Τι γίνεται όταν τα FPS συναντούν τα RPG; OMG!

H εξέλιξη των ειδών προϋποθέτει φαντασία, διασταύρωση χαρακτηριστικών και τόλμη –αυτά ισχύουν τουλάχιστον στα είδη των videogames, στη βιολογία δεν τα πηγαίναμε και τόσο καλά. Η Gearbox, μια εταιρεία που μας έχει αφήσει με ανάμικτα συναισθήματα στις προηγούμενες δουλειές της, αποδεικνύει με το Borderlands 2 ότι έχει ρηξικέλευθες ιδέες και δεν φοβάται να τις εφαρμόσει στα παιχνίδια της.

Ομολογούμε ότι το πρώτο installment του παιχνιδιού δεν έφτασε στα χέρια μας, συνεπώς ήμασταν περίεργοι να δούμε το πώς ακριβώς ερμηνεύει η Gearbox τον χαρακτηρισμό «role playing shooter» που δίνει στο παιχνίδι της. Η απάντηση είναι απλή: κατά λέξη.

Αν εξαιρέσουμε το γεγονός της προοπτικής και της δράσης που είναι καθαρά First Person Shooter, όλο το υπόλοιπο gameplay είναι καθαρά βγαλμένο από Role Playing Game. Επιλέγετε τον χαρακτήρα σας, τον αναβαθμίζετε με βάση τα experience points που μαζεύετε, μαζεύετε όπλα και αντικείμενα τα οποία έχουν διαφορετικές ιδιότητες και στατιστικά, ανοίγετε χιλιάδες κιβώτια και κρυψώνες ψάχνοντας για χρήματα και νέα όπλα (looting), αναλαμβάνετε side missions, κάνετε εν ολίγοις ό,τι και σε ένα action RPG.

Λίγα λόγια για το έργο

Aναλαμβάνετε τον ρόλο ενός vault hunter, ενός τυχοδιώκτη που βρίσκεται στον πλανήτη Pandora, κυνηγημένος από το Handsome Jack ο οποίος ηγείται της εταιρείας Ηyperion που εκμεταλλεύεται το σπάνιο ορυκτό Eridium (με προσέχετε;). Για να μην πολυλογούμε, γίνεστε σύμμαχοι με τους αποίκους του πλανήτη (τους οποίους θέλει να ξεφορτωθεί ο Jack) και αρχίζετε να εργάζεστε μαζί τους για να καθαρίσετε μαζί του μια και καλή.

ΤοBordelands 2 χαρακτηρίζεται από πολλούς, πάρα πολλούς αντιπάλους και πολλά, μα πάρα πολλά όπλα που θα σας χρησιμεύσουν για να αντιμετωπίσετε τους πολλούς, μα πάρα πολλούς αντιπάλους –σε σημείο που η δράση να θυμίζει old school FPS ή hack’n’slash, όπως το πάρει κανείς. Είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένοι, με υπέροχο μετα-αποκαλυπτικό styling και ατάκες που θα σας έκαναν να γελάσετε –αν δεν ήσασταν τόσο απασχολημένοι προσπαθώντας να τους πυροβολήσετε. Εξίσου ενδιαφέροντες αποδεικνύονται και οι χαρακτήρες που συναντάτε, ελαφρά παρανοϊκοί, με έφεση στο χιούμορ αν και τελικά κάπως ρηχοί.

• Κατά τη γνώμη μας όμως, το σημαντικό στοιχείο του Borderlands 2 δεν είναι η δράση του FPS αλλά ο εθισμός του RPG: μεγαλύτερη σημασία δεν έχει ποια είναι η επόμενη αποστολή σας αλλά πότε θα ανεβείτε level και τι upgrade θα κάνετε, όχι πως θα αντιμετωπίσετε τις ορδές των αντιπάλων που απαιτούν την κεφαλήν σας επί πίνακι αλλά τι κρύβεται στις κρυψώνες του καταυλισμού τους.

Παρότι προτιμούμε τα παιχνίδια που στηρίζονται στην υπόθεση, που μας παρακινούν να παίξουμε για να δούμε τι θα γίνει παρακάτω, περάσαμε άπειρες ώρες συγκρίνοντας στατιστικά όπλων και συνεχίσαμε το παιχνίδι ελπίζοντας ότι στο επόμενο κιβώτιο θα βρούμε το armor που χρειαζόμαστε. Αλλά εκεί βρίσκεται η χάρη του Borderlands 2: δεν σ’ αφήνει να το αφήσεις.

Σε αυτό βοηθούν οι εναλλαγές των τοπίων – άλλοτε βραχώδεις έρημες εκτάσεις, άλλοτε παγωμένες απάτητες βουνοκορφές και άλλοτε υπόγειες εγκαταστάσεις- που δημιουργούν ένα περιβάλλον κατάλληλο για εξερεύνηση και περιπέτεια. Τα καρτουνίστικα γραφικά είναι όμορφα και βοηθούν να μην μετατραπεί (εντελώς) η εξόντωση τόσων αντιπάλων σε splatter.

Αν ψάχνετε για ένα παιχνίδι που θα «βγάλει τα λεφτά του», το βρήκατε: το Borderlands 2 προσφέρει δεκάδες ώρες δράσης, επαναλαμβανόμενης αλλά εθιστικής. Όταν το τελειώσετε, πιθανότατα θα θελήσετε να το ξαναπαίξετε επιλέγοντας μία από τις άλλες class ή –ακόμη καλύτερα –να το δοκιμάσετε μαζί με άλλους τρεις φίλους σε co-op mode: γιατί χάρη στα mechanics του, όσο περισσότεροι οι παίκτες, τόσο πιο δύσκολοι οι αντίπαλοι και τόσο καλύτερο το looting…

{{{related}}}