Κρητικό μαχαίρι έβγαλε ο Κασσελάκης, καράβι για Κρήτη παίρνει η αριστερή τάση

Πόλεμος!

Και υπέρ – συντονιστής των τομεαρχών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ εγένετο ο κ. Παύλος Πολάκης! Τα σενάρια των προηγούμενων ημερών – που βασίζονταν σε… κρυφούς πόθους – «κάηκαν»! Και τώρα «έχουμε πόλεμο». Πως το είπε ο πρόεδρος, οι 48 απέναντι του 158 αρίστους; Ε, κάπως έτσι….

Imperium

Ρώτησα έμπειρο και παλιό στέλεχος του κόμματος να μου εξηγήσει αυτή την κίνηση του κ. Στέφανου Κασσελάκη. Αφού μου εξήγησε πως στον κ. Πολάκη ο νέος πρόεδρος οφείλει πολλά για την εκλογή του, μου είπε ότι «η παλαιά τακτική της αντιπολίτευσης που σήκωνε τους τόνους και διαπραγματευόταν με το κ. Αλέξη Τσίπρα και όλο και κάτι έπαιρνε, έχει τελειώσει. Επέβαλε αυτό το οποίο ήθελε, προκειμένου να επιβεβαιώσει το imperium του ηγέτη. Αν όμως ο νέος υπέρ – συντονιστής παρεκτραπεί, τότε δεν θα διστάσει να τον μεταθέσει». Για το τελευταίο δεν είμαι σίγουρος, αλλά για να το λέει κάτι θα «ψυχανεμίζεται»….

«Λευκή αποχή»

Ενδιαφέρον, όμως, έχει επίσης το γεγονός ότι αντικαταστάθηκε από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος – ένας εκ των τριών – ο κ. Νάσος Ηλιόπουλος, βασικό στέλεχος των «6+6» και γενικότερα της αντιπολίτευσης. Μου είπαν πως το ήθελε ο ίδιος. Έτσι διαπιστώνεται μία ιδιότυπη «λευκή αποχή» από δημόσιες θέσεις της αντιπολίτευσης, η οποία πλέον συγκεντρώνει τις δυνάμεις της στο κόμμα και στο επικείμενο έκτακτο συνέδριο. Που αποβλέπει;

Δυσαρέσκεια

Αλλά και το 28 υπέρ – 16 λευκά είναι αξιοσημείωτο. Μεταξύ των 16 εκτός των ακραιφνών αντιπολιτευομένων εντοπίζονται και άλλοι που λέγεται ότι κάτι ζήτησαν και δεν το πήραν, αλλά και βουλευτές που ανήκουν στην προεδρική ομάδα και δεν συμφωνούν με την ανάδειξη του χανιώτη βουλευτή σε υπέρ – συντονιστή. Αυτό δεν είναι καλό σημάδι – όταν μεταξύ των λευκών συγκαταλέγεται η κυρία Ολγα Γεροβασίλη! Δηλαδή το 16 εκφράζει το σύνολο της δυσαρέσκειας στην κοινοβουλευτική ομάδα. Θα παραμείνει ως τέτοιο; Δεν γνωρίζω, αλλά μάλλον δύσκολο το βλέπω….

«Πολακισμός» η νέα γραμμή

Και βεβαίως η Νέα Δημοκρατία βρήκε την ευκαιρία να ταυτίσει τον κ. Κασσελάκη με τον κ. Πολάκη, λέγοντας πως «Ο «πολακισμός» είναι πλέον η επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη φορά με γραβάτα». Και πως «το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ» θα είναι «τοξικό, διχαστικό, στηριγμένο στα πιο φθαρμένα υλικά του παρελθόντος». Ουδέν σχόλιο.

Στο κόμμα

Ποιες είναι τώρα πλέον οι επιλογές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης; Πρωτίστως να αποκτήσει ισχυρά ερείσματα στο κόμμα – κι αν κατορθώσει να το ελέγξει ακόμη καλύτερα! – και να… περιμένει τον νέο πρόεδρο στις ευρωεκλογές. Αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών – με την βοήθεια της … αντιπολίτευσης – είναι καταστροφικό, τότε εκ των πραγμάτων θα θέσει θέμα ηγεσίας και προσανατολισμού. Κι αν κατορθώσει να πάρει το κόμμα – μικρό πλέον και σακατεμένο – θα βάλει την δική της ατζέντα. Μέχρι τότε βέβαια ο χρόνος είναι πολύς και κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί….

Αποχώρηση;

Ωστόσο, είναι ισχυρή η τάση της αποχώρησης κυρίως απλών μελών, αλλά και μεσαίων στελεχών. Αλλά κι ο δρόμος της αποχώρησης δεν είναι σπαρμένος με… ροδοπέταλα! Και κυρίως η ελληνική αριστερά δεν βρίσκεται στο 2001, τότε που ξεκινούσε η «περιπέτεια» του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην «Εποχή»

Στην εφημερίδα «Εποχή» του περασμένου Σαββάτου – μέσω της οποίας εκφράζεται η αριστερή αντιπολίτευση – υπάρχει ένα ενδιαφέρον άρθρο, που συμπυκνώνει τους προβληματισμούς ενός σημαντικού τμήματος της «Ομπρέλας». Μεταξύ άλλων σημειώνεται πως «η φυγή του αριστερού κόσμου από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα διευκολύνει κάθε περαιτέρω δεξιά μετατόπιση και θα αποδυναμώσει το κόμμα σε βαθμό που η ιταλοποίηση της ελληνικής πολιτικής ζωής να φαντάζει το πιο πιθανό σενάριο. Όσο και αν υποτιμούν κάποιοι το ποσοστό που θα μπορούσε να αποσπάσει ένα κόμμα-προϊόν διάσπασης, είναι σίγουρο ότι είναι αρκετό για να κόψει τα φτερά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τη στιγμή που προσπαθεί να ξαναπετάξει».

Άλλες επιλογές

Κι ο αρθρογράφος επισημαίνει μάλιστα πως «Από την άλλη, τι έχουμε να κερδίσουμε, αν φύγουμε με τις καλύτερες συνθήκες; Θα βρουν επιτέλους πολλοί αριστεροί και αριστερές ένα χώρο για τον οποίο δεν θα νιώθουν άσχημα και, άρα, θα παραμείνουν ενεργοί/ες. Όλος αυτός ο κόσμος θα σώσει την πολιτική αξιοπρέπειά του. Έπειτα, μπορεί να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, όπως τη δημιουργία μιας Πράσινης Αριστεράς ή μιας Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας».

Αλλά…

Και καταλήγει «Όμως, μη γελιόμαστε, η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και το ΜΕΡΑ25 δεν θα συμμαχήσουν με τους “αργοπορημένους” αποχωρήσαντες, αλλά θα τους υποβάλουν στα μαρτύρια της μετάνοιας. Θα τους λοιδορούν μέχρι να πουν “ήμαρτον”. Τέλος, το στελεχιακό δυναμικό που θα φύγει δεν είναι φρέσκο και δύσκολα θα μπορέσει να οικοδομήσει ένα νέο πολιτικό εγχείρημα χωρίς ταυτόχρονα να το καθηλώνει»!

Αποστράτευση;

Τούτο πρακτικά σημαίνει πως αν η πλειοψηφία στο υπαρξιακό της δίλημμα quo vadis απάντησε με την μετατόπιση προς τα δεξιά, το δίλημμα της αριστερής τάσης είναι ακόμη πιο οξύ, με την αποστράτευση να είναι μία από τις ισχυρές εκδοχές της….

Ο κ. Σωτ. Βαλντέν

Χθες όμως ήταν η σειρά του κ. Σωτήρη Βαλντέν να «χτυπήσει». Φαίνεται πως δεν καλύπτεται από την «ανακωχή» που «συνομολογήθηκε» στη συνάντηση των κ.κ Στέφανου Κασσελάκη και Νίκου Φίλη. Και μάλιστα με εκφράσεις όπως «UFO» κλπ. Ο κ. Βαλντέν είναι εμφανώς εκνευρισμένος. Λογικό.

Πολλές σκιές

Το ενδιαφέρον στο άρθρο του – στην ιστοσελίδα «Ανοιχτό Παράθυρο» – καταγράφει όλα όσα λέγονται και διακινούνται στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων σε βάρος του κ. Κασσελάκη. Όπως επί παραδείγματι «Ας μιλήσουμε ανοιχτά: ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ένα άτομο εντελώς άσχετο με την Αριστερά, αλλά και με την ελληνική πολιτική, κάτι σαν ένα πολιτικό UFO. Έρχεται ως αλεξιπτωτιστής, με πολλές σκιές στο βιογραφικό του. Προωθήθηκε από ένα άγνωστο επαγγελματικό επιτελείο δημοσίων σχέσεων, με άφθονους πόρους, επίσης αγνώστου προελεύσεως».

Lifestyle

Και πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων ότι «στο βαθμό που η παρουσία του σηματοδοτεί κάτι άλλο από ασχετοσύνη (με συνακόλουθες συνεχείς γκάφες), το προφίλ του Κασσελάκη σε τίποτα δεν σχετίζεται με την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της: Lifestyle πλουσιόπαιδου, που το διαφημίζουν μάλιστα επιθετικά ως το “νέο”, καλύτερη γνώση αγγλικών και καλύτερα πτυχία από τον Μητσοτάκη, ιδεολογία του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία που υλοποίησε το “αμερικανικό όνειρο” και θα το μεταφυτεύσει στην Ελλάδα».