Ιστορικό Αρχείο

Η ελληνική ψυχή και η απόφαση της αυθόρμητης θυσίας

Στερνός τρανός εκπρόσωπος μιας μεγάλης κουλτούρας, που εμείς οι ίδιοι αφανίσαμε

Δεν θέλω να με χειροκροτούν για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, αλλά για την καλλιτεχνική μου απόδοση

«Aποζημιώθηκε ο λαός με τις ποδαράτες λαϊκές δεξιώσεις που ωργάνωσαν οι παλατιανοί στα Ανάκτορα του Τατοΐου (δύο χιλιάδες καλεσμένοι επί τρεις ημέρες συνεχώς) για να χαιρετήσουν το βασιλικό ζευγάρι των νεονύμφων, να πιουν δυό δάχτυλα μπύρα ή ένα σάντουιτς και νάχουν την τιμή ν’ ακούνε απ’ το μεγάφωνο τις διαταγές των ευγενεστάτων παλατιανών»

«Ο Βασιλεύς Παύλος αναπαύεται από σήμερα κοντά στους προγόνους του στον οικογενειακό του τάφου του Τατοΐου. Η κηδεία του έγινε την 10η πρωινή από τον Μητροπολιτικό Ναό»

Ανήλθε στον ελληνικό θρόνο σε ηλικία 24 ετών, στις 7 Μαρτίου του 1964, ύστερα από τον θάνατο του πατέρα του, Βασιλιά Παύλου.

«Όταν εισήλθε στην αίθουσα ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ήταν κάτωχρος και κατηυθύνθη αμέσως προς τον Αρχιεπίσκοπο και ασπάσθηκε το Ιερό Ευαγγέλιο»

Η βυζαντινή ζωγραφική δεν προσπαθεί να λογικοποιήσει το μυστήριο της πίστεως, αλλά βρίσκει τρόπους να το παρουσιάσει με μέσα πλαστικά

Οι αληθινοί καλλιτέχνες δημιουργούν ζώντας και επιβιώνουν δημιουργώντας

Ο «μύθος Μαρκεζίνη»

Ερχόταν από παντού σα ζεστός ανασαμός η ψευδαίσθηση της ελευθερίας

Τα μουσικά «σχήματα» και οι μεγάλες μουσικές επιτυχίες μιας θρυλικής εποχής

Σε τέτοιες στιγμές ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο δίπλα του να ζεσταθεί

Ο μεγαλύτερος άγιος ή ο μεγαλύτερος αμαρτωλός ολόκληρης της Ρωσίας

Όταν ο θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου απευθυνόταν στους νέους κάθε εποχής

«Μου αρέσει μ' ένα διαβολεμένο τρόπο να είμαι πάντα στις μειοψηφίες»