Τη θέση ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα θα πρέπει να θέσει ως προτεραιότητα την υπεράσπιση των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας, «οικοδομώντας σε αυτή τη βάση το όποιο μακροοικονομικό-αναπτυξιακό σχέδιο» εκφράζει με άρθρο του στα Νέα την Πέμπτη ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός.

«Τότε μόνο θα μιλάμε για αλλαγή υποδείγματος στην Ελλάδα, απαρχή ενός «δημοκρατικού ντόμινο» σε όλη την Ευρώπη» τονίζει ο ίδιος.

Με αφορμή τη συζήτηση που εξελίσσεται εντός κι εκτός χώρας για το οικονομικό μοντέλο της Ευρωζώνης, ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του ΕΜΠ σημειώνει στο άρθρο του ότι «η ΟΝΕ [Οικονομική και Νομισματική Ένωση] κατασκευάστηκε συνειδητά ως ένα πλαίσιο συνύπαρξης που να διατηρεί διαρκώς υψηλό τον κίνδυνο χρεοκοπίας (ορθότερα: χρεοστασίου, default), με σκοπό να επιβάλλονται προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας».

Εξηγεί, ότι «πρόκειται για νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης, που προωθεί επιθετικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου με βάση τον κανόνα ότι οι κρατικές και οι ευρωπαϊκές πολιτικές δεν πρέπει να παρακωλύουν τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών, ούτε καν σε περιόδους κρίσης, αλλά πρέπει να είναι πάντα συμπληρωματικές προς τις αγορές».

Ο κ. Μηλιός σημειώνει ότι το μοντέλο αυτό χρησιμοποιεί την ύφεση προκειμένου να προωθηθούν οι αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» και την κρίση χρέους ως επιχείρημα για τη λιτότητα, τη χαμηλή φορολογία για το κεφάλαιο, τις ιδιωτικοποιήσεις και την απαξίωση της εργασίας.

Ο ίδιος σημειώνει ότι «θα ήταν εσφαλμένο να θεωρήσουμε ανορθολογική ή μυωπική την κυρίαρχη αυτή πολιτική των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και της ΕΚΤ, όπως κάνουν διάφοροι όψιμοι υποστηρικτές της Αριστεράς που πλέον εμφανίζονται στον αριστερό Τύπο, οι οποίοι θεωρούν ότι οι χρηματαγορές απλώς δημιουργούν «φούσκες» και η λιτότητα είναι η ανορθολογική πολιτική που η Γερμανία «επέβαλε στους άλλους»».

Αντιθέτως, υποστηρίζει ότι «αν η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις πραγματοποιούσαν ριζική επέμβαση στην κρίση, το χρέος και η ύφεση δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πλέον ως εργαλεία για την απαξίωση της εργασίας και την εμπέδωση των συντηρητικών «μεταρρυθμίσεων’. Αυτό θα υπονόμευε τον κανόνα του «ηθικού κινδύνου» ως μοντέλου διακυβέρνησης προς το συμφέρον του κεφαλαίου και θα δημιουργούσε τον πραγματικό «κίνδυνο» να ανατραπούν τα μέτρα λιτότητας και οι νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις». Αυτό ακριβώς θα ήταν ανορθολογικό από την ταξική οπτική της καπιταλιστικής εξουσίας».

Ο Γ.Μηλιός υπογραμμίζει ότι «κανείς σοβαρός αναλυτής δεν μπορεί σήμερα να αμφισβητήσει ότι ο ακραίος ευρωπαϊκός νεοφιλελευθερισμός στραγγαλίζει την αναπτυξιακή δυναμική κάθε οικονομίας» και καταλήγει:

«Η συγκυρία είναι επομένως προνομιακή για την αλλαγή του κοινωνικού και του πολιτικού συσχετισμού σε κάποιες χώρες της Ευρώπης και για την αμφισβήτηση συνολικά του νεοφιλελευθερισμού, με τρόπο κοινωνικά έγκυρο και αποτελεσματικό. Η αντιμετώπιση του υψηλού δημόσιου χρέους σε μια σειρά από χώρες της ζώνης του ευρώ αποτελεί πρόβλημα πρωτίστως πολιτικό. Οι όποιες τεχνικές λεπτομέρειες είναι απλώς τα παρελκόμενα της αναμέτρησης διαφορετικών κοινωνικών δυνάμεων στο αστάθμητο φόντο των κοινωνικών ανταγωνισμών. Η κρίσιμη παράμετρος, επομένως, είναι η κινητοποίηση της εργασίας.

»Το ζητούμενο και το στοίχημα από την επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι να θέσει ως προτεραιότητα την υπεράσπιση των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας, οικοδομώντας σε αυτή τη βάση το όποιο μακροοικονομικό-αναπτυξιακό σχέδιο. Τότε μόνο θα μιλάμε για αλλαγή υποδείγματος στην Ελλάδα, απαρχή ενός «δημοκρατικού ντόμινο» σε όλη την Ευρώπη».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: