Saab 9-7x: Ο θείος από το… Αμέρικα

Μιχάλης Κατωπόδης

Για κάθε εταιρία κύρους που σέβεται τον εαυτό της, η ύπαρξη ενός πολυτελούς SUV στη γκάμα της αποτελεί must, αν όχι και έναν καλό λόγο αύξησης των εσόδων, με βάση την πορεία της κατηγορίας τα τελευταία χρόνια. Κάπως έτσι αντιμετώπισε το θέμα και η Saab, όπου μπορεί να άργησε μεν, έκανε όμως το μεγάλο βήμα και παρουσίασε το πρώτο τετρακίνητο όχημα στην ιστορία της.

Γι΄ αυτήν ακριβώς την… ιστορία -και λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας- αποφασιστική στην εξέλιξη του 9-7x στάθηκε η συμβολή της GM, η οποία προμήθευσε τη σουηδική εταιρία με όλα τα αναγκαία για το εγχείρημα. Συγκεκριμένα προσέφερε το μεσαίο της σε μέγεθος πάτωμα – που χρησιμοποιεί το Chevrolet Trailblazer- δύο μεγάλου κυβισμού κινητήρες και πολλά ακόμα στοιχεία που μείωσαν το χρόνο και το κόστος εξέλιξης της όλης προσπάθειας.

Το τελικό αποτέλεσμα φέρει βεβαίως την υπογραφή της Saab, στην πράξη όμως, αποδεικνύεται περισσότερο «αμερικάνικο» από ότι θα ταίριαζε στην ευρωπαϊκή αγορά. Κάτω από το ογκώδες και αντικειμενικά καλαίσθητο αμάξωμα οι μηχανικοί της εταιρίας -θα έλεγε κανείς- τοποθέτησαν ο,τι βρήκαν στα ράφια της GM, περιορίζοντας, δυστυχώς, στο ελάχιστο την προσπάθεια εξέλιξης νέων συστημάτων.

Αυτό γίνεται άμεσα εμφανές αν κρίνει κανείς το όλο αποτέλεσμα σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Εδώ, φυσικά, υπάρχει το ελαφρυντικό ότι το 9-7x αποτελεί την πρώτη προσπάθεια της Saab, στην πράξη όμως αρκετές πτυχές του χαρακτήρα του δεν «δουλεύτηκαν» όσο θα έπρεπε.

Το κύριο βάρος έπεσε στην εξωτερική εμφάνιση και το εσωτερικό φινίρισμα, τομείς στους οποίους το αυτοκίνητο κάθε άλλο παρά δείχνει να υστερεί. Η χρήση ξύλου και δέρματος στην καμπίνα των επιβατών αναδεικνύει τον πολυτελή χαρακτήρα του, κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει και το πληρέστατο επίπεδο εξοπλισμού.

Η πολιτική της Saab υπαγορεύει μία μόνο έκδοση ανά κινητήρα, εφοδιασμένη με ο,τι μπορεί να ζητήσει ο υποψήφιος αγοραστής. Ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα και θερμαινόμενα καθίσματα, διζωνικός κλιματισμός, ηλιοροφή, εξάδισκο ηχοσύστημα της Bose και πολλά άλλα στοιχεία το καθιστούν ιδιαίτερα ανταγωνιστικό, σε σχέση τουλάχιστον με κάποιες άλλες προτάσεις που απαιτούν ένα σημαντικό επιπλέον τίμημα ώστε να έρθουν στο ίδιο, εξοπλιστικά, επίπεδο.

Από την άλλη, πάντως, ο πίνακας των οργάνων, όπως και η κεντρική κονσόλα, κάνουν άμεσα εμφανή την καταγωγή των υλικών, παρά τις όποιες προσπάθειες διασκέδασης των εντυπώσεων με τη χρήση των κλασικών αεραγωγών και της μίζας στη γνωστή θέση, ανάμεσα στα μπροστινά καθίσματα.

Η θέση οδήγησης είναι ιδιαίτερα αναπαυτική, δεν προσφέρει όμως καμία πλευρική στήριξη στις απότομες αλλαγές κατεύθυνσης. Τα πεντάλ, στην έκδοση 5.3i, ρυθμίζονται ηλεκτρικά καθ΄ ύψος, ώστε να έρθουν ακριβώς στα μέτρα του οδηγού. Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, δεν ισχύει και για το τιμόνι, που ρυθμίζεται μόνο στον κατακόρυφο άξονα και μάλιστα σε συγκεκριμένες θέσεις.

Στο δρόμο η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από το σύστημα διεύθυνσης είναι σχεδόν ανύπαρκτη, πράγμα μάλλον αναμενόμενο για το χαρακτήρα του αυτοκινήτου, ενώ η ασάφεια είναι λίγο μεγαλύτερη από ότι θα θέλαμε. Οι κλίσεις των αναρτήσεων χαρακτηρίζονται λογικές, ο σχεδιασμός τους, όμως, δεν συνάδει με τα σύγχρονα πρότυπα.

auto.in.gr