Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ουρές στα ταμεία, γεμάτες αίθουσες

Παρά τον ηλιόλουστο καιρό, οι Θεσσαλονικείς γέμισαν την Κυριακή τις σκοτεινές αίθουσες, δείχνοντας τη στήριξή τους στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης τους. Με πολλούς να έχουν στηθεί στην ουρά από νωρίς και τα εισιτήρια σε αρκετές από τις ταινίες να έχουν εξαντληθεί, το Φεστιβάλ δείχνει ότι τα πάει καλά στους αριθμούς.

Στο Διαγωνιστικό Τμήμα προβλήθηκαν δύο ιδιαίτερες ταινίες. Η πρώτη, «Η Φυλή», εκτυλίσσεται σε ένα σχολείο κωφών και οι χαρακτήρες της ταινίας χρησιμοποιούν τη νοηματική γλώσσα. Ο θεατής δεν έχει τη δυνατότητα μετάφρασης και καλείται να κατανοήσει το νόημα της ταινίας μέσα από ένα γενικότερο πλαίσιο. Η ταινία του Μίροσλαβ Σλαμποσπίτσκιι δεν προσεγγίζει τους χαρακτήρες σαν να έχουν κάποια αναπηρία ενώ, παρ’ όλο που η ιστορία έχει ειπωθεί αρκετές φορές, αυτή τη φορά λέγεται με έναν διαφορετικό τρόπο και αυτό αποτελεί μία ενδιαφέρουσα περίπτωση.

Στο «She’s Lost Control» από τις ΗΠΑ, κεντρική ηρωίδα είναι μία σεξουαλική θεραπεύτρια, της οποίας την περιέργεια κινεί ένας νέος ασθενής της. Στην ταινία παρακολουθούμε μερικές στιγμές από τη ζωή και τη δουλειά της, σε μία ταινία με ενδιαφέρουσες ερμηνείες, ωραία μουσική και ανεξάρτητη αισθητική.

Παράλληλα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ προβλήθηκε η νέα ταινία των αδελφών Ζαν-Πιέρ και Λυκ Νταρντέν, «Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα». Σε αυτήν, η Μαριόν Κοτιγιάρ καλείται να πείσει τους συναδέλφους της στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου να εγκαταλείψουν το μπόνους τους, προκειμένου η ίδια να μην χάσει τη δουλειά της. Κοινωνικό σινεμά με μία εξαιρετική ερμηνεία από την Κοτιγιάρ, σε μία ταινία που μιλά για την οικονομική κρίση -και όχι μόνο.

Και το ελληνικό σινεμά είχε την τιμητική του την Κυριακή. Το «The Blast» προβλήθηκε και αυτό σε γεμάτη αίθουσα και εντυπωσίασε με την ενέργειά του. Η νέα ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα αναφέρεται άμεσα στην οικονομική κρίση, καθώς μία γυναίκα με τρία παιδιά και σύζυγο ναυτικό διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη προς την εφορία. Ο Σύλλας Τζουμέρκας αφηγείται την ιστορία του μπλέκοντας χρόνους και στιγμές, με αποτέλεσμα μία ταινία που ο θεατής καλείται ο ίδιος να βάλει στη σωστή σειρά. Το τελευταίο μισάωρο είναι ίσως από τα καλύτερα που έχουμε δει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά.

Περισσότερο ερασιτεχνικό το «Ως το Κόκκαλο» του Θοδωρή Κουτσαύτη, αποτελεί περισσότερο μια κινηματογραφική άσκηση, αν και η ενασχόληση με το είδος του θρίλερ καταδίωξης θα μπορούσε να ήταν ενδιαφέρουσα υπό άλλες συνθήκες.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ