Η ιταλική ταινία του Μ.Μπελόκιο με αντικείμενο τη δολοφονία Μόρο γοήτευσε τη Μόστρα

51

Μία τρίτη εξαίρετη ιταλική ταινία με πολιτικές προεκτάσεις, η Buongiorno Notte (Καλημέρα νύχτα) του Μάρκο Μπελόκιο γύρω από την απαγωγή και δολοφονία του Αλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες το 1978, γοήτευσε την Πέμπτη το 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας μετά τους Ονειροπαρμένους του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και τα Κρατικά Μυστικά του Πάολο Μπενβενούτι.

Με την υπόθεση Μόρο καταπιάστηκαν στο παρελθόν και άλλες ταινίες, μαζί και ο Έλιο Πέτρι στη θαυμάσιο έργο του Todo Modo με τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ στο ρόλο του Ιταλού πρωθυπουργού. Στη δική του ταινία, ο Μπελόκιο επιλέγει την πλευρά των απαγωγέων για να αφηγηθεί την ιστορία του.

Μία νεαρή γυναίκα, η Κιάρα -την οποία υποδύεται η Μάγια Σάνσα- παρουσιάζεται με τον ένα από τους άλλους τρεις απαγωγείς προκειμένου να νοικιάσει ένα διαμέρισμα, προσποιούμενη ότι είναι παντρεμένη μαζί του. Μέσα από τις αντιδράσεις της σκιτσάρεται η όλη υπόθεση.

Με την επιμονή αρχικά των τρομοκρατών που μάταια πιστεύουν ότι η πράξη τους θα οδηγήσει σε επανάσταση του προλεταριάτου, ενώ στην πραγματικότητα ο λαός αντιμετωπίζει με φρίκη την απαγωγή, με τα όνειρα της Κιάρα για μια κομμουνιστική επανάσταση αντίστοιχη μ εκείνη της Ρωσίας και στη συνέχεια με τις αμφιβολίες και τους δισταγμούς της.

Ταυτόχρονα ο Μπελόκιο δεν αποφεύγει να υποδείξει την ευθύνη της ίδιας της ιταλικής κυβέρνησης των Χριστιανοδημοκρατών που μέσω του Πάπα αρνήθηκε να ανταλλάξει τον Μόρο με φυλακισμένα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών, προτιμώντας να δημιουργήσει ένα μάρτυρα για τους δικούς της πολιτικούς σκοπούς.

Οι τελευταίες σκηνές με τα πρόσωπα των πολιτικών της εποχής και τον Πάπα να ευλογεί τα πλήθη είναι από τις πιο δυνατές σκηνές μιας καλογυρισμένης, με σωστό ρυθμό ταινίας, που έγινε δεκτή με θερμά χειροκροτήματα από κοινό και κριτικούς και που αναμένεται να κερδίσει ένα από τα βραβεία της φετινής Μόστρας που θα απονεμηθούν το βράδυ του Σαββάτου.

Μια ακόμη πολύ καλή ταινία που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα της Πέμπτης ήταν η ρωσική Η επιστροφή, πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Αντρέι Ζβιαγκίντσεβ. Ταινία που περιγράφει τη σχέση ανάμεσα σ έναν αποξενωμένο πατέρα (έλειπε από το σπίτι 12 ολόκληρα χρόνια) και τους δυο γιους του.

Μαζί τους ο πατέρας θαρχίσει ένα ταξίδι, πρώτα για για ψαρεμα και στη συνέχεια σ ένα έρημο νησί, όπου πατέρας και παιδιά (ιδιαίτερα ο μικρότερος γιος) έρχονται σε σύγκρουση με τραγικά αποτελέσματα. Πρόκειται για μία ταινία σκηνοθετημένη με φρεσκάδα, με εικόνες ποιητικές, που ταυτόχρονα είναι κι ένα σχόλιο πάνω στις σχέσεις της νέας ρώσικης γενιάς με τους ανθρώπους του παλιού καθεστώτος.

Στα όρια του ελαφρού πορνό κινήθηκε η κορεάτικη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος, Μια Καλή Σύζυγος Δικηγόρου του Σάνγσου Ιμ, που αναφέρεται στις σεξουαλικές σχέσεις μιας οικογένειας. Απογοητευτική στο σύνολό της ταινία, αν και περιέχει μερικές καλές, διανθισμένες με χιούμορ, σκηνές (η οικογένεια ξαπλωμένη σένα μεγάλο κρεβάτι ν ακούει τις σεξουαλικές εκμυστηρεύσεις της γιαγιάς) και μια καλή ερμηνεία από την πρωταγωνίστρια Μουν Σορί, βραβευμένη πέρσι στη Βενετία για το ρόλο της στην πολύ καλή ταινία Οάσις.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ