφημερίδα Telegraph εναντίον των κατοίκων του Κονγκό (σ.σ: αποκαλώντας τους «piccaninnies with watermelon smiles», δηλαδή «μικρά νεγράκια με χαμόγελα σε σχήμα καρπουζιού») κατάφερε μετά από έξι χρόνια να γίνει δήμαρχος μιας εκ των πιο πολυπολιτισμικών και κοσμοπολίτικων πρωτευουσών του κόσμου», αναρωτιέται το δημοσίευμα των New York Times.

Και να ήταν αυτή η μόνη φορά που ο 52χρονος πολιτικός ανήρ απασχόλησε την βρετανική ζωή και τα ταμπλόιντ…

Όπως γράφει η βιογράφος του, Σόνια Πέρσελ στο βιβλίο Just Boris: A Tale of Blond Ambition (Απλά Μπόρις: Η Ιστορία Ενός Φιλόδοξου Ξανθού), «όλες εκείνες οι αδιάκριτες πράξεις του παρελθόντος κάποια στιγμή θα τον προλάβαιναν και θα τον στοίχειωναν».

Όπως, λόγου χάρη, το ότι ενόσω ήταν παντρεμένος, απέκτησε δυο παιδιά εκτός γάμου, ένα γεγονός για το οποίο τον επέκρινε δριμύτατα μέχρι και το ίδιο το Εφετείο της χώρας, όπου έφτασε η υπόθεση το 2013.

«Η απερίσκεπτη συμπεριφορά του Τζόνσον, όχι μόνο στη διάπραξη μοιχείας, αλλά και απέναντι στις γυναίκες αυτές που κατέστησε έγκυες ξεπερνούν τη σφαίρα της ιδιωτικής του ζωής και πλέον αποτελούν ζήτημα δημοσίου συμφέροντος», ήταν η απόφαση του Εφετείου.

Μάλιστα, όπως σχολιάζει η απόφαση, «η δυνατότητα του Τζόνσον να εμπλέκεται σεξουαλικά με γυναίκες εκτός του γάμου του οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην δημοσιότητα που απέκτησε μέσω του αξιώματος του».

Ο Τζόνσον φυσικά δεν σχολίασε την απόφαση, αλλά ούτε και το γεγονός πως η γυναίκα του έμαθε για τις περιπέτειες του με την σύμβουλο σε θέματα έργων τέχνης Χέλεν Μάκινταϊρ και την δημοσιογράφο Πετρονέλα Γουάιατ: απλώς μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε από το σπίτι.

Τα ψέματα όμως συνεχίστηκαν, αυτή τη φορά όχι απέναντι στην σύντροφο του, αλλά σε ολόκληρο τον βρετανικό λαό.

«Όταν έγινε δήμαρχος Λονδίνου το 2008 υποσχέθηκε μέχρι το 2012 να έχει λύσει το θέμα των αστέγων στην πόλη: οι άστεγοι διπλασιάστηκαν κατά την διάρκεια της θητείας του. Υποσχέθηκε υπαλλήλους σε κάθε σταθμό του λονδρέζικου μετρό: τέσσερα χρόνια μετά κατάφερε να κλείσει όλα τα σημεία πώλησης εισιτηρίων. Είπε πως θα μειώσει τις τιμές των εισιτηρίων για τις συγκοινωνίες: αντ’ αυτού οι τιμές αυξήθηκαν κατά 4,2%» επισημαίνει ο Independent που εδώ και χρόνια δεν του χαρίζει κανένα απολύτως κάστανο.

«Όλη η δημαρχιακή θητεία του Τζόνσον ήταν μια ατελείωτη σειρά από σπασμένους όρκους που δεν τήρησε», υποστηρίζει το άρθρο.

«Γιατί μας φαίνεται περίεργο που ο Μπόρις Τζόνσον μας είπε ψέματα και αυτή τη φορά; Αφού το έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν», έσπευσε να αναρωτηθεί η βρετανική εφημερίδα λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη πως ανακάλεσε ακόμη μια ρητή δέσμευση του: πριν το πρόσφατο δημοψήφισμα για το Brexit,. Ο Τζόνσον είχε υποσχεθεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα κατευθύνει προς το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας τα 350 εκατομμύρια στερλίνες που κατά την εκτίμησή του το Λονδίνο έστελνε κάθε εβδομάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αμέσως μετά το Brexit ποίησε την νήσσαν…

Κι όταν ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είπε πριν λίγες εβδομάδες πως είναι καλύτερα για τη Βρετανία να παραμείνει στην ΕΕ, ο θερμοκέφαλος Μπόρις αντέτεινε πως η στάση αυτή του Ομπάμα σημειολογικά οφείλεται στην αντιπάθειά του προς τη Βρετανική Αυτοκρατορία λόγω της… κενυατικής του καταγωγής!

Είναι όμως πραγματικά αυτό το επίπεδο πολιτικής ζωής που επιθυμεί να βλέπει στα κοινοβούλια του ο μέσος μορφωμένος και κοινωνικά ανήσυχος ψηφοφόρος;

Είναι αυτό το νέο είδος πολιτικού; Ένα εμετικό αμάλγαμα σεξουαλικά αχόρταγου μπερλουσκονισμού πασπαλισμένου με την ντοναλντραμπ-ική γραφικότητα ενός ξενοφοβικού ημίτρελου;

Είναι τέτοιοι άνθρωποι ικανοί να τραβήξουν το κάρο της Ευρώπης (και κατ’ επέκταση όλης της υφηλίου) από τη λάσπη, όταν το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να χρησιμοποιούν οι ίδιοι λάσπη για ίδιο συμφέρον;

Κι όμως, αν εξαιρέσουμε όλα τα παραπάνω, οι Συντηρητικοί οπαδοί του Τζόνσον (εξακολουθούν να) του καταλογίζουν μια παροιμιώδη ικανότητα επιβίωσης και προσαρμοστικότητας σε όλες τις περιστάσεις και καταστάσεις.

Μια κατσαρίδα σε έναν υπόνομο του λονδρέζικου Μπρίξτον θα συμφωνούσε μαζί τους κουνώντας καταφατικά το κεφάλι της…

Κωνσταντίνος Τσάβαλος

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: