Ραμίν Μπαχράνι: Δεν θα εκπλαγώ εάν καταρρεύσει πάλι η αγορά ακινήτων

Ο Ραμίν Μπαχράνι μιλά για πράγματα που βλέπει γύρω του. Η σύγχρονη Αμερική περνάει μέσα από τον φακό του και προβάλλεται στη μεγάλη οθόνη με τρόπο ρεαλιστικό και θαρραλέο. Στη νέα του ταινία, 99 Σπίτια, αναφέρεται στην υπόθεση των ακινήτων μέσα από τα μάτια ενός νεαρού εργάτη που χάνει το σπίτι του και στη συνέχεια αναγκάζεται να εργαστεί για τον μεσίτη που του έκανε την έξωση.

Ο Ρ.Μπαχράνι, ένας από τους σπουδαιότερους αμερικανούς ανεξάρτητους σκηνοθέτες, βρέθηκε πέρυσι στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της ταινίας του, αλλά και για το αφιέρωμα που πραγματοποιήθηκε στο έργο του, στο πλαίσιο του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Ο σκηνοθέτης μίλησε στο in.gr για την κρίση στην αγορά ακινήτων και το αμερικανικό σινεμά.

Έχετε κάνει αρκετές μικρού μήκους ταινίες παράλληλα με τις μεγάλου μήκους σας. Είστε από τους σκηνοθέτες που κουβαλούν παντού μια κάμερα και αν δείτε κάτι ενδιαφέρον πρέπει να το κινηματογραφήσετε;

Όχι. Κουβαλάω μια κάμερα για φωτογραφίες, αλλά είναι για δική μου χρήση. Κάποιες από τις ταινίες μικρού μήκους μου ζητήθηκε να τις κάνω, για παράδειγμα το Ίδρυμα του Νέλσον Μαντέλα μού ζήτησε να κάνω μια ταινία ή οι Sigur Ros μου ζήτησαν ένα βίντεο… Μου αρέσουν όμως οι μικρού μήκους ταινίες. Με έναν χαμηλό προϋπολογισμό, έχεις την δυνατότητα να πειραματιστείς. Έχω πολλές ιδέες που δεν είναι καλές για μία ταινία 90 λεπτών, αλλά είναι καλές για μία ταινία 5 λεπτών.

Το να κάνεις ανεξάρτητο σινεμά είναι δύσκολο παντού, αλλά πόσο δύσκολο είναι στις ΗΠΑ όπου κυριαρχεί το Χόλιγουντ;

Είναι μία πρόκληση, αλλά πρόκληση θα ήταν και εάν ήθελα να κάνω μία χολιγουντιανή ταινία με προϋπολογισμό 200 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι περισσότερες ταινίες που πετυχαίνουν στις ΗΠΑ είναι -εάν κοιτάξεις την αναλογία προϋπολογισμού -εσόδων- ανεξάρτητες. Ο Πολ Τόμας Άντερσον κάνει ανεξάρτητες ταινίες με διανομή από τα στούντιο. Ο Ντάρεν Αρονόφσκι κάνει ανεξάρτητο σινεμά –ακόμα και ο Νώε μού φάνηκε ανεξάρτητη ταινία-, το Interstellar είναι μια ανεξάρτητη ταινία, το όραμά της είναι τόσο ιδιαίτερο. Αυτές τις ταινίες σκεφτόμαστε, δεν νομίζω ότι κανείς παίρνει στα σοβαρά ταινίες όπως το X-Men. Το να κάνεις ανεξάρτητο σινεμά είναι πολύ δύσκολο παντού στον κόσμο. Στις ΗΠΑ δεν παίρνουμε χρήματα από την κυβέρνηση, παίρνουμε από επενδυτές και πρέπει να τα επιστρέψουμε πίσω: οι ταινίες μας πρέπει να βγάλουν χρήματα.

Η ταινία αναφέρεται στην λεγόμενη «φούσκα» των ακινήτων στις ΗΠΑ που συνδέεται άμεσα με την κρίση στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα. Θέλατε να μιλήσετε για την αρχή της κρίσης ή είναι ακόμα τα πράγματα έτσι στην Αμερική;

Είναι ακόμα έτσι. Ξέρεις πόσες εξώσεις είδα όταν ετοίμαζα την ταινία; Φίλοι μου μεσίτες μού στέλνουν ακόμα φωτογραφίες. Την προηγούμενη εβδομάδα ένας φίλος μου μεσίτης στη Φλόριντα μού έστειλε φωτογραφία από ένα σπίτι τελείως κατεστραμμένο. Στους τοίχους είχαν γραφτεί φριχτά πράγματα, χειρότερα και από αυτά που δείχνω στην ταινία μου. Η ιστορία συνεχίζεται. Εταιρείες αγοράζουν μαζικά σπίτια που έχουν κατασχεθεί από τις τράπεζες και πιστεύω ότι αυτό θα οδηγήσει στην επόμενη κατάρρευση της οικονομίας. Δεν αποκλείεται να γίνει σε ένα-δυο χρόνια από τώρα. Πολλοί πιστεύουν ότι θα καταρρεύσει η Σίλικον Βάλεϊ, αλλά δεν θα εκπλαγώ εάν καταρρεύσει πάλι η αγορά των ακινήτων.

Το σινεμά σας είναι βαθιά κοινωνικό. Θα το χαρακτηρίζατε και πολιτικό;

Μου αρέσει να κάνω ταινίες για τους ανθρώπους του κόσμου αυτού και αυτός ο κόσμος επηρεάζεται από την πολιτική, την οικονομία, από μία σειρά πραγμάτων. Για κάποιο λόγο οι ταινίες στις ΗΠΑ αποκλείουν οποιαδήποτε ρεαλιστική βάση του κοινωνικού κόσμου. Οι περισσότερες τουλάχιστον.

Συγκρίνατε την ταινία σας με τις γκανγκστερικές ταινίες, μόνο που τα «99 Σπίτια» έχουν πιο ρεαλιστική βάση. Ήταν μία σύγκριση που είχατε στο μυαλό σας από την αρχή;

Ναι, γιατί η πορεία του Άντριου με τον Μάικλ στην ταινία μοιάζει με αυτή που θα βλέπαμε σε μια γκανγκστερική ταινία, για παράδειγμα στα Καλά Παιδιά του Σκορσέζε. Ήθελα να βάλω μερικά στοιχεία σινεμά είδους με το ανθρωπιστικό σινεμά που συνήθως κάνω. Στη Φλόριντα όλοι είχαν όπλο, έβλεπες παντού απάτες. Ήταν σχεδόν φυσιολογικό να το κάνω. Πολλοί νομίζουν ότι η πρώτη σκηνή, όπου βλέπουμε έναν άνδρα να έχει αυτοκτονήσει, είναι ψεύτικη. Είναι αληθινή. Υπάρχουν άνθρωποι στις ΗΠΑ που αυτοκτόνησαν επειδή επρόκειτο να τους κάνουν έξωση, υπάρχουν βίντεο στο Διαδίκτυο με τέτοια περιστατικά. Το ίδιο και στην Ισπανία.

Και στην Ελλάδα έχουν υπάρξει τέτοιες περιπτώσεις.

Κάποιος από το κοινό μού είπε μετά την προβολή ότι πιθανότατα θα του κάνουν έξωση. Μου είπε: «Την επόμενη εβδομάδα μπορεί να μην έχω σπίτι, αλλά θα έχω την ταινία σας».

Πώς ήταν η συνεργασία με τόσο γνωστούς ηθοποιούς όπως ο Άντριου Γκάρφιλντ, ο Μάικλ Σάνον και η Λώρα Ντερν;

Συνάντησα τον Άντριου Γκάρφιλντ στον γάμο κάποιου φίλου και καθίσαμε και μιλήσαμε για πάρα πολύ ώρα. Τον είδα στη σκηνή, στον Θάνατο του Εμποράκου δίπλα στον σπουδαίο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και τον βρήκα εξαιρετικό. Σκέφτηκα ότι μπορεί να το κάνει. Κάποια στιγμή ήρθε κρυφά στο μάθημά μου και απλά κάθισε στο πίσω μέρος της αίθουσας και άκουγε. Του είπα για το σενάριο και ήθελε να το κάνει. Τον Μάικλ τον συνάντησα πριν από χρόνια στη Βενετία και πάντα ήθελα να δουλέψω μαζί του γιατί είναι ο Μάικλ Σάνον, ένας από τους πέντε καλύτερους ηθοποιούς του κόσμου. Και η Λώρα Ντερν είναι σπουδαία ηθοποιός και είμαι πολύ τυχερός που δέχτηκε να παίξει στην ταινία.

* Η ταινία «99 Σπίτια» θα προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου. Η συνέντευξη είχε πρωτοδημοσιευτεί στο in.gr τον Νοέμβριο του 2014.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ