Οι μέδουσες μπορεί να μην είναι οι Φεράρι των ωκεανών, είναι όμως πρωταθλητές της οικονομικής μετακίνησης. Βίντεο υψηλής ταχύτητας αποκαλύπτουν ότι τα ζελατινώδη πλάσματα δαπανούν λιγότερη ενέργεια για να καλύψουν μια ορισμένη απόσταση από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα που κολυμπά.

Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Θαλάσσιας Βιολογίας στο Γουντς Χολ της Μασαχουσέτης αποφάσισαν να μελετήσουν το θέμα όταν παρατήρησαν ότι οι μέδουσες μπορούν να επιταχύνουν ακόμα και όταν οι μύες τους είναι χαλαροί και το σώμα τους ακίνητο.

Για να εξετάσουν τι ακριβώς συνέβαινε, βιντεοσκόπησαν σε υψηλή ταχύτητα μέδουσες του είδους Aurelia aurita, τις οποίες είχαν προηγουμένως παραλύσει με χλωριούχο μαγνήσιο, μια ουσία που εμποδίζει τα νευρικά σήματα να φτάσουν στους μυς. Σπρώχνοντας τις παράλυτες μέδουσες μέσα στο νερό με ένα μακρύ ραβδί, οι ερευνητές ανέλυσαν τη ροή του νερού και βρήκαν τελικά την απάντηση.

Η μέδουσα κερδίζει μια πρώτη ώθηση όταν συσπάται και ωθεί το νερό προς τα πίσω. Μια δεύτερη ώθηση διαπιστώθηκε ότι ακολουθεί όταν οι μύες έχουν χαλαρώσει, καθώς οι δίνες που σχηματίζονται από την πρώτη ώθηση δημιουργούν μια περιοχή υψηλής πίεσης κάτω από το «καπέλο» της μέδουσας.

Το «καπέλο» της μέδουσας είναι εξαιρετικά ελαστικό και χαλαρώνει χωρίς δαπάνη ενέργειας -κάτι που σημαίνει ότι η επιπλέον ώθηση δεν κοστίζει στο ζώο.

Οι ερευνητές υπολογίζουν μάλιστα ότι, χάρη στη δεύτερη ώθηση, οι μέδουσες διανύουν 80% μεγαλύτερη απόσταση από ό,τι θα κάλυπταν μόνο με την πρώτη ώθηση.

Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι η υψηλή ενεργειακή αποδοτικότητα περιορίζει τη μέγιστη ταχύτητα μετακίνησης -με άλλα λόγια, οι μέδουσες ταξιδεύουν μακριά αλλά αργά.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ