Η σφαγή της Τριπολιτσάς ήταν το αποτέλεσμα ενός αυθόρμητου ξεσπάσματος υπόδουλων ανθρώπων με συσσωρευμένα αισθήματα εκδίκησης που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν ηγέτες χωρίς ηθικό κύρος και με αδύναμη εξουσία πάνω τους
Οσοι δεν το έχετε δει ακόμη, δείτε το Don't look up όπου το βρείτε διαθέσιμο. Μιλάει γι' αυτήν ακριβώς την αβάσταχτη ελαφρότητα του ανθρώπινου γένους.
Στην πιο πρόσφατη οντισιόν προκρίθηκε μετά βαΐων και κλάδων ως νέος Σπάρτακος ο Νόβακ Τζόκοβιτς
Οπως έγραφε ο Καραμανλής στον βασιλιά Κωνσταντίνο την 9η Νοεμβρίου του 1967: «Η Τυραννία είναι μοιραία συνέπεια του εκφυλισμού της Δημοκρατίας»
Ενα σημαντικό ποσοστό, λόγου χάριν, των συμπατριωτών μας, παραμονές του 2022 μετά Χριστόν, πιστεύει στο «μάτιασμα», λες και δεν πέρασε ούτε μία μέρα από το 1958, όταν ο Αλέκος Σακελλάριος γύρισε την ταινία «Η κυρά μας η μαμμή», με τη Γεωργία Βασιλειάδου στον ρόλο της ξεματιάστρας και τον Ορέστη Μακρή στον ρόλο του γιατρού…
Τα Χριστούγεννα του 1967 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει κλείσει - ήδη από τον Μάρτιο του ίδιου έτους - τα εξήντα του. Με τα μέτρα εκείνης της εποχής θεωρείται πως έχει πατήσει κιόλας στην τρίτη ηλικία
Το ενδιαφέρον με την «Πυραμίδα Πόντσι» είναι ότι δύνασαι να την εφαρμόσεις και στις κοινωνικές σου σχέσεις
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο - όπως ορθά επισημαίνει ο Πιζάνιας - ορισμένοι από αυτούς τους εθελόδουλους στοιχήθηκαν από νωρίς στο πλευρό της Επανάστασης.
Η Van Steen θέτει ως αφετηρία της πολύχρονης έρευνάς της τη ζοφερή περίοδο που η Ελλάδα αναζητούσε εναγωνίως σημαία ευκαιρίας για χιλιάδες ορφανά κι εγκαταλελειμμένα παιδιά, κυριολεκτικά αδέσποτα στις πόλεις και στα χωριά της: τόσο κατά τη διάρκεια όσο κι ευθύς μετά την τυπική λήξη του Εμφυλίου Πολέμου (1949)
Η «πράκτορας Σόνυα» του Μπεν Μακιντάιρ, κατά κόσμον Ούρσουλα Κουτσίνσκι, έχει τόσες ομοιότητες με τον Κιμ Φίλμπι όσες και διαφορές.
Εχω επαναλάβει πολλές φορές, από τότε που πήρε τα πάνω της η κίνηση των αντιεμβολιαστών, όχι μόνο στην Ελλάδα, ότι δεν συγκαταλέγομαι στους αισιόδοξους για την έκβαση.
Ειλικρινά, δεν πίστευα ποτέ ότι θα έφθανα στο θλιβερό σημείο να παραθέσω τόσα αυταπόδεικτα ιστορικά παραδείγματα, με το λίπασμα της κοινοτοπίας τους κυριολεκτικά βουτηγμένο στο αίμα γενεών και γενεών, προκειμένου να αναδείξω την αβάσταχτη ελαφρότητα του Αρη Σερβετάλη.
Τον καιρό που πηγαίναμε σχολείο, μακαρίζαμε ή οικτίραμε τους συμμαθητές μας αναλόγως με την «οικογενειακή» τους «κατάσταση» -στον βαθμό που μπορούσαμε, φυσικά, να την κατανοήσουμε.
Η μακάβρια μπακαλική του Ναπολέοντα κατέστη κοινός τόπος των στρατιωτικών επιτελείων όλης της υφηλίου τους επόμενους αιώνες: τόσο το λάδι, τόσο το ξίδι, τόσοι οι νεκροί, τόσοι οι τραυματίες, προχωράμε ή δεν προχωράμε, το κάνουμε ή δεν το κάνουμε…
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έγραψε τη «Δημοκρατία στο απόσπασμα» εν θερμώ το 1972, εν μέρει στον Καναδά (Τορόντο) κι εν μέρει στη Σουηδία (Στοκχόλμη)· κυκλοφόρησε πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1974
Εάν υφίσταται μια «σταθερά» στα μυθιστορήματα του Χωμενίδη, είναι αυτή ακριβώς η οξύμωρη στάση του: η συμπονετική «ασπλαγχνία» του για τους ήρωές του. Ούτε «καλοί» ούτε «κακοί», έτοιμοι να αναδείξουν τον καλύτερο ή τον χειρότερο εαυτό τους, τα αντανακλαστικά του πληγωμένου θηρίου ή τη μεγαλοψυχία που ούτε οι ίδιοι γνώριζαν ότι διέθεταν
Το 1960 η αμερικανίδα συγγραφέας Χάρπερ Λι (1926-2016) δημοσίευσε το περίφημο μυθιστόρημά της «Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια». Πόσο άρρωστη είναι μια κοινωνία που σκοτώνει ένα κοτσύφι; Που λοιδορεί, συκοφαντεί ή προπηλακίζει έναν πνευμονολόγο; Δεν είναι αστείο πια. Δεν ήταν και ποτέ.
Η Φώφη Γεννηματά μεγάλωσε με την επίγνωση ότι στο σπίτι της καιροφυλακτούν δύο οικογενειακοί μπαμπούλες: η πολιτική και ο καρκίνος.
Η υποκρισία χτυπάει κόκκινο. Ο ηδονοβλεπτικός πουριτανισμός, η διπλή απόλαυση του να «παίρνεις μάτι» και να «καταγγέλλεις», απλώνεται σε όλη την υφήλιο σαν περονόσπορος.
Είναι στη φύση όλων μας η ανθρωπιά· και η απανθρωπιά, παρεμπιπτόντως.
Ξεχάστε όσα ξέρατε από τη Βίβλο. Εν αρχή δεν ην ο λόγος. Εν αρχή ην το like. Αυτός ο υψωμένος αντίχειρας, ο αθώος του αίματος - τρομάρα του - που τον βάζουμε κάτω από κάθε ανάρτηση της αρεσκείας μας, συχνά χωρίς να το πολυσκεφτούμε.
Ο υπουργός Εξωτερικών μάς αποκάλυψε ότι ο πατέρας του πολέμησε στο Βίτσι, αλλά δεν μας αποκάλυψε με ποιανού την πλευρά τάχθηκε.
Πάει καιρός που η «Μέρα της μαρμότας» - με τον Μπιλ Μάρεϊ στον ρόλο του μετεωρολόγου που βιώνει διαρκώς την ίδια μέρα - έχει περάσει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και ουσιαστικά έχει υποκαταστήσει την έννοια του déjà vu
Ο Αδόλφος Χίτλερ (1889-1945) είναι με διαφορά ο αγαπημένος «γρίφος» των ερευνητών του καιρού μας - όσες οι έρευνες, άλλες τόσες και οι προτεινόμενες λύσεις σε έναν «γρίφο» που, μολαταύτα, παραμένει μέχρι σήμερα ουσιαστικά «άλυτος»
Μικροί μεγάλοι γίνανε μαυραγορίτες όλοι / κι αφήσαν όλο τον ντουνιά με δίχως πορτοφόλι. / Ακόμα κι οι γυναίκες τους τη μαύρη κυνηγάνε / τσάντες τσουβάλια κουβαλούν, κανέναν δε ψηφάνε. / Πρωί και βράδυ τρέχουνε στους δρόμους σαν κοράκια / πελάτες ψάχνουν για να βρουν, να γδάρουνε κορμάκια. / Πουλήσαμε τα σπίτια μας και τα […]
Η ουσία είναι πως δεν υπάρχει τίποτε ευκολότερο από το να αποφασίσεις εν μία νυκτί και να «εθνικοποιήσεις» τα ονόματα των πολιτών σου.
Σε όποιον αρέσετε, για τους άλλους δεν θα μπορέσετε. Δεν το είπε ο Ναζωραίος αυτό. Το είπε η Νικολακοπούλου.
Για τον μοναδικό εθισμό που δεν έχω πάρει χαμπάρι να υφίστανται κλινικές απεξάρτησης είναι για τον εθισμό στο διάβασμα
Οταν κάποτε ρώτησα μια στελεχάρα γιατί οι διαφημίσεις telemarketing τυγχάνουν τόσο ευνοϊκής μεταχείρισης, μου διευκρίνισε ότι αυτές απευθύνονται κυρίως σε ένα ειδικό ηλικιακό target group
Τι κοινό έχει ο Κυριάκος Βελόπουλος με τον Ντόναλντ Τραμπ; Για το Twitter, δεν είναι παρά δύο αδίστακτοι διακινητές ψευδών ειδήσεων· εξ ου και μπλόκαρε τους λογαριασμούς τους.
Η φύση δεν είναι μονοθεματική. Δεν πατάει pause στις υπόλοιπες καταστροφές όποτε μία από αυτές μονοπωλεί το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων και των τηλεθεατών
Από καιρού εις καιρόν θυμόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, βγαίνουμε στα μπαλκόνια και τους χειροκροτούμε ή τους αφιερώνουμε τιμητικές «παγκόσμιες ημέρες»
Παντού οι «φωλιές του κούκου», η μία μετά την άλλη, σηκώνουν τη σημαία της εξέγερσης.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στη διετή μέχρι στιγμής εμπειρία της ως Προέδρου της Δημοκρατίας, βρέθηκε ξανά στη δυσάρεστη θέση να αναιρέσει και ουσιαστικά να ακυρώσει μια σωστή απόφασή της με μια λανθασμένη
Πρόσφατα, δύο συγκλονιστικές ταινίες, μια από τη Συρία και μια από την Τυνησία, παραβίασαν τη θερινή μας ραστώνη και ήχησαν στα μάγουλά μας σαν δυνατά σκαμπίλια
Εχω την αίσθηση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όμοια με τους πιο πολλούς από τους κοινοβουλευτικούς άνδρες της - κατά Λαβρόφ - επάρατης Δύσης, δεν φανταζόταν ούτε στα πιο τρελά του όνειρα ότι θα βρισκόταν κάποτε στη δεινή θέση να αντιμετωπίσει ανάλογα διλήμματα με τους «αγιοποιημένους» αυταρχικούς ηγεμόνες της Ανατολής
Ποιος ήταν ο Καζαντζάκης και ποιος ο Καζαντζίδης· ποια η Δημουλά και ποια η Δημουλίδου
Η επιλεκτική μνήμη, αγκαζέ με την επιλεκτική στατιστική, καλύπτουν αυτό το δυσάρεστο χάντικαπ αποδείξεων και μας προσφέρουν κάθε φορά στο πιάτο τον «δράστη» της προτίμησής μας.
Η προσευχή δεν έχει μεγαλύτερη επίδραση στην υγεία μας από ένα οιοδήποτε φάρμακο placebo (σκέτη ζάχαρη με νεράκι). Ούτε επιβεβαιώνει την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού, εκτός από το γεγονός ότι, αν υπάρχει, έχει έφεση στο χιούμορ. Το κατάμαυρο.
Η χαζομάρα είναι μεταδοτική. Διασφαλίζει με «έξυπνους» θεσμούς την υψηλή μεταδοτικότητά της.
Ισως να ήταν πιο έντιμο εκ μέρους μας, εάν στη θέση του αφοριστικού «η αλήθεια είναι…», χρησιμοποιούσαμε το πιο ακριβές «πιθανολογούμε ότι…», αλλά και πάλι, τότε θα δίναμε την όχι πάντοτε σωστή εντύπωση ότι η ιστορική έρευνα δεν είναι παρά μια συρραφή εικασιών, εξίσου ευάλωτων με τους μύθους.
Το πολυβραβευμένο και υποψήφιο για Οσκαρ ντοκιμαντέρ «Για τη μικρή Σαμά» (2019) είναι κυριολεκτικά χειροποίητο, σχεδόν όλο γυρισμένο με την κάμερα στο χέρι της Γουάντ αλ Κατέμπ
Η νέμεση του 2010 αποκάλυψε τη «γύμνια» της μεσαίας τάξης παντού: την επιδερμική οικονομική της επιφάνεια, την πολιτιστική της ρηχότητα, ακόμη και την εύθραυστη φύση των, υποτίθεται, ακλόνητων οικογενειακών θεμελίων.
Οπως θα μας συμβούλευε και ο Νικολό Μακιαβέλι, που κάτι περισσότερο διδάχθηκε στο πετσί του με τον σκληρό τρόπο από ευμένειες και δυσμένειες ηγεμόνων: «Δεν σε σέβονται όταν σε αγαπούν· σε σέβονται όταν σε φοβούνται». Αναμφίβολα θα συμφωνούσαν μαζί του τόσο ο Βλαντίμιρ Πούτιν όσο και ο Αλεξάντερ Λουκασένκο.
Οι δικοί μας ακροδεξιοί φωστήρες ήταν τόσο τσακάλια στην εξωτερική πολιτική, ώστε την ίδια εποχή που αναθεμάτιζαν το VMRO, άναβαν κερί στο όνομα του Βίκτορ Ορμπαν που, με τη σειρά του, λάτρευε το VMRO
Ανεξιχνίαστη η συνείδηση καθενός μητροπολίτη χωριστά. Αλλος νιώθει την ανάγκη να διαφυλάξει την υγεία του ποιμνίου του και άλλος να ανακαλύψει τη συνωμοτική προαναγγελία της πανδημίας σε κάποιο παλιό τεύχος του Αστερίξ
Στο τέλος της ημέρας; «Ολα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή…». Με το συμπάθιο, Μαρκ, αλλά προηγήθηκε η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ηγείται της Νέας Δημοκρατίας, μιας πολυσυλλεκτικής παράταξης με κεντροδεξιό προσανατολισμό
Oλες οι θρησκείες διέδωσαν και διαδίδουν ένα οικουμενικό μήνυμα ανακούφισης και τρομοκράτησης των πιστών.
Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης, που θα κέρδιζε το 1979 την παγκόσμια αναγνώριση και το βραβείο Νομπέλ ως Ελύτης (ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ήδη σε χρήση από το 1935), δεν ήταν πια νέος όταν, το 1959, δημοσίευε το «Αξιον εστί»
Haters υπάρχουν από τότε που υπάρχει hate (ανέκαθεν, δηλαδή) και όσοι χειραγωγούν τους haters, οι αποκαλούμενοι και διαχειριστές μίσους, εμφανίζονται περίπου ταυτόχρονα με τους haters
Και ο λαός; Ο περήφανος λαός που, εκτός ολίγων λαμπρών εξαιρέσεων, το ρίχνει διαρκουσών των δικτατοριών στα τσάμικα και αμέσως μετά στις διαδηλώσεις; Αυτή είναι μια άλλη πικρή ιστορία.
Αυτές τις ημέρες, της πανδημίας και του εγκλεισμού, διαβάζουμε διάφορες τερατολογίες
Πιο κοντά στην αλήθεια θα βρεθούμε εάν χαρακτηρίσουμε την Εκκλησία ως «κυβερνητική». Με ελάχιστες ατομικές τιμητικές εξαιρέσεις, η Εκκλησία υπηρετούσε πιστά όποιον κατείχε την εξουσία
Κανένα πλάσμα δεν είναι επαρκέστερα εξοπλισμένο και προσαρμοσμένο στο περιβάλλον του από τον βλάκα - τον καθαρόαιμο βλάκα, τον ανόθευτο
Το πρόβλημα με την κρυογονική, όπως και με κάθε άλλη μέθοδο επιβράδυνσης, αναστολής ή και ανάκλησης της φυσικής φθοράς, είναι ακριβώς αυτό: δεν έχουμε βρει τρόπο - ούτε και διαφαίνεται στον ορίζοντα ότι θα βρούμε - για να εμποδίσουμε την καταστροφή δισεκατομμυρίων κυττάρων
Για να αντέχει ο μύθος στη βάσανο της αληθείας πρέπει να υπάρχει λόγος σοβαρός.
Εάν δεν συμφωνεί η ιστορία με τις πεποιθήσεις σου, τόσο το χειρότερο για την ιστορία.
Μακριά από τους ρακοσυλλέκτες πληροφοριών. Μακριά από εκείνους τους ρυπαρούς που φυλάσσουν μνήμες. Μακριά από όσους εξακολουθούν με γαϊδουρινό πείσμα να θυμούνται ότι, εάν δεν έσκαγε η βόμβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού, εσύ θα επέμενες σε business as usual.
Είναι πραγματικά απίστευτο πώς αυτή η ταινία γυρίστηκε το 1958 και προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1959, ενώ καλά - καλά δεν είχαν ακόμη κλείσει δέκα χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου.
Τα social media άλλαξαν άρδην αυτή τη διαχρονική συνθήκη, το πανανθρώπινο modus vivendi προκειμένου ο homo sapiens να μην αφανίσει όλο το είδος του, να αφήσει και κανένα δείγμα προς εξέτασιν για τους παλαιοντολόγους του μέλλοντος
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442
