Ο δρόμος είναι η χαρά

!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»);

Σελίδες: 440
Σχήμα: 14×20,6

Μέσα στη δίνη της μικρασιατικής καταστροφής ένα βρέφος φυγαδεύεται, για να βρει καινούργια πατρίδα και οικογένεια σ’ ένα νησί του Αιγαίου. Αυτή είναι η Ελένη, μια αγράμματη νησιώτισσα, που κατέχει τη δυσκολότερη απ’ όλες τις τέχνες: την τέχνη της ζωής. Το «ιαματικό» αυτό βιβλίο εξιστορεί τον βίο της, βίο παράλληλο με εκείνον της νεότερης Ελλάδας.

Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Το 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Εποχές του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις πεζών και ποιημάτων σε περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο Ο Δραπέτης στο Δέντρο. Από τότε μέχρι σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαέξι βιβλία, τα δεκαπέντε απ’ αυτά πεζογραφικά. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Έχει επίσης ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 της απονεμήθηκε το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της Σαν το μετάξι.