Ο Γ. Βαλτινός εγκαινιάζει την καινούρια του θεατρική στέγη

Επειδή το γέλιο βλάπτει σοβαρά τη μελαγχολία των καιρών μας, Με θεατρική παρτενέρ την Κατερίνα Λέχου, με την οποία συνεργάζεται για πρώτη φορά, υπόσχονται άφθονο γέλιο με αφορμή τα προβλήματα που μας απασχολούν σήμερα: την αλλοπρόσαλλη ζωή στη μεγαλούπολη, τις οικογενειακές σχέσεις, την ερωτική αντιζηλία, την οικονομική ανασφάλεια, τον θυμό και την αγανάκτηση που μας κατακλύζουν, όλα αυτά που μόνο το γέλιο μπορεί να τα ξορκίσει και να μας χαρίσει ξανά την αισιοδοξία. Μαζί με τον Γρηγόρη Βαλτινό και την Κατερίνα Λέχου, συμπρωταγωνιστούν και η Υβόννη Μαλτέζου, ο Κώστας Φλωκατούλας, η Αλεξάνδρα Παντελάκη, η Φωτεινή Ντεμίρη και ο Στάθης Νικολαϊδης.

«Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας» θα κάνει πρεμιέρα στις αρχές Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία–μετάφραση–μουσική επιμέλεια Γρηγόρη Βαλτινού, σκηνικά–κοστούμια Γιώργου Πάτσα και φωτισμούς Μελίνας Μάσχα. Φωτογραφίες Θωμά Χρυσοχοϊδη.
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Δημήτρη και Θοδωρή Μαροσούλη.

Για τo έργο
Πώς είναι να ζεις στη θορυβώδη πόλη, να σκας από τον καύσωνα, οι διπλανοί να το γλεντάνε όλη νύχτα, να μυρίζεις τα σκουπίδια από τους ξέχειλους κάδους, να απεργούν τα νοσοκομεία και τα Μέσα Μεταφοράς, να πέφτεις θύμα ληστείας, να σε διώχνουν από τη δουλειά σου, να μένεις κλεισμένος στο διαμέρισμά σου σαν φυλακισμένος, να απογοητεύεσαι από το πολιτικό σύστημα, να καταρρέουν όλα γύρω σου, να φοβάσαι τη φτώχεια, να μη σε καταλαβαίνει η οικογένειά σου και να σε μπουγελώνει με έναν κουβά νερό ο γείτονας του πάνω ορόφου επειδή έβρισες τον σκύλο του; Είναι πολλά όλα αυτά για την ψυχολογία ενός μεσήλικα άντρα; Εχει ελπίδες να γλιτώσει τον νευρικό κλονισμό; Κι αν όλα αυτά ακούγονται τόσο πολύ τραγικά, υπάρχει περίπτωση να χωρούν σε μια τρελλή κωμωδία;
Η «πιο λαμπρή πένα του Μπρόντγουαίη», ο πολυβραβευμένος Νηλ Σάιμον το κατάφερε με μια ανατριχιαστικά επίκαιρη κωμωδία, τον «Φυλακισμένο της Διπλανής Πόρτας», ένα έργο που θα έλεγε κανείς πως γράφτηκε για να καλοπιάσει με γέλιο τη σημερινή χαοτική κατάσταση, μέσα στην οποία όλοι χρειαζόμαστε μια ανάσα αισιοδοξίας. Γιατί, ίσως η ζωή να μην είναι κωμωδία, αλλά σίγουρα η κωμωδία είναι ζωή. Και εξάλλου, στο γέλιο δεν έχει μπει (ακόμα) ΦΠΑ… οπότε, γιατί να μην ευθυμήσουμε;
Το έργο του Νηλ Σάιμον “The Prisoner Of Second Avenue” (στην ελληνική του μεταφορά «Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας»), ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουαίη το 1971 και παίχτηκε για τρία συνεχόμενα χρόνια (800 παραστάσεις), με πρωταγωνιστές τους Peter Falk και Lee Grand, σε σκηνοθεσία Mike Nichols. Στη συνέχεια, έγινε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστές τους Jack Lemon και Ann Bancroft, σε σενάριο του ίδιου του Σάιμον. Εκτοτε, παίζεται συχνά σε θεατρικές σκηνές σε όλο τον κόσμο, ενώ το περασμένο καλοκαίρι ο Κέβιν Σπέϊσι το επέλεξε και το ανέβασε στο Λονδίνο, σε μια παραγωγή του Old Vic, με πρωταγωνιστές τους Jeff Goldblum και Mercedes Ruehl. Ο κριτικός θεάτρου Michael Billington, του “Guardian”, έγραψε ακριβώς γι’ αυτό το ανέβασμα: «Μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει, γιατί σήμερα ακριβώς είναι η κατάλληλη εποχή για να αναβιώσει το συγκεκριμένο έργο του Σάιμον: αναφέρεται στην οικονομική κατάρρευση και στην αγωνία που προκαλεί η πόλη στους ανθρώπους, μια πόλη στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης…»

Για τoν συγγραφέα
Νηλ Σάιμον
O Νηλ Σάιμον, συγγραφέας των μεγαλύτερων επιτυχιών του Μπρόντγουαίη (σε σημείο …μομφής για την εμπορικότητά του), έχει γράψει τριάντα τέσσερα θεατρικά έργα, τα οποία έγιναν όλα κινηματογραφικές ταινίες, σε σενάρια του ίδιου. Εχει τιμηθεί πολλές φορές με βραβεία Τόνι, Εμμυ, Πούλιτζερ, Χρυσές Σφαίρες και γενικά έχει σαρώσει σε όλα τα κινηματογραφικά και θεατρικά βραβεία (Writers Guild of America Award, Drama Desk Award, Outer Critics Circle Award κ.α) καταφέρνοντας πάντα να ταξιδεύει τον θεατή από το γέλιο στο δάκρυ, σε όλη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, με τρυφερότητα κι αστείρευτο χιούμορ. Οπως έχει πει ο Τζακ Λέμον γι΄αυτόν «ο Νηλ, έχει την ικανότητα να πλάθει χαρακτήρες. Οι ήρωές του, ακόμα κι αν είναι σκάρτοι, ή αποτυχημένοι, ακόμα και με τα λάθη τους, είναι ανθρώπινοι. Δεν είναι εντελώς καλοί, ή εντελώς κακοί, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς…»
Ο ίδιος ο Νηλ Σάιμον, λέει για τη σχέση του με την κωμωδία: «Όταν ήμουν παιδί, σκαρφάλωσα σε μια μάντρα για να δω λαθραία την προβολή μιας ταινίας του Τσάρλι Τσάπλιν. Γέλασα τόσο πολύ, που έπεσα κάτω και άνοιξα το κεφάλι μου. Με πήγαν στον γιατρό, καταματωμένο και σκασμένο στα γέλια! Η άποψη που έχω για την απόλυτη επιτυχία μιας κωμωδίας, είναι ακριβώς αυτή: να κάνω το κοινό να πέσει στο πάτωμα, σπαρταρώντας από τα γέλια τόσο πολύ, που κανα-δυο να λιποθυμίσουν κιόλας…»