Η αφύπνιση των γουρουνιών. PIIGS Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία

!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»);

Σελίδες: 206

Τα γουρούνια είναι συμπαθητικά πλάσματα, έστω και αν ζουν σε λασπότοπους. Πάντως, στην παγκόσμια κοινωνικο-ζωική κλίμακα, τα γουρούνια είναι οι φτωχοί συγγενείς των αλόγων και των βοοειδών. Είναι ένα είδος επαρχιώτη («βλάχου»)… Τι άλλο αποτελούν η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία από τους καθυστερημένους, τα γουρούνια της Ευρώπης; Όσο για την Ιρλανδία, ήταν πάντα μια αγγλική αποικία με λευκούς κατοίκους, μια χώρα του Νότου στη Δύση. Επομένως, η Πορτογαλία (Portugal), η Ιταλία (Italy), η Ιρλανδία (Ireland), η Ελλάδα (Greece) και η Ισπανία (Spain) είναι οι PIIGS, τα γουρούνια της Ευρώπης – με ένα διπλό I για έμφαση.

Στη διάρκεια των επίσημων συναντήσεών τους, οι εκπρόσωποι των μεγάλων ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων χρησιμοποιούν περιφρονητικά την προσβλητική λέξη PIIGS για να υποδηλώσουν τα μεσογειακά γουρούνια, τα οποία, όμως, πρέπει να παραμείνουν στην Ευρώπη προκειμένου να συνεχίσουν να αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Σήμερα, πρέπει να επινοήσουμε μια Ευρώπη που δε θα βλέπει τον εαυτό της ως μια «μεγάλη δύναμη», ως ένα αεροπλανοφόρο που μεταφέρει βομβαρδιστικά για την πραγματοποίηση αποικιοκρατικών πολέμων. Η Ευρώπη έχει τη μοναδική ικανότητα να προσαρμόζεται και να αποδέχεται. Αν τα γουρούνια αφυπνιστούν, μπορούν να οικοδομήσουν μια Ευρώπη που θα είναι εντελώς διαφορετική από τη γερμανική Ευρώπη της ομίχλης και της καταχνιάς. Σε τελική ανάλυση, με τα γουρούνια τίποτα δεν πάει χαμένο.

Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να διατυπώσει µια υπόθεση προς συζήτηση, αλλά και να παρουσιάσει µια πραγµατική ευκαιρία για τις χώρες του παγκόσµιου Νότου, οι οποίες µπορούν να δουν τις PIIGS και, εν γένει, τις µεσογειακές χώρες ως ένα παράδειγµα ικανό να καταστρέψει τα σχέδια της «παγκόσµιας εταιρείας»• την ευκαιρία να δηµιουργήσουν µε αυτοκαθοριζόµενο τρόπο τη δυνατότητα να ζουν από τους πόρους τους και από τη «φτώχεια» τους σε αντίστιξη µε τον απατηλό πλούτο της ποσοτικής οικονοµικής µεγέθυνσης που επιβάλλουν οι ισχυροί του πλανήτη, οι οποίοι προκαλούν καταστροφές και γεννούν την εξαθλίωση.

Ο Χοακίν Αριόλα διδάσκει πολιτική οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων/EHU στο Μπιλμπάο.

Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Κέντρου Μελετών για τον Οικονομικό και Κοινωνικό Μετασχηματισμό (CESTES-PROTEO).

Ο Λουτσιάνο Βασαπόλο διδάσκει εφαρμοσμένη οικονομία στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης.

Είναι επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου Μελετών για τον Οικονομικό και Κοινωνικό Μετασχηματισμό (CESTES-PROTEO).

Η Ρίτα Μαρτούφι, κοινωνικο-οικονομική ερευνήτρια, είναι διευθύντρια εκπαίδευσης και έρευνας του Κέντρου Μελετών για τον Οικονομικό και Κοινωνικό Μετασχηματισμό (CESTES-PROTEO).