Όσα δεν ξέρετε για τον Κουέντιν Ταραντίνο

Ο πατέρας του Τόνι είναι ηθοποιός και ερασιτέχνης μουσικός, ενώ η μητέρα του Κόνι είναι νοσοκόμα. Μεγάλωσε με τη μητέρα του, αφού οι γονείς του χώρισαν πριν γεννηθεί.

Σε ηλικία 15 ετών άφησε το σχολείο, προκειμένου να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής «James Best Theater Company» δίνοντας λάθος στοιχεία – είχε δηλώσει πως είναι 16 ετών.
Δύο χρόνια μετά εγκατέλειψε τη σχολή υποκριτικής, έχοντας βαρεθεί, χωρίς όμως να χάσει την επαφή του με τους φίλους που απέκτησε εκεί.

Στη συνέχεια εργάστηκε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα σε βίντεο κλαμπ, εμπειρία που σημάδεψε το κατοπινό του έργο.

Κατά το διάστημα που εργαζόταν εκεί είχε την ευκαιρία να δει πολλές ταινίες, μαζί με άλλους συναδέρφούς του, που επίσης αγαπούσαν το σινεμά και να συζητήσει στη συνέχεια για αυτές. Δεν δίσταζε να προτείνει ταινίες στους πελάτες, ενώ παρακολουθούσε τις ταινίες που προτιμούσαν και νοίκιαζαν.

Όλη αυτή η εμπειρία, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το μετέπειτα σκηνοθετικό του έργο.

Ο ίδιος έχει πει: «Όταν με ρωτούν αν πήγα σε σχολή κινηματογράφου τους απαντώ πως όχι … «πήγα στις ταινίες!»».

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 σε ένα πάρτι στο Χόλιγουντ ο Ταραντίνο θα συναντήσει τον Λόρενς Μπέντερ, ο οποίος θα τον ενθαρρύνει να γράψει ένα σενάριο. Έτσι και έγινε. Ο Ταραντίνο έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία «My Best Friend’s Birthday» το 1987.
Η τελική μπομπίνα καταστράφηκε πλήρως σε μια πυρκαγιά στο εργαστήριο, κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας της. Το σενάριο όμως αποτέλεσε βάση για την ταινία «True Romance».

Τον Ιανουάριο του 1992 έλαβε μέρος στο φεστιβάλ κινηματογράφου «Sundance» με την ταινία «Reservoir Dogs», το σενάριο της οποίας το έγραψε σε μόλις τρεισήμισι εβδομάδες.

Ξεκίνησε από τον ανεξάρτητο κινηματογράφο της δεκαετίας του ’90 και «ταρακούνησε» για τα καλά τα «νερά του Χόλιγουντ» φέρνοντας νέες ιδέες στο χώρο, ενώ συνεχίζει να θεωρείται ακόμη και σήμερα ένας μοντέρνος δημιουργός.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα στις ταινίες του, που τον έκαναν διάσημο και δημοφιλή είναι οι γρήγοροι ευφυείς διάλογοι, οι μη γραμμικές ιστορίες του και, φυσικά, η ωμή βία.

Στιλιστικά οι ταινίες του έχουν επιρροές από το γαλλικό Νέο Κύμα, το Κουνγκ Φου και τα σπαγγέτι γουέστερν.

Συνηθίζει να εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους στις ταινίες του, όπως και πολλοί σκηνοθέτες, με πιο χαρακτηριστικούς στο «Pulp Fiction» και στο «Reservoir Dogs».

Είναι ένας από τους πιο διάσημους σκηνοθέτες, και φημίζεται ιδιαίτερα για τη γρήγορη ομιλία του, τις γνώσεις του για τις εξελίξεις στο χώρο του κινηματογράφου, αλλά και γύρω από τον κλασικό και πειραματικό κινηματογράφο.

Μία από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι το «Pulp Fiction», με τους Τζον Τραβόλτα, Ούμα Θέρμαν, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Μπρους Γουίλις, Τιμ Ροθ, Ροζάννα Αρκέτ και Κρίστοφερ Γουόκεν, η οποία βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994.
Η ταινία προτάθηκε για επτά Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου.
Έχει λάβει πολλά βραβεία, στα οποία συμπεριλαμβάνονται Όσκαρ, δύο Χρυσές Σφαίρες, ένα BAFTA και το Palme d’Or, ενώ έχει προταθεί για βραβείο ΕΜΜΥ και Grammy. Ο σκηνοθέτης και ιστορικός Peter Bogdanovich τον έχει καλέσει «τον πιο ισχυρό σκηνοθέτη της γενιάς του».