Νέα Υόρκη: Λίγες γυναίκες με αρθρίτιδα ισχίου αθλούνται αρκετά ώστε να αποφύγουν την ανικανότητα/αναπηρία, σύμφωνα με νέα ιαπωνική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Rheumatology.

Η μετριοπαθούς έντασης σωματική άσκηση μπορεί να συμβάλλει στην ανακούφιση του πόνου, την ενίσχυση της λειτουργίας και την πρόληψης της ανικανότητας στα άτομα με οστεοαρθρίτιδα.

Ο Δρ Soichiro Hirata της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Kobe μέτρησε την σωματική δραστηριότητα 65 γυναικών με σοβαρή οστεοαρθρίτιδα ισχίου. Όλες συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν έναν αισθητήρα επιτάχυνσης, ο οποίος φοριέται στον καρπό και εντοπίζει την δραστηριότητα καθώς και την έντασή της.

Οι επιστήμονες κατέγραψαν μείζονες διαφορές στα επίπεδα δραστηριοποίησης μεταξύ των συμμετεχόντων, με τις πιο δραστήριες γυναίκες να ξοδεύουν οκτώ φορές περισσότερο χρόνο κινούμενες συγκριτικά με τις γυναίκες που έκαναν καθιστική ζωή. Μόλις εννέα ασθενείς ξόδευαν περισσότερα από 30 λεπτά την ημέρα σε μέτριας έντασης σωματική άσκηση. Είκοσι οκτώ ασθενείς (38%), θεωρήθηκαν αδρανείς. Συγκριτικά με τις υπόλοιπες συμμετέχουσες, αυτές ξόδευαν 5,6 λεπτά σε μέτριας έντασης σωματική άσκηση ημερησίως έναντι 22,9 λεπτών.

Οι αδρανείς ασθενείς ήταν μεγαλύτερες ηλικιακά, περπατούσαν πιο αργά και ήταν πιθανότερο να έχουν σοβαρή ή τελικού σταδίου αρθρίτιδα.

Μεταξύ των γυναικών με τη σοβαρότερη αρθρίτιδα, εκείνες που ήταν άνεργες ήταν πιθανότερο να είναι αδρανείς. Αλλά η σοβαρότητα της νόσου δεν επηρέαζε την πιθανότητα της αδράνειας στις γυναίκες που εργάζονταν.

Δεν είναι ξεκάθαρο, αν η επαγγελματική απασχόληση από μόνη της βοηθά τις γυναίκες αυτές να μένουν σωματικά δραστήριες, ή αν τα υψηλά επίπεδα σωματική δραστηριοποίησης τους επιτρέπουν να λειτουργούν αρκετά καλά ώστε να συνεχίζουν να εργάζονται.

health.in.gr

Ειδήσεις Σήμερα: