Η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία. Είναι πολύ μεγαλύτερη. Ογδόντα εκατομμύρια άνθρωποι, σε σύγκριση με δέκα εκατομμύρια. Από γεωγραφική, πολιτική, στρατηγική άποψη, ανήκει σε μια διαφορετική κατηγορία, είναι ο φυσικός ηγέτης του αραβικού κόσμου και η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό. Πολλά από τα προβλήματα των κατοίκων, όμως, είναι τα ίδια. Η Τύνιδα και το Κάιρο διαφέρουν μόνο ως προς το μέγεθος. Αν εκραγεί όμως η Αίγυπτος, η έκρηξη θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Αιγύπτιοι βγαίνουν στους δρόμους. Η λεγόμενη «άνοιξη του Καϊρου», το 2005, γέννησε ελπίδες για ειρηνικές μεταρρυθμίσεις και ελεύθερες εκλογές. Αλλά οι ελπίδες συνετρίβησαν γρήγορα από τα κατασταλτικά μέτρα και τους νόμους της έκτακτης ανάγκης. Το 2008 έγιναν ταραχές για τις τιμές των τροφίμων στη Μαχάλα ελ Κούμπρα, αλλά κι αυτές κατεστάλησαν γρήγορα.

Οι ταραχές της Τρίτης πάντως έχουν διαφορετικό χαρακτήρα, γράφει ο Σάιμοντ Τίσνταλ στον Guardian. Οι διαδηλωτές στο Κάιρο δεν αρκέστηκαν να σχηματίσουν μικρές ομάδες και να φωνάζουν, όπως συμβαίνει συνήθως. Δεν έμειναν σε μια θέση. Ενώθηκαν με άλλους, και πραγματοποίησαν πορείες. Σε πολλές περιπτώσεις, η αστυνομία δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να τους σταματήσει.

Αυτό έβγαλε τον πρόεδρο Μουμπάρακ και τους υπουργούς του από τη μακαριότητά τους. Ο υπουργός Εσωτερικών Χαμπίμπ αλ-Αντλι είχε δηλώσει νωρίτερα ότι δεν είχε αντίρρηση να γίνουν συγκρατημένες διαδηλώσεις από μικρές ομάδες. Αλλά οι μαζικές και ανεξέλεγκτες διαδηλώσεις προς την Πλατεία Ταχρίρ ήταν κάτι διαφορετικό -και πολύ επικίνδυνο.

Διαφορετική ήταν και η οργάνωση των διαδηλώσεων, θυμίζοντας Τυνησία, αλλά και Ιράν το 2009. Η μεγαλύτερη οργάνωση της αντιπολίτευσης, η εκτός νόμου Μουσουλμανική Αδελφότητα (την οποία χρησιμοποιεί το καθεστώς για να εκβιάζει τη δυτική υποστήριξη), αρνήθηκε να λάβει μέρος. Μακριά έμεινε και ο «αντάρτης του κατεστημένου», πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας Μοχάμαντ Ελ-Μπαραντέι.

Στις διαδηλώσεις που έγιναν σε αρκετές πόλεις έλαβε μέρος μια αυθόρμητη συμμαχία φοιτητών, ανέργων, βιομηχανικών εργατών, διανοουμένων, φιλάθλων και γυναικών, που επικοινωνούσαν μέσω Twitter και Facebook. Η αστυνομία δεν μπορούσε να τους παρακολουθήσει -και όπως είναι φυσικό, κατέφυγε στη βία. Η Αίγυπτος έχει ήδη τους νεκρούς της. Δεν έχει όμως ακόμα μια Νεντά, όπως οι Ιρανοί.

Διαφορετική είναι επίσης η γλώσσα και ο συμβολισμός. Το 2005, το βασικό σύνθημα ήταν «Αρκετά!» Σήμερα είναι «Παρά πολύ, για πάρα πολύ καιρό!»

«Μουμπάρακ, η Σαουδική Αραβία σε περιμένει!» φώναζαν οι διαδηλωτές, αναφερόμενοι στο καταφύγιο που ζήτησε ο πρώην ηγέτης της Τυνησίας Μπεν Άλι. «Έξω! Έξω! Επανάσταση μέχρι τη νίκη!» φώναζε μια ομάδα μανάδων, με τα μωρά τους στην αγκαλιά. Στο Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και άλλες πόλεις, οι διαδηλωτές απαιτούσαν την πτώση του καθεστώτος.

Αλλά η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία. Είναι ένα πολύ πιο αποτελεσματικό αστυνομικό κράτος. Ο πρόεδρος είναι σκληρός και κυνικός. Ο στρατός και η κυρίαρχη ελίτ ενισχύονται από τους Αμερικανούς με δύο δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο -και στους Αμερικανούς δεν αρέσουν οι επαναστάσεις. Ο 82χρονος Χόσνι Μουμπάρακ, που κυβερνά εδώ και 30 χρόνια, είναι άνθρωπος της Ουάσινγκτον. Και σύμφωνα με διπλωματικά έγγραφα που διέρρευσαν στην Wikileaks, σκοπεύει να πεθάνει στη θέση του -και να τον διαδεχθεί ο γιος του.

Η επανάσταση δεν έχει αρχίσει ακόμη στην Αίγυπτο. Αν, πάντως, ο Μουμπάρακ πέσει, οι επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες -για το Ισραήλ και την ειρηνευτική διαδικασία, για το Ιράν, για την αμερικανική επιρροή στη Μέση Ανατολή, για το μέλλον του Ισλάμ, τόσο του μετριοπαθούς όσο και του αντιδυτικού. Και, φυσικά, για τα 80 εκατομμύρια Αιγύπτιους.

«Η θέση μας είναι ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι σταθερή και αναζητεί τρόπους να απαντήσει στις νόμιμες ανάγκες και συμφέροντα του αιγυπτιακού λαού» δήλωσε την Τρίτη η Χίλαρι Κλίντον. Το ίδιο πίστευαν βέβαια οι Αμερικανοί και για την Τυνησία. Οι βιαστικές δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών προδίδουν την ανησυχία της.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ειδήσεις Σήμερα: