Υπάρχουν μερικές ημερομηνίες μέσα στη χρονιά που έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Τα γενέθλια μας, η επέτειος του γάμου, η πρώτη μέρα στο σχολείο. Έτσι λοιπόν, κάθε χρόνο, όταν παίρνουμε στα χέρια μας το νέο Pro Evolution Soccer, ξέρουμε ότι «ανοίγει η σεζόν».

Το πολυπόθητο δισκάκι έφτασε στα γραφεία μας χθες (Τρίτη) το μεσημέρι. Οι κινήσεις ήταν άμεσες: τηλέφωνο στον κολλητό και παραδοσιακό playtester και ενημέρωση στο «μωρό» ότι για τις επόμενες ημέρες δεν θα έχουμε χρόνο. Το έχουν πει και ο Locomondo άλλωστε, ότι «δεν έχουν χρόνο για το μωρό». Μάλιστα, με τον έτερο Καπαδόκη είχαμε κανονίσει να δούμε και τον αγώνα στο Champions League, οπότε μας περίμενε μια πλήρης ποδοσφαιρική βραδιά.

Η επαφή με το «άθλημα» ξεκινάει από το 2003, όταν ακόμα παίζαμε Winning Eleven κάτι. Παρά τις εργατοώρες και τα ένσημα στα διάφορα τουρνουά, το επίπεδο της παρέας είναι μάλλον μέτριο, οπότε και το review θα γίνει από την οπτική ενός «χαλαρού» φίλου του παιχνιδιού. Προφανώς οι «επαγγελματίες» του είδους θα έχουν ήδη διαπιστώσει αλλαγές και λεπτομέρειες που εμείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε, αλλά που θα πάει, μέσα στην επόμενη δεκαετία κάτι θα καταφέρουμε και εμείς.

Αφήνοντας λοιπόν κατά μέρος τη μακρόσυρτη εισαγωγή, φτάνουμε στο σημείο που έχουμε βάλει το δισκάκι στη σχισμή, έχουμε αράξει στον καναπέ και περιμένουμε το γνωστό σήμα της Konami.

Από την αγωνία μας να παίξουμε, αφήνουμε κατά μέρος τα αρχικά μενού, τα «στησίματα» της ομάδας και τις περίτεχνες τεχνικές. Με μια πρώτη ματιά πάντως, διαπιστώσαμε ότι το παιχνίδι «έχει βάθος» και ο καλός προπονητής ξεκινά με «μισή νίκη» από τα αποδυτήρια, αφού μπορεί να μοντάρει την ομάδα του μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.

Σέντρα λοιπόν στο Γουέμπλει, και το εναρκτήριο ματς της σεζόν είναι ανάμεσα στη Ρεάλ και τη Μίλαν. Η πρώτη εντύπωση από την εισαγωγή, εξόχως θετική. Τα γραφικά του σταδίου αλλά και των παικτών είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικά και κυριολεκτικά σε κάποιες στιγμές είχαμε δυσκολίες να τα ξεχωρίσουμε από τη μετάδοση του Champions League που βλέπαμε λίγο νωρίτερα.

Περνώντας στην κάμερα του αγώνα, η εικόνα θυμίζει σχεδόν στο 100% τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, με ελάχιστες αλλαγές προς το καλύτερο. Μετά το εναρκτήριο λάκτισμα όμως, διαπιστώνει κανείς ότι το Pro Evolution Soccer 2013 είναι όντως αρκετά βελτιωμένο. Πρώτα απ’ όλα στο χειρισμό των παικτών: επιτέλους, και για εμάς που έχουμε μανταλάκια στα δάκτυλα, ο παίκτης πηγαίνει τη μπάλα εκεί που θέλουμε, βγάζει σωστά τη σέντρα και δίνει κατεύθυνση στην κεφαλιά. Όχι ότι όλα αυτά δεν γίνονταν και στα προηγούμενα παιχνίδια, αλλά η πρώτη αίσθηση που πήραμε είναι ότι το παιχνίδι είναι αρκετά πιο… user friendly. Ακόμη και η ανάπτυξη της ομάδας γίνεται πιο ορθολογικά, είτε πρόκειται για passing game, είτε για γιόμες και γιουρούσια προς την αντίπαλη περιοχή. Βελτιωμένος και ο τερματοφύλακας, ο οποίος δεν τρώει χαζά γκολ, αλλά και οι αμυντικοί, με τις αλληλοκαλύψεις τους και την τάση να παίζουν καλά το τεχνικό οφσάιντ.

Αποκάλυψη ήταν το ριπλέι των γκολ. Πραγματικά σαν να το βλέπεις από τηλεοπτική κάμερα με ρεαλιστικές κινήσεις από τους παίκτες και χαρακτηριστικούς πανηγυρισμούς. Μάλιστα, αν η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ, ο επιθετικός τρέχει γρήγορα για να φέρει τη μπάλα στη σέντρα ώστε να συνεχιστεί άμεσα το παιχνίδι.

Μιλώντας για γκολ, έχουμε την αίσθηση ότι μπαίνουν κατά τι πιο εύκολα. Όχι γιατί οι τερματοφύλακες είναι… τροχονόμοι, αλλά επειδή ο παίκτης έχει καλύτερη αίσθηση των επιθετικών και του χειρισμού τους. Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να ανατραπούν με λίγη καλή προπόνηση και ειδικά αν η ομάδα «στηθεί» έντονα αμυντικά.

Μετά από μερικούς αναγνωριστικούς αγώνες, και επειδή η ώρα είχε φτάσει σε επικίνδυνα επίπεδα, αποφασίσαμε να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για το Σαββατοκύριακο. Η πρώτη γεύση που πήραμε όμως από το άθλημα ήταν ιδιαίτερα «γλυκεία». Μας άρεσε πολύ περισσότερο από το περσινό παιχνίδι και αποφασίσαμε ότι φέτος θα πατήσουμε χόρτο αρκετά πιο συχνά. Περιμένουμε βέβαια και το Fifa, για να κάνουμε τις απαραίτητες συγκρίσεις, όμως μέχρι στιγμής το Pro φαίνεται ότι βάζει «γκολ από τα αποδυτήρια».

Δ. Π.

In.gr Τεχνολογία