Δεν είναι γνωστή μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά έχει και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Η Βραζιλία, οπού πολλοί ξεσπαθώνουν κατά του Μουντιάλ με γκράφιτι, αντιδράσεις και συγκρούσεις, είναι μια χώρα που ανέδειξε μια σπουδαία αρχιτέκτονα. Τα κτίρια της «υποτιμημένης» όπως πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει, Λίνα Μπο Μπάρντι, χάραξαν μια ιδιαίτερη σχεδιαστική πορεία.
Ανέδειξε τη διεισδυτική ματιά στην αρχιτεκτονική και παρόλο που τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστή, τα κτίριά της είναι εντυπωσιακά χωρίς να κινούνται στη σφαίρα του υπερβολικού.

Η Μπάρντι δεν ασχολήθηκε μόνο με το εύπορο κομμάτι της Βραζιλίας, αλλά και με την αγαπημένη της Bahia. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή της (1914), η φήμη της έχει αρχίσει να περνά τα σύνορα και να αποκτά την απήχηση που της αρμόζει.

Σχεδίαζε για τους ανθρώπους. Κύριο μέλημά της ήταν να μπορεί ο κόσμος που ζει στα κτίρια να πειραματίζεται και να νιώθει οικεία με το περιβάλλον.

Ένα από τα πρώτα έργα της Μπάρντι ή αλλιώς Achillina Bo ήταν το σπίτι της το «Casa de Vidro» στην περιοχή Morumbi του Σάο Πάολο. Πρόκειται για ένα αρμονικά σχεδιασμένο «κουτί» με ξύλο γύρω του και πλούσια βλάστηση. Με διεθνή, αλλά και τοπικά χαρακτηριστικά, παντρεύει το αστικό με το τροπικό, ενώ φέρει τη σφραγίδα του ιταλικού ρασιοναλισμού. Καταφέρνει παράλληλα να ενσωματώσει το παραδοσιακό βραζιλιάνικο.

Το «Casa de Vidro» ή αλλιώς «Glass House» ήταν ο πρόδρομος της σημαντικής σταδιοδρομίας της στα μέσα του 20ου αιώνα, ενώ παράλληλα «φιλοξενούσε» για λίγο καιρό το μουσείο της Τέχνης του Σάο Πάολο. Το μουσείο ήταν σαν συνδετικός κρίκος με τη διεθνή σκηνή, ένα μέρος που φώτιζε την πιο κοσμοπολίτικη πλευρά του Σάο Πάολο, ενώ του έδινε πόντους ενάντια στον παραδοσιακό αντίπαλό του, το Ρίο ντε Τζανέιρο.

Σήμερα οι ντόπιοι κάτοικοι χρησιμοποιούν το «Glass House» ως πάρκο ξεκούρασης, συνεύρεσης με κόσμο, ενώ περιστασιακά διαδηλώνουν κάτω από τον θόλο.

Η Μπο Μπάρντι επένδυε στην ανωτερότητα της βραζιλιάνικης κουλτούρας, όταν πολλοί από την ελίτ τη «σκέπαζαν» με το πέπλο της αμφισβήτησης και της παγκοσμιοποίησης.

Στις αρχές του ’60 ένα από τα μουσεία που σχεδίασε και διεύθυνε ήταν το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης με τοπικά αντικείμενα που έρχονταν σε αντίθεση με τη δυτική «ιεραρχία».

Μετά από έξι μήνες λειτουργίας του μουσείου, ανατράπηκε η δημοκρατική κυβέρνηση της Βραζιλίας από στρατιωτικές πραξικοπηματικές δυνάμεις. Το γεγονός βύθισε στη σιωπή τη Βραζιλία και την Bahia για περίπου 20 χρόνια.

Δεν ήταν λίγοι οι καλλιτέχνες που εξορίστηκαν, ενώ η Μπάρντι έμεινε στη Βραζιλία. Η εμμονή της στο να μη φύγει απαντά σε μεγάλο βαθμό το γιατί δεν έγινε ευρέως γνωστή.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν η δικτατορία άρχισε να δύει, η Μπάρντι ολοκλήρωσε ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα της σύγχρονης βραζιλιάνικης αρχιτεκτονικής. Το «SESC Pompéia», πολιτιστικό και κοινωνικό κέντρο περιλαμβάνει γήπεδα ποδοσφαίρου, πισίνα και θέατρο. Το κτίριο της Μπάρντι ευνοεί τις λειτουργίες της κοινότητας, ενώ σε μια χώρα με μεγάλες κοινωνικές ανισότητες ανοίγει τις «πύλες» του σε όλα τα γούστα. Από τους θεατρόφιλους μέχρι τους ποδοσφαιρόφιλους.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ειδήσεις Σήμερα: