Παρακολουθήσεις: σημαντική η παραδοχή λάθους, όμως χρειάζονται περισσότερες απαντήσεις

Ο πρωθυπουργός στη δήλωσή του έκανε μια σημαντική παραδοχή. Η παρακολούθηση Ανδρουλάκη ήταν λανθασμένη και γι’ αυτό δεν θα την επέτρεπε, εάν το γνώριζε.

Παρότι το είδα να γράφεται, ο πρωθυπουργός δεν είπε απλώς ότι ήταν «νόμιμη, αλλά πολιτικά εσφαλμένη».

Μια τέτοια δήλωση θα ήταν, εάν το σκεφτούμε λίγο, προβληματική. Θα παρέπεμπε στις αλήστου μνήμης δηλώσεις περί «νομίμου και ηθικού» και θα καθιστούσε τον πρωθυπουργό ευάλωτο στην κριτική: «για ποιον λόγο ένας πρωθυπουργός μπορεί να σταματήσει μια νόμιμη διαδικασία;».

Διαβάστε επίσης: Όλα στο φως (και όχι σε λογισμικά) τώρα – η αλήθεια είναι η καλύτερη ένδειξη σεβασμού στους πολίτες

Ο πρωθυπουργός είπε – και παραθέτω ακριβώς το απόσπασμα – ότι «αυτό που έγινε μπορεί να ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου, ήταν όμως λάθος. Δεν το γνώριζα και, προφανώς, δεν θα το επέτρεπα ποτέ!».

Εγώ υπογραμμίζω αυτό το «δεν θα το επέτρεπα ποτέ». Γιατί δείχνει ότι μπορεί να είπε ότι «όλα έγιναν νόμιμα» και ότι η ΕΥΠ ήταν «τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή», όμως οι διατυπώσεις σημαίνουν παραδοχή ότι το πρόβλημα αφορούσε τον πυρήνα της λειτουργίας ενός θεσμού όπως η ΕΥΠ και όχι απλώς την αντιδιαστολή ανάμεσα σε τυπική νομιμότητα και πολιτικό υπολογισμό.

Δηλαδή, ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι ήταν μια παρακολούθηση που αποτελούσε, παρότι «νομότυπη», στην πράξη θεσμική δυσλειτουργία. Εξ ου και η αναφορά σε «ολίσθημα».

Διαβάστε επίσης: Μια πολύ σοβαρή υπόθεση

Αυτή είναι μια σημαντική παραδοχή προβλήματος και έμπρακτη ανάληψη σημαντικής πολιτικής ευθύνης, με δεδομένο ότι η ΕΥΠ υπάγεται σε αυτόν.

Και βέβαια έδειξε ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο πώς λειτουργεί η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.

Προβλήματα που απαιτούν συνολικότερες θεσμικές τομές και πραγματικές μορφές ουσιαστικού – και όχι απλώς τυπικού – δημοκρατικού ελέγχου.

Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ελληνική κοινωνία περίμενε σήμερα περισσότερες απαντήσεις από τον πρωθυπουργό.

Όχι για να σταματήσει η πολιτική αντιπαράθεση, αλλά για να μειωθούν οι εύλογες ανησυχίες για τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.

Καταρχάς έπρεπε να δοθούν απαντήσεις για το ποιοι και ύστερα από αίτημα ποιων αποφάσισαν ότι έπρεπε να γίνει παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη.

Αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί από… διαρροές που μάλιστα μετά να διαψεύδονται από τις αντίστοιχες πρεσβείες.

Εδώ πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες απαντήσεις.

«Με ονοματεπώνυμο».

Για να ξέρουμε ποια κέντρα μέσα στην ΕΥΠ αποφάσισαν ότι μπορούσαν να παρακολουθούν έναν έλληνα ευρωβουλευτή.

Για να ξέρουμε εάν και ποιες ξένες δυνάμεις ζήτησαν κάτι τέτοιο.

Για να καταλάβουμε με ποια διαδικασία μπορεί να υπονομευτεί με τέτοιο τρόπο η ίδια η δημοκρατία.

Έπειτα, πρέπει να δοθούν τώρα απαντήσεις σε σχέση με το εάν αγοράστηκε λογισμικό παρακολουθήσεων Predator, ποιος το αποφάσισε, γιατί και σε ποια κλίμακα έχει χρησιμοποιηθεί στη χώρα μας και σε βάρος ποιων και βέβαια πώς εντάσσεται η χρήση τέτοιου λογισμικού στο δικό μας πλαίσιο δημοκρατικής νομιμότητας.

Και βέβαια, εάν υπάρχουν ανεξέλεγκτα κέντρα μέσα στην ΕΥΠ που μπορούν να παίρνουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις ακόμη και ερήμην του πολιτικού τους προϊσταμένου, δηλαδή του ίδιου του πρωθυπουργού, τότε αυτά πρέπει να αποκαλυφθούν τώρα, γιατί δεν μπορούμε να ανεχόμαστε λογικές «παρακράτους».

Καταλαβαίνω από το διάγγελμα ότι κάποια από αυτά θα γίνει προσπάθεια να απαντηθούν στη διαδικασία της εξεταστικής επιτροπής.

Και ελπίζω πραγματικά εκεί η διερεύνηση να πάει μέχρι το βάθος αυτής της υπόθεσης και έτσι να συμβάλει σε μια συνολικότερη δημοκρατική θεσμική θωράκιση.

Όμως, αυτό δεν αναιρεί ότι η κοινωνία περιμένει απαντήσεις τώρα.

Όσο νωρίτερα τις πάρει, τόσο πιο «δημοκρατικά ασφαλής» θα αισθάνεται.