Μια Μέση Ανατολή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Νετανιάχου

Με την Τεχεράνη να είναι παραδομένη στις φλόγες, τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ κρυμμένο σε κρησφύγετο και τον ιρανικό στρατό έρμαιο στις διαθέσεις της ισραηλινής και της αμερικανικής αεροπορίας, το Ισραήλ μπορεί να καυχιέται πως κέρδισε έναν ακόμα πόλεμο. Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου κοιτώντας τον χάρτη της περιοχής μπορεί πλέον με ικανοποίηση να αναφωνήσει πως η μεγαλύτερη πυριτιδαποθήκη του κόσμου είναι πλέον απενεργοποιημένη και η Μέση Ανατολή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του.

Έκανε πράξη αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο

Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατάφερε αυτό που για χρόνια έμοιαζε ακατόρθωτο σχεδόν για κάθε ισραηλινό πρωθυπουργό, δηλαδή να επιτεθεί στην Τεχεράνη, να χτυπήσει συντριπτικά τις στρατιωτικές υποδομές του καθεστώτος, αλλά και να βάλει ταφόπλακα στα σχέδια – αν υπάρχουν- για απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Ιράν. Με ένα προληπτικό χτύπημα – από αυτά που το Ισραήλ συνηθίζει- ξεκίνησε έναν πόλεμο με το Ιράν.

Πληγώθηκε από τους βαλλιστικούς πυραύλους αλλά κατάφερε να κυριαρχήσει λόγω της στρατιωτικής τεχνολογίας που διαθέτει και εν τέλει όταν χρειάστηκε τους Αμερικανούς κατάφερε να τους εμπλέξει σε έναν πόλεμο που δεν ήταν δικός τους. Και όμως ο Νετανιάχου το κατάφερε. Τι και αν ξεκίνησε έναν επιθετικό πόλεμο κατά του Ιράν, κατάφερε να κερδίσει και την υποστήριξη της Ευρώπης που για ακόμα μια φορά βολεύτηκε στον ρόλο του παρατηρητή και του συγγραφέα ανακοινώσεων αλλά και να εμπλέξει τις Ηνωμένες Πολιτείες, βάζοντας τον αμερικανικό στρατό να «χτυπήσει» ιρανικό έδαφος μετά το κάζο του 1979.

Κοιτάει τριγύρω του και δεν βλέπει αντίπαλο

Δυόμιση χρόνια μετά την 7η Οκτωβρίου, το Ισραήλ έχει καταφέρει να εξαλείψει όλους του τους παραδοσιακούς αντιπάλους. Η Χαμάς ανήκει στην ιστορία καθώς η στρατιωτική και πολιτική πτέρυγα της οργάνωσης «ενταφιάστηκε» στα συντρίμμια της Γάζας. Η Χεζμπολάχ μοιάζει με μουσειακό έκθεμα που ακόμα δεν μπορεί να επουλώσει τις πληγές του τελευταίου συντριπτικού πολέμου που δέχθηκε αλλά και της απώλειας του ιστορικού ηγέτη της Χασάν Νασράλα.

Ο Μπασάρ αλ – Άσαντ βρίσκεται στην Μόσχα αφήνοντας την άλλοτε κραταιά Συρία στα χέρια των Ισλαμιστών, ενώ οι Χούθι της Υεμένης δεν συνιστούν σοβαρή απειλή για το Ισραήλ. Οι κρίκοι αυτοί είναι που συνέθεσαν και την αλυσίδα της ισραηλινής επίθεσης στο Ιράν. Μόνο τυχαίο δεν είναι άρα το γεγονός πως το Ισραήλ αφού κατάφερε να τελειώσει με όλους τους συμμάχους της Τεχεράνης και να «καθαρίσει» τα σύνορα του από Χαμάς, Χεζμπολάχ και Συρία, τότε επιτέθηκε στον εγκέφαλο του «Άξονα της Αντίστασης».

Ένας άλλος χάρτης της Μέσης Ανατολής

Η ιστορία δεν τελειώνει όμως εκεί. Ο Νετανιάχου δεν ξερίζωσε μόνο τον Άξονα της Αντίστασης. Είδε το μακρινό 2011 τον Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης να πέφτει νεκρός από τα χέρια των… εξεγερμένων (;) της Βεγγάζης αφού οι Αμερικανοί με τους Γάλλους είχαν φροντίσει να εξοντώσουν τον στρατό του Λίβυου δικτάτορα. Το 2003, λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Σαντάμ Χουσεϊν του Ιράκ «τυφλώθηκε» από το αμερικανικό «σοκ και δέος» στη Βαγδάτη και οδηγήθηκε στον θάνατο, ενώ στην Αίγυπτο οι όποιες φωνές ήθελαν στήριξη του Παλαιστινιακού φιμώθηκαν γρήγορα.

Που θα σταματήσει;

Το ανοιχτό ερώτημα πλέον είναι το πότε θα πατήσει φρένο ο Νετανιάχου και που το Ισραήλ θα σταματήσει σε αυτή την πολεμική κούρσα που τρέχει εδώ και δύο χρόνια κατά κρατών, μαχητών αλλά και αμάχων. Ο πρώτος δεδηλωμένος στόχος του Ιράν θα είναι η καταστροφή των στρατιωτικών δυνατοτήτων του Ιράν, οι βαλλιστικοί πύραυλοι έχουν γίνει ο τρόμος και ο φόβος των Ισραηλινών αλλά και το όποιο πυρηνικό οπλοστάσιο κατέχει η Τεχεράνη.

Το ερώτημα είναι αν θα επιχειρήσει να δολοφονήσει και τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ Από εκεί και πέρα, οι Ισραηλινοί μοιάζει δεδομένο πως θα στραφούν στις χώρες του Κόλπου. Όχι αυτή τη φορά για πόλεμο αλλά για να ολοκληρώσουν τις συμφωνίες του Αβραάμ και να κάνουν πράξη αυτό που κάποτε φάνταζε όνειρο θερινής νυκτός, δηλαδή την ειρήνη με τη Σαουδική Αραβία.

Ερντογάν και Νετανιάχου…και τώρα οι δυο τους

Το μεγάλο ερώτημα είναι ποια θα είναι η επόμενη ημέρα στις σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας. Ερντογάν και Νετανιάχου είναι διαμετρικά αντίθετοι και με ετερόκλητα στρατηγικά συμφέροντα. Ωστόσο, έχουν μάθει να «συμβιώνουν» στην Μέση Ανατολή και να διαχειρίζονται τις εντάσεις στις σχέσεις τους.

Ωστόσο, αυτή η περίοδος είναι τελείως διαφορετική καθώς ο Τούρκος Πρόεδρος κατηγορεί τον Νετανιάχου για την γενοκτονία στη Γάζα μιλώντας ακόμα και για σύγχρονους Χίτλερ ενώ ο Νετανιάχου έχει βάλει στο στόχαστρο τους Τούρκους για τις σχέσεις τους με Τεχεράνη και Χαμάς. Το μεγάλο ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει ο Ερντογάν στον «γάμο» Νετανιάχου και Τραμπ. Θα τραβήξει το σκοινί ερχόμενος σε ρήξη με τις ΗΠΑ ή θα συμβιβαστεί με το γεγονός πως η Μέση Ανατολή είναι πλέον κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Νετανιάχου;