«Βυσσινόκηπος» σε απευθείας μετάδοση στο Μέγαρο!

Με σκηνικό του τις αρχές του καταιγιστικού 20ου αιώνα, το τελευταίο θεατρικό αριστούργημα του Άντον Τσέχοφ, ο Βυσσινόκηπος, αποτυπώνει μια στιγμή οδυνηρών αλλαγών στην ιστορία της Ρωσίας, καθώς η χώρα βαδίζει μοιραία προς το 1917 και ο παλιός κόσμος παραπαίει στο χείλος μεγάλων ανατροπών.
Ο σκηνοθέτης Χάουαρντ Ντέιβις -ειδήμων του ρωσικού ρεπερτορίου στο βρετανικό θέατρο- και ο συγγραφέας Άντριου Άπτον ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια παραγωγή διασκεδαστική και συγκινητική και με μια λαμπρή ομάδα ηθοποιών, αποδίδουν αφοπλιστικά το άγριο σφρίγος και τη διαπεραστική μελαγχολία των έργων του Τσέχοφ.

Η νέα απόδοση του έργου από τον Αυστραλό συγγραφέα, Άντριου Άπτον (διευθύνει τον Θεατρικό Θίασο του Σίντνεϊ με την γυναίκα του, ηθοποιό, Κέιτ Μπλάνσετ) επιχειρεί ένα διαφορετικό ταξίδι στον κόσμο του Τσέχοφ, αποφεύγει τα συναισθηματικά στερεότυπα και τη ρομαντική νοσταλγία, που παραδοσιακά χαρακτηρίζει τις βρετανικές παραστάσεις των έργων του Ρώσου συγγραφέα και επιλέγει μια πιο σκληρή γραφή, με υπερσύγχρονο, ανελέητο λεξιλόγιο.

Ο Βυσσινόκηπος, ένα από τα πιο σημαντικά δραματικά ντοκουμέντα του 20ου αιώνα, γράφτηκε το 1903, ένα χρόνο πριν ο Τσέχοφ πεθάνει στα 44 χρόνια του, από τη φυματίωση, που τον ταλαιπωρούσε από τα νεανικά του χρόνια, στη γερμανική λουτρόπολη Μπάντενβάιλερ, στο Μαύρο Δάσος. Λίγο μετά τον θάνατό του, το 1904, δόθηκε η πρώτη παράσταση στη Μόσχα και το κοινό, στο τέλος της, χειροκροτούσε όρθιο επί πολύ ώρα, αποχαιρετώντας έναν μοναδικό συγγραφέα, που με το έργο του έκανε μια μεγάλη, αθόρυβη επανάσταση στη λογοτεχνία και το θέατρο: πρώτος αυτός βυθίστηκε στα ρεύματα της συνείδησης των ηρώων του, προαναγγέλλοντας τον μοντερνισμό.

Ο Βυσσινόκηπος καταπιάνεται με τη φεουδαρχική αριστοκρατία που οδεύει προς την πτώση της ενώ η καινούργια οικονομική πραγματικότητα προελαύνει. Ο Λοπάτκιν, γόνος των υπηρετών της οικογένειας της Ρανιέφσκαγια, αγοράζει από τους απερίσκεπτους και ξεπεσμένους αφέντες το κτήμα τους, γίνεται ο νέος ιδιοκτήτης του σπιτιού, στο οποίο ο παππούς του «δεν επιτρεπόταν να μπει ούτε στην κουζίνα του». Θα κατακερματίσει το φέουδο και θα χτίσει παραθεριστικές κατοικίες, για να πληρώσει τα χρέη των προκατόχων του. Στο περιθώριο της κεντρικής ιστορίας, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες υπαινίσσονται ένα μέλλον αλλαγών και δικαιοσύνης . Ο αιώνιος φοιτητής Τροφίμοφ προβλέπει την εξέγερση, οι εκλεκτοί δεν θα κληρονομήσουν τη γη, αν δεν την δουλέψουν.

Η εκδήλωση που θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Μουσικής γίνεται σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο και τη Βρετανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος έχουν ήδη αναμεταδοθεί στην Αθήνα, δύο παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου του Λονδίνου: Ο Βασιλιάς Λιρ, με τον Ντέρεκ Τζάκομπι, σε σκηνοθεσία Μάικλ Γκράνατζ και ο Φρανκεστάιν, με τους Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και Τζόνι Λι Μίλερ, σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ.