Γιατί οι μοτοσικλετιστές νομίζουν πως τους ανήκει ο δρόμος;

Αποτελεί έναν από τους άγραφους κανόνες της ελληνικής οδικής συμπεριφοράς πως η μηχανή δεν μπορεί ποτέ να περιμένει. Το αυτοκίνητο (και ενίοτε ο πεζός) πρέπει να φροντίσει να μην κάνει τίποτε που να περιορίσει την ταχύτητά της ή (θεός φυλάξει) να την υποχρεώσει να σταματήσει.

Θες να αλλάξεις λωρίδα με το αυτοκίνητό σου ή να ξεπαρκάρεις; Πρώτα θα φροντίσεις να μην υπάρχει μηχανή πίσω σου για εκατοντάδες μέτρα και μόνο τότε σου επιτρέπεται να κινηθείς. Διαφορετικά θα σε βρίσουν ή στην καλύτερη περίπτωση θα σε ταράξουν στο κορνάρισμα

Περιμένεις πρώτος στο φανάρι; Θα κάτσουν όλοι μπροστά σου πέρα από το σηματοδότη (κάτι που απαγορεύεται γιατί αποτελεί παραβίαση του κόκκινου) για να ξεκινήσουν γρηγορότερα οι ίδιοι αλλά επειδή δεν βλέπουν το φως πρέπει να περιμένουν το κορνάρισμα των από πίσω οπότε φεύγουν με καθυστέρηση και χάνουν το φανάρι ένα ή δύο αυτοκίνητα.

Κόλλησες στην κίνηση; Πρέπει οπωσδήποτε να έχεις φροντίσει να υπάρχει αρκετός χώρος δεξιά και αριστερά ώστε να μπορούν να περάσουν οι μηχανές.

Σε προσπερνά μηχανή από αριστερά; Πρέπει να αποκτήσεις πλευρικά μάτια σαν τα πουλιά γιατί την ίδια στιγμή πολύ πιθανό να περνάει και άλλη (παράνομα) από δεξιά κι αυτός ο ατζαμής ο Θεός δεν σου έδωσε τη δυνατότητα να βλέπεις ταυτόχρονα και από το δεξιό και από τον αριστερό καθρέφτη.

Περπατάς στον πεζόδρομο με το παιδί σου; Απαγορεύεται το παιδί να κινείται μόνο του. Πρέπει να το κρατάς από το χέρι γιατί μπορεί να μην το δει η μηχανή που φυσικά θεωρεί πως και ο πεζόδρομος της ανήκει.

Κινείσαι ως πεζός στο πεζοδρόμιο; Να φροντίσεις να κάνεις άκρη να περάσει η μηχανή που θέλει να κόψει δρόμο ή να μπει βαθιά μέσα να παρκάρει. Γιατί και τα πεζοδρόμια ανήκουν στις μηχανές. Εδώ όμως δεν τολμάνε να σου κορνάρουν και απλώς μαρσάρουν αλύπητα για να σε επαναφέρουν στην τάξη.

Φυσικά, μπορεί να είμαι απλώς ένας παράξενος γκρινιάρης αλλά θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος γιατί ποτέ δεν είχα τα ίδια προβλήματα με τα δίκυκλα όταν οδηγούσα σε Ιταλικές πόλεις (ακόμη και στο Νότο), στο Άμστερνταμ ή την Βουδαπέστη.

Ίσως ο αέρας που αναπνέει κανείς εκεί να λειτουργεί ως φυσικό ηρεμιστικό. Εκτός βέβαια αν σε αυτές τις υπανάπτυκτες χώρες τα δικαιώματα των μηχανόβιων δεν έχουν γίνει ακόμη αποδεκτά.

Γιώργος Επιτήδειος

Γιώργος Επιτήδειος